-Kürtler, Ortadoğu’da, kendi konumlarının ve Türk, Arap, Fars, Ermeni, Süryani gibi komşularının konumlarının bilincine varmak durumundadır. Bugün, herhangi bir Kürt’e, “Kürtlerin dünyadaki nüfusu ne kadardır?” diye sorsak, “en az kırk milyondur” der. “ Bu kırk milyonun, neden, uluslararası ilişkilerde hiç adı yoktur?” diye sorsak, sağlıklı bir cevap veremez. Kırk milyon Kürt’ün, neden, Birleşmiş ...Milletler’de, Avrupa Birliği’nde, Avrupa Konseyi’de, Avrupa Güvenlik ve İşbirliği Teşkilatı’nda, İslam Konferansı’nda, İslam Kalkınma Örgütü’nde hiç adı yoktur? 2004 Atina Olimpiyatları’na 204 devlet katıldı. Bunlar arasında, nüfusu bir milyonun altında olan pek çok devlet vardır. Nüfusu beş milyonun altında olan devlet sayısı belki de 60-70 civarındadır. Nüfusu 50 binin altında olan, hatta bunun çok altında olan devletler bile vardır. Ve bunların çoğunun ülke genişlikleri Kürdistan’ın bir kasabası kadar bile değildir. O zaman Kürtler kendi konumlarının bilincine varmak durumundadır.
Örneğin Luxemburg, Avrupa Birliği’ne üye devletlerden biridir. Nüfusu 450 bin civarındadır. Avrupa Birliği’nin, “Ortadoğu’da bağımsız bir Kürt devletine karşıyız”, “Ortadoğu’da sınırların değişimine karşıyız” gibi kararları vardır. Bu kararlarda Luxemburg’un da imzası vardır. Bu durumda, nüfusu 450 bin civarında olan Luxemburg, nüfusu 40 milyon civarında olan Kürtlerin geleceğini belirlemiş olmuyor mu? Burada adaletsiz bir durum yok mu? Bu ilişkilerde siyasi ahlak var mıdır? Bu çelişkili durum neden, Kürtlerin kafasında bir kıvılcım çaktıramıyor? Uluslar arası nizam, 1920’lerde, nasıl, böylesine adaletsiz bir şekilde, Kürtlerin aleyhine kurulabilmiş? Bu durumda Kürtlerin söyleyebileceği bir şey yok mu? Kürtlerde neden bir aydınlanma gerçekleşemiyor?“
-Bütün bunların yanında, Kürtlerin zaaflarının da dikkate alınması, irdelenmesi gerekir. Bölünmenin, parçalanmanın ve paylaşılmanın hedefi olan bir ulus, birçok zaafı olan bir ulustur. Düşmanları, onun bu zayıf tarafından yararlanarak onu bölmüşler, parçalamışlar, paylaşmışlar, yok etmeye çalışıyorlar. Bu zaaflar nelerdir? Kürtler, neden bu zaafların üstesinden gelememişler?
Bugün dünyada 206 devlet var. 2008 Pekin Olimpiyatları’na 206 devlet katıldı. 2004 Atina Olimpiyatları’na 204 devlet katılmıştı. Bu devletlerden 193′ü Birleşmiş Milletler üyesi. Bu devletlerin çok büyük bir kısmının nüfusu bir milyondan az. Bu devletlerin toprak genişlikleri de çok küçüktür. Bazıları, belki, Kürdistan’ın bir beldesi kadar büyüklüktedir. Nüfusu bir milyondan az olan belki 40 devlet var. Kürtler ise, Ortadoğu’da, toplam olarak 40 milyondan fazla nüfusa sahiptir. Ama, Kürtlerin küçücük bir siyasal statüye sahip olmamaları dikkate değer bir durumdur. Bu, 1920′lerde, dünya nizamının Kürtlerin çok çok aleyhine kurulduğunu göstermektedir.
Bugün, Avrupa Birliği 27 üyelidir. 27 üyeden, Lüxemburg, Kıbrıs, Malta, gibi devletlerin nüfusu bir milyondan azdır. Lüxemburg’un, 1950′lerde, AB’nin 6 kurucu üyesinden biri olduğu bilinmektedir. Slovenya, Slovakya, Estonya, Letonya, Litvanya devletlerinin nüfusu 2-3 milyon arasında değişmektedir. Avrupa Birliği’nde, sadece, Almanya’nın, Fransa’nın, Italya’nın, Ingiltere’nin, Ispanya’nın nüfusları Kürtlerin Ortadoğu’daki toplam nüfuslarından fazladır. Belki, Polonya’nın nüfusu Kürtlerin toplam nüfusu kadardır. Geriye kalan 21 AB üyesi devletin nüfusları Kürtlerin nüfusundan azdır.
Avrupa Konseyi’nin 50′nin üzerinde üyesi vardır. Andorra, Monaco, San Marino, Liechtenstein gibi devletlerin nüfusları 10 binle 30 bin arasında değişmektedir. Bunlar bağımsız devletler olup Avrupa konseyi dışında Birleşmiş Milletler’in de üyesidir. Bunlar 1920′de dünya nizamının nasıl Kürtlerin aleyhine kurulduğunu gösteriyor.
Gerek Avrupa Birliği’nin, gerek Avrupa Konseyi’nin, “Ortadoğu’da bağımsız bir Kürt devletinin kurulmasına karşıyız, Ortadoğu’da sınırların değişmesine karşıyız” şeklinde kararları var. Bu kurumlar bunu, “… ama Kürtler bulundukları devletlerin sınırları içinde bazı haklara sahip olabilsinler” demek için söylüyorlar. Kararlarına, bağımsızlığın olamayacağı vurgu- lanarak başlanıyor. Peki, Kürdistan’nın bölünmesi, parçalanması ve paylaşılması konusunda bu örgütlerin bir görüşü yok mu? Avrupa Konseyi için, “Avrupa’nın vicdanı” denir. Avrupa’nın vicdanı’nın bu konudaki görüşü nedir? Onbin nüfuslu Andorra’nın 40 milyon Kürt’ün geleceğinin belirlemesine rol sahibi olması konusunda Avrupa’nın vicdanı ne düşünüyor? Kürtleri statüsüz bırakan bu dünya nizamında büyük bir adaletsizlik yok mu? Kaldı ki Kürtler, 200 yıldır özgürlük için mücadele ediyor. Yukarıda sözü edilen devletlerin hiç birinin özgürlük için bedel ödemeleri söz konusu bile değildir.
Bu ilişkiler çerçevesinde dünya nizamının, uluslar arası nizamın yoğun bir şekilde eleştirisi gerekir. Bu çerçevede, üniversiteler, basın-yayın kurumları, hukuk kurumları, sivil toplum kurumları eleştirilmelidir. 40 milyon olacaksın, uluslar arası ilişkilerde, uluslar arası kurumlarda adın anılmayacak. Hak-hukuk özgürlük söz konusu olduğu zaman Kürtlerin adı anılmıyor. Kürtlerin adı sadece “terör” söz konusu olduğu zaman anılıyor. “Terörün başı ezilecek”, “terörün kökü kazınacak” vs. şeklinde. Kürtlerde aydın, Kürtlerin aleyhine kurulan bu statükonun ne kadar bilincindedir? Bu ilişkilerin de irdelenmesi gerekir.
woensdag 21 december 2011
Sayin Hozat belediyesi yetkilileri,
Hozatın bir caddesinden bir Dersim katilinin, Abdullah Alpdoğanın, adını sildiğiniz için çok teşekkürler. Çok sağolunuz. Onun yerine verdiğinz isim Zazaca olsaydı daha iyi olurdu. Biraz daha cesaret gösterip daha doğrusunu yapabilseydiniz, daha iyi olurdu! Mesela, 'Özgürlük Caddesi' yerine "SERBESTİYE CADDESİ! verebilirdiniz, çok iyi olurdu, lütfen bunu değiştirin "Serbestiye Caddesi" yapın!
Ikinci önemli konu:
Lütfen Dersime, DERSİM için bir şeyler yapanların, yani Dersime faydası olan, Dersimi kalkındıran, Dersimin dili (Zazaca) için, dini (ALEVİLİK) için bir şeyler yapan sahıslar adını verin sokaklara, mahalelere, caddelere, parklara.... Yada tarihi isimlerden, efsanelik isimlerden bazı evliyaları, sahısları bu yerlere layik görün: Mesela
- Pir Sultan Avdal (Pir Sultan Abdal),
- Pir Kalmem SIR,
- Ana Jêle,
- Pir Seyit RIZA,
- Pir Duzgın Bava, (Tr. 'düzgün'le alakası yok, Zazaca (Dezgeh: keramet, keramatli, ocak/ocaklı anlamına geliyor).
- Pir SUREDAR,
- Pİr Dewres Cemal,
- Pir Bomê SUR (Bava Mansur olmamalı),
- Pİr Sarê Saltuk (Sarı Saltık olmamalı, Türkçedeki sarı değil, sarê: baş/vaya ahali anlamına geliyor)
Yada
Bu eski Dersim efsanelerinin yanı sıra Zazaca için çok değerli araştırmalar yapan ve 1903 yılında bu bölgeyi gezen Alman bilim adamı 'Oskar Mann ve Karl Hadank ' isimleri verilir. Bu kıtap 1932 yılında Almanyada yayınlanıyor ve bugün halen Zazacanın en önemli bir bilimsel kaynağıdır, 300 sayfalık bir kitaptır. Bizim özbenliğimizde yeni ve anlamı çok büyüktür.
Veya C.M. Jocobson, M. Sondanato bunlar Zazacanın Alfabesini sağlamlaştıran ve henüz hayatda olan bilim adamlarıdır. Aynı anlamda Dersimli dilbilimci Dr. Zülfü Selcan, Prof. Ludwig Paul bunların Zazacaya katkıları eşsizdir, biz Dersimliler için çok büyük bir değere sahiptir. Öncellikle bunların adı Dersim caddelerine, okullarına ve Üniversiteye layıktır. Aynı zamanda yurt dışında ilk Zazaca PİYA ve AYRE gibi dergileri yayınlayan değerli yazarımız Ebubekir PAMUKÇU´nun adı memleketimizin okullarına, caddelerine, meydanlarına, köprülerine layıktır. Umarım bu yönde düşünürsünüz!
Deniz Gezmiş, Hrant Dink, Nazım Hikmet, Nelson Mandela veya Musa Anter vs. vs. ..... bunlar değerli sahıstırlar, am bunların Dersimle ne alakası var? Bunların Dersimle ne direkt/doğrudan, ne de başka herhangi bir bağı yok ki! Dersim onların çalışmalarında ve hayatlarında herhangi anlam teşkil etmiyor ki! Dersim bunların hayatında herhangi bir değere sahip değil. Onların Dersimle ve Dersimin onlarla herhangi bir ilişkisi yok!
Yukarda saydigimiz bu tür isimlerle Dersimin değerlerini ve özbenliğini artıramazsınız. Bunu yapmakla en fazla, en fazla kendi içinizdeki kompleksleri, zavalılık hisslerini, aşağılık komplekslerini ve boşluğu artırırsınız.
Ikinci önemli konu:
Lütfen Dersime, DERSİM için bir şeyler yapanların, yani Dersime faydası olan, Dersimi kalkındıran, Dersimin dili (Zazaca) için, dini (ALEVİLİK) için bir şeyler yapan sahıslar adını verin sokaklara, mahalelere, caddelere, parklara.... Yada tarihi isimlerden, efsanelik isimlerden bazı evliyaları, sahısları bu yerlere layik görün: Mesela
- Pir Sultan Avdal (Pir Sultan Abdal),
- Pir Kalmem SIR,
- Ana Jêle,
- Pir Seyit RIZA,
- Pir Duzgın Bava, (Tr. 'düzgün'le alakası yok, Zazaca (Dezgeh: keramet, keramatli, ocak/ocaklı anlamına geliyor).
- Pir SUREDAR,
- Pİr Dewres Cemal,
- Pir Bomê SUR (Bava Mansur olmamalı),
- Pİr Sarê Saltuk (Sarı Saltık olmamalı, Türkçedeki sarı değil, sarê: baş/vaya ahali anlamına geliyor)
Yada
Bu eski Dersim efsanelerinin yanı sıra Zazaca için çok değerli araştırmalar yapan ve 1903 yılında bu bölgeyi gezen Alman bilim adamı 'Oskar Mann ve Karl Hadank ' isimleri verilir. Bu kıtap 1932 yılında Almanyada yayınlanıyor ve bugün halen Zazacanın en önemli bir bilimsel kaynağıdır, 300 sayfalık bir kitaptır. Bizim özbenliğimizde yeni ve anlamı çok büyüktür.
Veya C.M. Jocobson, M. Sondanato bunlar Zazacanın Alfabesini sağlamlaştıran ve henüz hayatda olan bilim adamlarıdır. Aynı anlamda Dersimli dilbilimci Dr. Zülfü Selcan, Prof. Ludwig Paul bunların Zazacaya katkıları eşsizdir, biz Dersimliler için çok büyük bir değere sahiptir. Öncellikle bunların adı Dersim caddelerine, okullarına ve Üniversiteye layıktır. Aynı zamanda yurt dışında ilk Zazaca PİYA ve AYRE gibi dergileri yayınlayan değerli yazarımız Ebubekir PAMUKÇU´nun adı memleketimizin okullarına, caddelerine, meydanlarına, köprülerine layıktır. Umarım bu yönde düşünürsünüz!
Deniz Gezmiş, Hrant Dink, Nazım Hikmet, Nelson Mandela veya Musa Anter vs. vs. ..... bunlar değerli sahıstırlar, am bunların Dersimle ne alakası var? Bunların Dersimle ne direkt/doğrudan, ne de başka herhangi bir bağı yok ki! Dersim onların çalışmalarında ve hayatlarında herhangi anlam teşkil etmiyor ki! Dersim bunların hayatında herhangi bir değere sahip değil. Onların Dersimle ve Dersimin onlarla herhangi bir ilişkisi yok!
Yukarda saydigimiz bu tür isimlerle Dersimin değerlerini ve özbenliğini artıramazsınız. Bunu yapmakla en fazla, en fazla kendi içinizdeki kompleksleri, zavalılık hisslerini, aşağılık komplekslerini ve boşluğu artırırsınız.
dinsdag 20 december 2011
'Kürtçe konuşursan öldürürüm'
Kürtçe konuşması yasaklanan Dersimli Fatma İçli, 70 yaşında bulduğu kardeşinden Alevi olduğunu öğrendi. Kuzenine ilk kez 80 yaşında sarılabildi.
Fatma İçli (solda) ancak 70 yaşında kuzeni Huriye Aslan ile buluşabildi.
SERKAN OCAK
16/12/2011
Kaynak: Radikal Gazetesi
“...Bir yüzbaşının evine getirdiler. Saçımı tıraş ettiler. Banyoya sokup yıkadılar. Kısa elbiseler, ayakkabı getirdiler. Kısa çorap giydirdiler. Başıma lengerli şapka... Kürtçe biliyorduk sadece. Yüzbaşı geldi silahı çıkardı; ‘Bir daha Kürtçe konuşursan seni öldürürüm’ dedi.”
Dersimli Fatma İçli, 1938’de ailesini kaybettikten sonra yaşadıklarını ‘İki Tutam Saç: Dersim’in Kayıp Kızları’ belgeselinde böyle anlatıyor: “Bizi bir mağaraya topladılar. Taradılar. Hasan amcam dağda geziyor. ‘Etrafımızı asker sardı’ dedi. Bir iki akrabamız orada vuruldu. Babam, ‘Anan vuruldu’ dedi. Gece kalkıp suya gittiğinde asker taramış. Beni Ovacık’ta bıraktı. Bir yüzbaşının evine getirdiler. Saçımı tıraş ettiler... ”
Kimim ben?
Dersim’den böyle koparılan Fatma İçi, yıllar sonra Adıyaman Kahta’da bir evlilik yapar. Eşi yaşlı. “Kimsin? kimlerdensin” diye sormaz hiç. O da onu soranlara “Yer yarıldı içinden çıktım” der!
Ama dayanamaz, bir gün ‘toprağım’ dediği Dersim’in yollarına düşer. Ama hangi köyden olduğunu hatırlayamaz. Kayıplarını arayanlarla karşılaşır, ama kendi ailesini yine bulamaz. Çaresiz geri döner. Bir poşet toprakla. Çocuklarına da nasihatte bulunur: “Kimseyi bulamadım. Ölürsem yüzüme sürün, vatanına, toprağına hasret gittin dersiniz...”
2000’li yılların başında sonunda anne ve babasıyla kalan kardeşi Hasan Ergin’e ulaşır. Hasan Ergin, bacısını gözündeki yara izinden tanır. Ölmeden kardeşini bulduğu için seviniyor Hasan amca da... Fatma teyzenin çocukları da yıllar sonra bir dayılarının olduğuna seviniyor. Bu kavuşmanın en dramatik anıysa Fatma İçli’nin 70 yıl sonra Alevi olduğunu öğrenmesi. Yıllar sonra bulduğu kardeşi Hasan, bacısı Fatma’ya “Ben Aleviyim” der. Fatma İçli de ağabeyine, “Sen Aleviysen, o zaman ben de Aleviyim” karşılığını verir.
Askerler gülüyor ben ağlıyordum!
Huriye Aslan, Dersim’de 1938 yazında, 8-9 yaşlarındaydı:
* “Babaannemin yanında yatıp kalkıyordum. Babaannem 1938’de vuruldu mu, ne oldu bilmiyorum. Kaybettim. Ormanda kalıyoruz. Asker bastı. Yengem, amcam, herkes çocuğunu alıp kaçtı. Ben kaçamadım. Askerler beni yakaladı. Doğru Ovacık’a götürdü. Kamyon asker dolu, kimi gülüyor, kimi konuşuyor, ben ağlıyorum.”
* “Genç bir kadının yanına götürdüler. Saçımı kestiler. Keloğlan yaptılar beni. Kadın beni aldı. Yıkadı. Götürdü, bir askere teslim etti. Asker beni trene aldı. Ne yapıyorlar, nereye götürüyorlar, hiçbir şey anlamıyorum.
3 gün 3 gece gittim. Samsun’a vardık.”
* “Samsun’da beni verdiler bir hanıma. Köpeğin biriydi. Merdiven başında battaniye verdi. Bir katını altıma serdim, bir katını üstüme. Mutfakta yemek yiyordum. Evin hizmetçisine talimat verdi. ‘Kürt kızının bulaşıklarını bizim bulaşıklarla yıkama, ayrı yıka’ dedi. Kendimi öldürmek istedim. Çocuktum, kaçtım. Polise gittim, ağladım, ‘Beni öldür, oraya verme’ dedim. Sonra başka birine teslim ettiler...”
* “Zengin bir adamdı. Yemeği ve her şeyi ben yapıyordum. Adamın eşi beni kıskanıyordu. Samsun’da kızlar nasıl geziyorsa ben de öyle gezmek istiyordum ama kadın bırakmıyordu. Adam kalbinde beni istiyordu. Beni tek görünce yakalayıp öpüyordu, dizinin üstüne oturtuyordu... Okula gitmek istedim. ‘Ne olur beni de okula verin’ diye yalvardım. Hayır dediler, ‘Seni Kuran okuluna vereceğiz’ dediler. Aç da kaldım, dayak da yedim...”
‘Şimdi dünya âlem bilsin istiyorum’
Fatma İçli kuzeni Huriye Aslan ile ‘Dersim’in Kızları’ belgeseli aracılığıyla, 2008 yılında buluştu. Şaşkınlık ve gözyaşı dolu bu buluşma belgesele de yansıyor. Belgeselde tüm hikâyesini paylaşan Fatma Teyze, “Bugüne kadar ben biliyordum, şimdi dünya âlem bilsin” diyor. Ya bilinmeyen, izleri hiç bulunmayan kızlar? Belgeseli hazırlayan Kazım ve Nezahat Gündoğan, bu nedenle belgeseli şu satırlarla sonlandırmış: “Yanınıza yörenize bir bakın, tanıdığınız ihtiyar bir kadın, Dersim’den koparılmış bir kızın son hali olabilir...”
Güzel ve sağlıklılar subaylara verildi
Belgesel için 2005’te çalışmaya başlayan Kazım Gündoğan, çocuklara yönelik politika hakkında da şu bilgilere ulaşıyor:
“Devlet Türkleştirmek ve Sünnileştirmek amacıyla bu çocukları bir politika dahilinde ailelerinden koparıyor. Uygulama iki biçimde yapılıyor. İlki Elazığ Kız Enstitüsü. Bu resmi olan. Diğeri de gayri yasal uygulama. Katliama katılan rütbeli askerlere talimat veriliyor. Her subay bir ya da iki kız çocuğu götürüp kendi evinde ya da eşrafa vererek öz Türk kültürüne kazandıracak diye. İçişleri Bakanı Şükrü Kaya, bir konuşmasında bunu dile getiriyor. Ulus birliği yaratmak için ailenin önemine dikkat çekiyor. Kadının soy taşıyıcılığındaki rolünü vurguluyor. Kız çocuklarının bu amaç için uygun olduğunu belirtiyor.”
Çocukların toplama merkezlerine götürüldüğünü anlatan Gündoğan, “Önceleri biz de ‘Vicdan sahibi subaylar götürecek tabii ki’ diye bakıyorduk ancak öyle değilmiş” diyor:
“Sağ kalanları Elazığ ve Erzincan’a topluyorlar katliamdan sonra. Güzel ve sağlıklı kız çocuklarını subaylar alıyor. Subaylar seçiyor. Batıdaki ailelerine gönderiyorlar. Güzel ve sağlıklı olmayanlar da kara vagona bindirilip her istasyonda bir ya da iki kız çocuğu bırakmak şartıyla batıya kadar dağıtıyorlar. Eşrafa veriyorlar kızları. Cumhuriyete model olacak ailelere veriliyor.”
Kız okula, Kürt kızı kursa
Gündoğan kızlara yapılanları şöyle özetliyor: “Medenileştirmek adına, kısa giysiler, şapkalar giydiriliyor. Hiçbiri okula verilmiyor. Kuran okullarına götürülüyor. Kendi çocuğunu Kuran kursuna göndermemesine rağmen, Dersim kızını okula değil de Kuran kursuna gönderdiler. Evlatlık kavramı da Medeni Kanun’a göre değil. Hiçbirinin miras gibi hakları yok.”
Kürtçe konuşması yasaklanan Dersimli Fatma İçli, 70 yaşında bulduğu kardeşinden Alevi olduğunu öğrendi. Kuzenine ilk kez 80 yaşında sarılabildi.
Fatma İçli (solda) ancak 70 yaşında kuzeni Huriye Aslan ile buluşabildi.
SERKAN OCAK
16/12/2011
Kaynak: Radikal Gazetesi
“...Bir yüzbaşının evine getirdiler. Saçımı tıraş ettiler. Banyoya sokup yıkadılar. Kısa elbiseler, ayakkabı getirdiler. Kısa çorap giydirdiler. Başıma lengerli şapka... Kürtçe biliyorduk sadece. Yüzbaşı geldi silahı çıkardı; ‘Bir daha Kürtçe konuşursan seni öldürürüm’ dedi.”
Dersimli Fatma İçli, 1938’de ailesini kaybettikten sonra yaşadıklarını ‘İki Tutam Saç: Dersim’in Kayıp Kızları’ belgeselinde böyle anlatıyor: “Bizi bir mağaraya topladılar. Taradılar. Hasan amcam dağda geziyor. ‘Etrafımızı asker sardı’ dedi. Bir iki akrabamız orada vuruldu. Babam, ‘Anan vuruldu’ dedi. Gece kalkıp suya gittiğinde asker taramış. Beni Ovacık’ta bıraktı. Bir yüzbaşının evine getirdiler. Saçımı tıraş ettiler... ”
Kimim ben?
Dersim’den böyle koparılan Fatma İçi, yıllar sonra Adıyaman Kahta’da bir evlilik yapar. Eşi yaşlı. “Kimsin? kimlerdensin” diye sormaz hiç. O da onu soranlara “Yer yarıldı içinden çıktım” der!
Ama dayanamaz, bir gün ‘toprağım’ dediği Dersim’in yollarına düşer. Ama hangi köyden olduğunu hatırlayamaz. Kayıplarını arayanlarla karşılaşır, ama kendi ailesini yine bulamaz. Çaresiz geri döner. Bir poşet toprakla. Çocuklarına da nasihatte bulunur: “Kimseyi bulamadım. Ölürsem yüzüme sürün, vatanına, toprağına hasret gittin dersiniz...”
2000’li yılların başında sonunda anne ve babasıyla kalan kardeşi Hasan Ergin’e ulaşır. Hasan Ergin, bacısını gözündeki yara izinden tanır. Ölmeden kardeşini bulduğu için seviniyor Hasan amca da... Fatma teyzenin çocukları da yıllar sonra bir dayılarının olduğuna seviniyor. Bu kavuşmanın en dramatik anıysa Fatma İçli’nin 70 yıl sonra Alevi olduğunu öğrenmesi. Yıllar sonra bulduğu kardeşi Hasan, bacısı Fatma’ya “Ben Aleviyim” der. Fatma İçli de ağabeyine, “Sen Aleviysen, o zaman ben de Aleviyim” karşılığını verir.
Askerler gülüyor ben ağlıyordum!
Huriye Aslan, Dersim’de 1938 yazında, 8-9 yaşlarındaydı:
* “Babaannemin yanında yatıp kalkıyordum. Babaannem 1938’de vuruldu mu, ne oldu bilmiyorum. Kaybettim. Ormanda kalıyoruz. Asker bastı. Yengem, amcam, herkes çocuğunu alıp kaçtı. Ben kaçamadım. Askerler beni yakaladı. Doğru Ovacık’a götürdü. Kamyon asker dolu, kimi gülüyor, kimi konuşuyor, ben ağlıyorum.”
* “Genç bir kadının yanına götürdüler. Saçımı kestiler. Keloğlan yaptılar beni. Kadın beni aldı. Yıkadı. Götürdü, bir askere teslim etti. Asker beni trene aldı. Ne yapıyorlar, nereye götürüyorlar, hiçbir şey anlamıyorum.
3 gün 3 gece gittim. Samsun’a vardık.”
* “Samsun’da beni verdiler bir hanıma. Köpeğin biriydi. Merdiven başında battaniye verdi. Bir katını altıma serdim, bir katını üstüme. Mutfakta yemek yiyordum. Evin hizmetçisine talimat verdi. ‘Kürt kızının bulaşıklarını bizim bulaşıklarla yıkama, ayrı yıka’ dedi. Kendimi öldürmek istedim. Çocuktum, kaçtım. Polise gittim, ağladım, ‘Beni öldür, oraya verme’ dedim. Sonra başka birine teslim ettiler...”
* “Zengin bir adamdı. Yemeği ve her şeyi ben yapıyordum. Adamın eşi beni kıskanıyordu. Samsun’da kızlar nasıl geziyorsa ben de öyle gezmek istiyordum ama kadın bırakmıyordu. Adam kalbinde beni istiyordu. Beni tek görünce yakalayıp öpüyordu, dizinin üstüne oturtuyordu... Okula gitmek istedim. ‘Ne olur beni de okula verin’ diye yalvardım. Hayır dediler, ‘Seni Kuran okuluna vereceğiz’ dediler. Aç da kaldım, dayak da yedim...”
‘Şimdi dünya âlem bilsin istiyorum’
Fatma İçli kuzeni Huriye Aslan ile ‘Dersim’in Kızları’ belgeseli aracılığıyla, 2008 yılında buluştu. Şaşkınlık ve gözyaşı dolu bu buluşma belgesele de yansıyor. Belgeselde tüm hikâyesini paylaşan Fatma Teyze, “Bugüne kadar ben biliyordum, şimdi dünya âlem bilsin” diyor. Ya bilinmeyen, izleri hiç bulunmayan kızlar? Belgeseli hazırlayan Kazım ve Nezahat Gündoğan, bu nedenle belgeseli şu satırlarla sonlandırmış: “Yanınıza yörenize bir bakın, tanıdığınız ihtiyar bir kadın, Dersim’den koparılmış bir kızın son hali olabilir...”
Güzel ve sağlıklılar subaylara verildi
Belgesel için 2005’te çalışmaya başlayan Kazım Gündoğan, çocuklara yönelik politika hakkında da şu bilgilere ulaşıyor:
“Devlet Türkleştirmek ve Sünnileştirmek amacıyla bu çocukları bir politika dahilinde ailelerinden koparıyor. Uygulama iki biçimde yapılıyor. İlki Elazığ Kız Enstitüsü. Bu resmi olan. Diğeri de gayri yasal uygulama. Katliama katılan rütbeli askerlere talimat veriliyor. Her subay bir ya da iki kız çocuğu götürüp kendi evinde ya da eşrafa vererek öz Türk kültürüne kazandıracak diye. İçişleri Bakanı Şükrü Kaya, bir konuşmasında bunu dile getiriyor. Ulus birliği yaratmak için ailenin önemine dikkat çekiyor. Kadının soy taşıyıcılığındaki rolünü vurguluyor. Kız çocuklarının bu amaç için uygun olduğunu belirtiyor.”
Çocukların toplama merkezlerine götürüldüğünü anlatan Gündoğan, “Önceleri biz de ‘Vicdan sahibi subaylar götürecek tabii ki’ diye bakıyorduk ancak öyle değilmiş” diyor:
“Sağ kalanları Elazığ ve Erzincan’a topluyorlar katliamdan sonra. Güzel ve sağlıklı kız çocuklarını subaylar alıyor. Subaylar seçiyor. Batıdaki ailelerine gönderiyorlar. Güzel ve sağlıklı olmayanlar da kara vagona bindirilip her istasyonda bir ya da iki kız çocuğu bırakmak şartıyla batıya kadar dağıtıyorlar. Eşrafa veriyorlar kızları. Cumhuriyete model olacak ailelere veriliyor.”
Kız okula, Kürt kızı kursa
Gündoğan kızlara yapılanları şöyle özetliyor: “Medenileştirmek adına, kısa giysiler, şapkalar giydiriliyor. Hiçbiri okula verilmiyor. Kuran okullarına götürülüyor. Kendi çocuğunu Kuran kursuna göndermemesine rağmen, Dersim kızını okula değil de Kuran kursuna gönderdiler. Evlatlık kavramı da Medeni Kanun’a göre değil. Hiçbirinin miras gibi hakları yok.”
12 Eylül cuntası, Meclis'teki Dersim
dilekçelerini yok etmiş
HABİB GÜLER
15.12.2011
Kaynak: Zaman Gazetesi
Dersim olaylarına ilişkin TBMM'deki şikayet dilekçelerinin, 12 Eylül 1980'de yönetime el koyan cunta tarafından yok edildiği ortaya çıktı. Meclis Dilekçe Komisyonu, CHP Tunceli Milletvekili Hüseyin Aygün'ün açıklamalarıyla başlayan tartışmalar üzerine Dersim olaylarının TBMM'ye yansımasını araştırmak için arşivlere indi.Karar defterlerinden o dönem Meclis'e 200'ün üzerinde ailenin başvurduğunu tespit eden Meclis bürokratları, başvuru dilekçelerinin ise yok edildiği gerçeğiyle karşılaştı. Meclis Dilekçe Komisyonu Başkanı AK Parti Çanakkale Milletvekili Mehmet Daniş, yeni başvuru olması durumunda konuyla ilgili bir alt komisyon kurabileceklerini söyledi.
Dersim tartışmaları, olaylarla ilgili arşivleri de gündeme getirdi. CHP lideri Kemal Kılıçdaroğlu, sık sık hükümete 'arşivleri açın' çağrısı yaparken, Başbakan Tayyip Erdoğan bir süre önce bazı arşiv belgelerini açıklamış ve devlet adına olaylar sebebiyle özür dilemişti. TBMM Dilekçe Komisyonu da Dersim olaylarıyla ilgili Meclis arşivlerini inceleme kararı aldı. Yapılan kapsamlı araştırmada, 200'ün üzerinde dilekçe verildiği belirlendi. Başvuruların büyük çoğunluğu, olaylardan sonraki yıllarda yapılmış ve genel olarak Tunceli'den batı illerine göç edenlerin yaşadıkları sıkıntılar ve memleketlerine dönme taleplerini içeriyor. Ancak başvuru metinlerine ulaşılamadı. Bu metinlerin, 1980'de iş başına gelen askeri yönetim tarafından yakılarak yok edildiği tespit edildi.
Dilekçe Komisyonu Arşivi'nin cumhuriyet insanının yaşantısı ve sorunlarını yansıtan bir sosyal laboratuvar olduğuna işaret eden Komisyon Başkanı Daniş, şu bilgiyi aktardı: "Dilekçe Komisyonu'na Dersim olaylarıyla ilgili çok sayıda şikayet başvurusu yapılmış. Söz konusu dilekçelerle ilgili komisyon karar cetvellerinden kısa özetleri, başvuranların kimlik bilgileri ile verilen karara ilişkin bilgi edinilmekte. Kayıt defterlerinden ise başvurunun tarihi, kısa özeti ve konuya ilişkin yazışma yapılıp yapılmadığı hakkında bilgi bulunuyor. Ancak dilekçe dosyaları imha edildiği için söz konusu dilekçeler ve bunlara ilişkin yapılan yazışma metinlerine ulaşılamadı."
Meclis'e o dönem gelen başvuruların daha çok Dersim olaylarının cereyan ettiği Tunceli bölgesinden batı illerine göç ettirilen kişilerce yapıldığını da belirten Daniş, "Başvuru konuları, daha çok batıya nakillerinin haksızlığından şikâyet. Vatandaşlar, memleketlerinde bıraktıkları malları üzerinde tasarruf yetkilerinin uzatılması veya yenilenmesi, bıraktıkları emlak üzerinden tasfiye müddetinin uzatılmasını istiyor. Memleketlerine dönüşlerine izin verilmesi, bu mümkün olmadığı takdirde iskan vaziyetinin düzeltilmesini talep ediyorlar." diye konuştu. Söz konusu başvuruların bir kısmı toplu olarak yapılmış. O dönemki Dilekçe Komisyonu üyeleri, başvuruların çoğunu yaptığı yazışmalarla ilgili bakanlıklarca incelenmesini istemekle yetinmiş. Birçok başvuru da direkt reddedilmiş.
Mehmet Daniş, komisyon olarak Dersim olaylarını yeniden mercek altına alabileceklerini de söyledi. O dönem ailesi kaybolanların başvuru yapmaları halinde TBMM bünyesinde Dersim alt komisyonu kurabileceklerini ifade ederek, "Vatandaşlar, 'o dönemde kimler nereye sürüldü? Kaybolan akrabalarımız öldü mü, yaşıyor mu, mezarları nerede bilmiyoruz. Mallarımıza ne oldu?' diyerek bize başvururlarsa konuyu komisyon gündemine alırız. Yoğun başvurular üzerine bir alt komisyon kurabiliriz." şeklinde konuştu.
dilekçelerini yok etmiş
HABİB GÜLER
15.12.2011
Kaynak: Zaman Gazetesi
Dersim olaylarına ilişkin TBMM'deki şikayet dilekçelerinin, 12 Eylül 1980'de yönetime el koyan cunta tarafından yok edildiği ortaya çıktı. Meclis Dilekçe Komisyonu, CHP Tunceli Milletvekili Hüseyin Aygün'ün açıklamalarıyla başlayan tartışmalar üzerine Dersim olaylarının TBMM'ye yansımasını araştırmak için arşivlere indi.Karar defterlerinden o dönem Meclis'e 200'ün üzerinde ailenin başvurduğunu tespit eden Meclis bürokratları, başvuru dilekçelerinin ise yok edildiği gerçeğiyle karşılaştı. Meclis Dilekçe Komisyonu Başkanı AK Parti Çanakkale Milletvekili Mehmet Daniş, yeni başvuru olması durumunda konuyla ilgili bir alt komisyon kurabileceklerini söyledi.
Dersim tartışmaları, olaylarla ilgili arşivleri de gündeme getirdi. CHP lideri Kemal Kılıçdaroğlu, sık sık hükümete 'arşivleri açın' çağrısı yaparken, Başbakan Tayyip Erdoğan bir süre önce bazı arşiv belgelerini açıklamış ve devlet adına olaylar sebebiyle özür dilemişti. TBMM Dilekçe Komisyonu da Dersim olaylarıyla ilgili Meclis arşivlerini inceleme kararı aldı. Yapılan kapsamlı araştırmada, 200'ün üzerinde dilekçe verildiği belirlendi. Başvuruların büyük çoğunluğu, olaylardan sonraki yıllarda yapılmış ve genel olarak Tunceli'den batı illerine göç edenlerin yaşadıkları sıkıntılar ve memleketlerine dönme taleplerini içeriyor. Ancak başvuru metinlerine ulaşılamadı. Bu metinlerin, 1980'de iş başına gelen askeri yönetim tarafından yakılarak yok edildiği tespit edildi.
Dilekçe Komisyonu Arşivi'nin cumhuriyet insanının yaşantısı ve sorunlarını yansıtan bir sosyal laboratuvar olduğuna işaret eden Komisyon Başkanı Daniş, şu bilgiyi aktardı: "Dilekçe Komisyonu'na Dersim olaylarıyla ilgili çok sayıda şikayet başvurusu yapılmış. Söz konusu dilekçelerle ilgili komisyon karar cetvellerinden kısa özetleri, başvuranların kimlik bilgileri ile verilen karara ilişkin bilgi edinilmekte. Kayıt defterlerinden ise başvurunun tarihi, kısa özeti ve konuya ilişkin yazışma yapılıp yapılmadığı hakkında bilgi bulunuyor. Ancak dilekçe dosyaları imha edildiği için söz konusu dilekçeler ve bunlara ilişkin yapılan yazışma metinlerine ulaşılamadı."
Meclis'e o dönem gelen başvuruların daha çok Dersim olaylarının cereyan ettiği Tunceli bölgesinden batı illerine göç ettirilen kişilerce yapıldığını da belirten Daniş, "Başvuru konuları, daha çok batıya nakillerinin haksızlığından şikâyet. Vatandaşlar, memleketlerinde bıraktıkları malları üzerinde tasarruf yetkilerinin uzatılması veya yenilenmesi, bıraktıkları emlak üzerinden tasfiye müddetinin uzatılmasını istiyor. Memleketlerine dönüşlerine izin verilmesi, bu mümkün olmadığı takdirde iskan vaziyetinin düzeltilmesini talep ediyorlar." diye konuştu. Söz konusu başvuruların bir kısmı toplu olarak yapılmış. O dönemki Dilekçe Komisyonu üyeleri, başvuruların çoğunu yaptığı yazışmalarla ilgili bakanlıklarca incelenmesini istemekle yetinmiş. Birçok başvuru da direkt reddedilmiş.
Mehmet Daniş, komisyon olarak Dersim olaylarını yeniden mercek altına alabileceklerini de söyledi. O dönem ailesi kaybolanların başvuru yapmaları halinde TBMM bünyesinde Dersim alt komisyonu kurabileceklerini ifade ederek, "Vatandaşlar, 'o dönemde kimler nereye sürüldü? Kaybolan akrabalarımız öldü mü, yaşıyor mu, mezarları nerede bilmiyoruz. Mallarımıza ne oldu?' diyerek bize başvururlarsa konuyu komisyon gündemine alırız. Yoğun başvurular üzerine bir alt komisyon kurabiliriz." şeklinde konuştu.
Paris Büyükelçisi'nin dönüş bileti hazır
Kaynak: Milliyet Gazetesi
Paris Büyükelçisi Tahsin Burcuoğlu, soykırım yasa teklifinin görüşüleceği 22 Aralık Perşembe günü Fransa'yı terk edecek şekilde uçak biletini cebine koydu.
Dışişleri Bakanlığı’na Paris Büyükelçiliği’nden gelen kripto, 22 Aralık Perşembe günü Fransız Meclisi’nde görüşülecek sözde Ermeni soykırımını inkar edene para ve hapis cezası verilmesini içeren yasa tasarısının arkasında Cumhurbaşkanı Nicolas Sarkozy’nun olduğunu ortaya koydu.
Kriptoya göre, Türkiye’nin siyaset ve iş dünyasında yaptığı tüm girişimlere rağmen, çok olağanüstü bir gelişme olmadığı takdirde, tasarının Meclis’ten geçmesi bekleniyor. Büyükelçi Tahsin Burcuoğlu’nun da buna göre hazırlıklarını yaptığı ve 22 Aralık günü Fransa’yı terkedecek şekilde uçak biletinin cebinde olduğu anlaşıldı.
Kriptoya göre Fransa’daki son durum özetle şöyle: 2001’in Türkiye’si değil Hürriyet'in haberine göre, Paris Büyükelçisi Burcuoğlu, tasarıyı hazırlayan Halk Hareketi Birliği’nin (UMP) önde gelen isimleriyle bir dizi görüşme yaptı ve şu mesajı verdi: “Şunu çok iyi bilin ki Türkiye 2001 yılındaki Türkiye değil. Eğer, ‘Tasarı geçer ilk zamanlar Türkiye sertleşir daha sonra saman alevi gibi söner’ diye düşünüyorsanız çok büyük yanılgı içinde olduğunuzu bilin. İlişkiler tahmin edeceğinizden çok daha büyük yara alacak ve ne yazık ki bu kalıcı olacaktır. Şunu da unutmayın ilişkilerin gerilmesi, hep Fransa’nın anlamsız çıkışlarından kaynaklanıyor.” İş dünyası çok kızgın Başta Renault, Carrefour olmak üzere Türkiye’de büyük yatırımları olan Fransız şirketlerin yöneticileri de Fransa yönetimi uyarıyorlar. Özellikle Türkiye’nin nükleer enerjisine yatırım yapmayı düşünen şirketler yönetime karşı infial içindeler. Enerji şirketleri, tüm boyutlarıyla ele alındığında 40-50 yıllık bir işi kaybedeceklerini biliyorlar. Ellerinden bir şey gelememesinin sıkıntısı içindeler.
Geçme eğilimi çok yüksek Görüşmelerden ve UMP’den cevaben yazılan mektuplardan, tasarının çok olağanüstü bir durum olmaz ise geçeceği anlaşılıyor. Yaptığımız temaslar ve yazışmalardan elde ettiğimiz izlenim, daha önce de ilettiğimiz “Tasarının arkasında Cumhurbaşkanlığı seçimleri nedeniyle çok büyük oy endişesi taşıyan, bu nedenle Ermeni diasporasının oylarına büyük önem veren Nicolas Sarkozy’nin olduğu” notunu bir kez daha teyit ediyor. Sarkozy, Ermenistan’a yaptığı ziyarette söylediklerinin bu kez Ermeni diasporasınca iyi not edilip, takip edildiğinin farkında.
Terk için her şey hazır Tasarı geçerse, büyükelçi Burcuoğlu’nun aynı gün içinde uzun süreli istişarelerde bulunmak amacıyla Türkiye’ye dönmesini sağlayacak her türlü hazırlık yapıldı. Bunun için sadece Ankara’dan gelecek resmi talimat beklenecektir. Bu arada TBMM Dışişleri Komisyonu Başkanı Volkan Bozkır başkanlığındaki Türk parlamenter heyeti, siyasi boyutta son girişimleri yapmak ve gereken mesajı vermek için dün Paris’e gitti.
Bozkır başkanlığındaki heyet, bugün Fransız Ulusal Meclisi Dışişleri Komisyonu Başkanı UMP’li Axel Poniatowski, Sosyalist Parti (PS) Milletvekili Pierre Moscovici, Merkezi Birlik Senatörü Nathalie Goulet ve Ulusal Meclis Türkiye Dostluk Grubu Başkanı Michel Diefenbacher ile görüşecek. Heyet yarın da Sarkozy’nin Dış Politika Danışmanı Büyükelçi Jean? David Levitte, Dışişleri Bakanı Alain Juppé, Fransız Ulusal Meclisi UMP Grup Başkanı Christian Jacob ve Fransız Ulusal Meclisi Başkanı Bernard Accoyer (UMP) ile biraraya gelecek. Heyetin Çarşamba günü Türkiye’ye dönmesi bekleniyor.
Kaynak: Milliyet Gazetesi
Paris Büyükelçisi Tahsin Burcuoğlu, soykırım yasa teklifinin görüşüleceği 22 Aralık Perşembe günü Fransa'yı terk edecek şekilde uçak biletini cebine koydu.
Dışişleri Bakanlığı’na Paris Büyükelçiliği’nden gelen kripto, 22 Aralık Perşembe günü Fransız Meclisi’nde görüşülecek sözde Ermeni soykırımını inkar edene para ve hapis cezası verilmesini içeren yasa tasarısının arkasında Cumhurbaşkanı Nicolas Sarkozy’nun olduğunu ortaya koydu.
Kriptoya göre, Türkiye’nin siyaset ve iş dünyasında yaptığı tüm girişimlere rağmen, çok olağanüstü bir gelişme olmadığı takdirde, tasarının Meclis’ten geçmesi bekleniyor. Büyükelçi Tahsin Burcuoğlu’nun da buna göre hazırlıklarını yaptığı ve 22 Aralık günü Fransa’yı terkedecek şekilde uçak biletinin cebinde olduğu anlaşıldı.
Kriptoya göre Fransa’daki son durum özetle şöyle: 2001’in Türkiye’si değil Hürriyet'in haberine göre, Paris Büyükelçisi Burcuoğlu, tasarıyı hazırlayan Halk Hareketi Birliği’nin (UMP) önde gelen isimleriyle bir dizi görüşme yaptı ve şu mesajı verdi: “Şunu çok iyi bilin ki Türkiye 2001 yılındaki Türkiye değil. Eğer, ‘Tasarı geçer ilk zamanlar Türkiye sertleşir daha sonra saman alevi gibi söner’ diye düşünüyorsanız çok büyük yanılgı içinde olduğunuzu bilin. İlişkiler tahmin edeceğinizden çok daha büyük yara alacak ve ne yazık ki bu kalıcı olacaktır. Şunu da unutmayın ilişkilerin gerilmesi, hep Fransa’nın anlamsız çıkışlarından kaynaklanıyor.” İş dünyası çok kızgın Başta Renault, Carrefour olmak üzere Türkiye’de büyük yatırımları olan Fransız şirketlerin yöneticileri de Fransa yönetimi uyarıyorlar. Özellikle Türkiye’nin nükleer enerjisine yatırım yapmayı düşünen şirketler yönetime karşı infial içindeler. Enerji şirketleri, tüm boyutlarıyla ele alındığında 40-50 yıllık bir işi kaybedeceklerini biliyorlar. Ellerinden bir şey gelememesinin sıkıntısı içindeler.
Geçme eğilimi çok yüksek Görüşmelerden ve UMP’den cevaben yazılan mektuplardan, tasarının çok olağanüstü bir durum olmaz ise geçeceği anlaşılıyor. Yaptığımız temaslar ve yazışmalardan elde ettiğimiz izlenim, daha önce de ilettiğimiz “Tasarının arkasında Cumhurbaşkanlığı seçimleri nedeniyle çok büyük oy endişesi taşıyan, bu nedenle Ermeni diasporasının oylarına büyük önem veren Nicolas Sarkozy’nin olduğu” notunu bir kez daha teyit ediyor. Sarkozy, Ermenistan’a yaptığı ziyarette söylediklerinin bu kez Ermeni diasporasınca iyi not edilip, takip edildiğinin farkında.
Terk için her şey hazır Tasarı geçerse, büyükelçi Burcuoğlu’nun aynı gün içinde uzun süreli istişarelerde bulunmak amacıyla Türkiye’ye dönmesini sağlayacak her türlü hazırlık yapıldı. Bunun için sadece Ankara’dan gelecek resmi talimat beklenecektir. Bu arada TBMM Dışişleri Komisyonu Başkanı Volkan Bozkır başkanlığındaki Türk parlamenter heyeti, siyasi boyutta son girişimleri yapmak ve gereken mesajı vermek için dün Paris’e gitti.
Bozkır başkanlığındaki heyet, bugün Fransız Ulusal Meclisi Dışişleri Komisyonu Başkanı UMP’li Axel Poniatowski, Sosyalist Parti (PS) Milletvekili Pierre Moscovici, Merkezi Birlik Senatörü Nathalie Goulet ve Ulusal Meclis Türkiye Dostluk Grubu Başkanı Michel Diefenbacher ile görüşecek. Heyet yarın da Sarkozy’nin Dış Politika Danışmanı Büyükelçi Jean? David Levitte, Dışişleri Bakanı Alain Juppé, Fransız Ulusal Meclisi UMP Grup Başkanı Christian Jacob ve Fransız Ulusal Meclisi Başkanı Bernard Accoyer (UMP) ile biraraya gelecek. Heyetin Çarşamba günü Türkiye’ye dönmesi bekleniyor.
Kürdistan: Türk Devleti Depremden Beter, Uluslararasi Yardima Hayir
Posted by Basindan on 11/11/2011, 14:10:05
Yardım teklifine şok yanıt!
11 Kasım 2011
Kaynak: Milliyet Gazetesi
Kosova Genç İzciler Birliği Derneği’nin Türkiye İzcilik Federasyonu Arama Kurtarma Ekibi’ne Van’daki enkaz çalışmalarında “Sizlere çalışmalarınızda yardımda bulunmak için gelmek istiyoruz” tüm masraflar her şey bizden sadece cevap bekliyoruz, talebine Türkiye İzcilik Federasyonu’ndan gelen “Kosova Genç İzciler Birliği’ni tanımamaktadır. Söz konusu teklifinizi olumlu karşılayamayacağımızı belirtmek isteriz” cevabı Kosovalı Genç İzciler Birliği’nin hayal kırıklığına uğrattı .
İlk olarak Türkiye Cumhuriyeti Kosova Büyükelçiliğine Van’daki çalışmalara katılmak için başvuruda bulunduklarını söyleyen Kosova Genç İzciler Birliği Derneği Başkanı Kazım Opoyan, büyükelçiliğin Türkiye İzcilik Federasyonu’yla irtibata geçmelerini söylediklerini ifade etti. Konuyla ilgili mikrofonlarımıza konuşan Kosova Genç İzciler Birliği Derneği Başkanı Kazım Opoyan, Van’da yaşanan depremle ilgili enkaz çalışmaları ve diğer yardımlar için Türkiye İzcilik Federasyonu Arama Kurtarma Ekibi’ne yazı yazdıklarını tüm masrafların her şeylerin kendilerin ait olacağını sadece yönlendirmeleri için destek istediklerini söyledi. Her şeyi ayarladıklarını hatta işlerde çalışan arkadaşlarının işyerlerinden izin aldıklarını söyleyen Opoyan, Türkiye İzcilik Federasyonu Arama Kurtarma Ekibi’nden gelen yazıya çok üzüldüklerini söyledi. Amacımız Kosova halkı olarak Van’da yaşayan kardeşlerimizin yanında olmak diyen Opoyan, “onlara hem yardımcı olmak hem de üzüntülerini birlikte paylaşmaktır” dedi
55
Posted by Basindan on 11/11/2011, 14:10:05
Yardım teklifine şok yanıt!
11 Kasım 2011
Kaynak: Milliyet Gazetesi
Kosova Genç İzciler Birliği Derneği’nin Türkiye İzcilik Federasyonu Arama Kurtarma Ekibi’ne Van’daki enkaz çalışmalarında “Sizlere çalışmalarınızda yardımda bulunmak için gelmek istiyoruz” tüm masraflar her şey bizden sadece cevap bekliyoruz, talebine Türkiye İzcilik Federasyonu’ndan gelen “Kosova Genç İzciler Birliği’ni tanımamaktadır. Söz konusu teklifinizi olumlu karşılayamayacağımızı belirtmek isteriz” cevabı Kosovalı Genç İzciler Birliği’nin hayal kırıklığına uğrattı .
İlk olarak Türkiye Cumhuriyeti Kosova Büyükelçiliğine Van’daki çalışmalara katılmak için başvuruda bulunduklarını söyleyen Kosova Genç İzciler Birliği Derneği Başkanı Kazım Opoyan, büyükelçiliğin Türkiye İzcilik Federasyonu’yla irtibata geçmelerini söylediklerini ifade etti. Konuyla ilgili mikrofonlarımıza konuşan Kosova Genç İzciler Birliği Derneği Başkanı Kazım Opoyan, Van’da yaşanan depremle ilgili enkaz çalışmaları ve diğer yardımlar için Türkiye İzcilik Federasyonu Arama Kurtarma Ekibi’ne yazı yazdıklarını tüm masrafların her şeylerin kendilerin ait olacağını sadece yönlendirmeleri için destek istediklerini söyledi. Her şeyi ayarladıklarını hatta işlerde çalışan arkadaşlarının işyerlerinden izin aldıklarını söyleyen Opoyan, Türkiye İzcilik Federasyonu Arama Kurtarma Ekibi’nden gelen yazıya çok üzüldüklerini söyledi. Amacımız Kosova halkı olarak Van’da yaşayan kardeşlerimizin yanında olmak diyen Opoyan, “onlara hem yardımcı olmak hem de üzüntülerini birlikte paylaşmaktır” dedi
55
Nationalrat
Conseil national
Consiglio nazionale
Cussegl naziunal
Rapport de la Commission de politique extérieure du 31 octobre 2011
Réunie le 31 octobre 2011, la Commission de politique extérieure du Conseil national a procédé à l’examen préalable de la pétition visée en titre, déposée le 4 juillet 2011 par M. Ismail Parmaksiz.
L’auteur de ladite pétition invoque l’aide de l’Assemblée fédérale afin que le massacre perpétré au Dersim en 1937 et 1938 soit reconnu comme étant un génocide.
Proposition de la commission
Par 11 voix contre 5 et 1 abstention, la commission propose de ne pas donner suite à la pétition.
Pour la commission :
La présidente Christa Markwalder
1. Objet de la pétition
2. Considérations de la commission
1. Objet de la pétition
L’auteur de la pétition demande au Parlement de s’engager afin que :
le massacre de Dersim (1937-1938) soit reconnu en tant que génocide ;
la République de Turquie présente ses excuses aux victimes et à leurs descendants ;
les habitants qui ont été déplacés au moment des faits et leurs descendants jouissent d’un droit à la réintégration ;
les habitants qui ont été déplacés au moment des faits et leurs descendants soient assistés dans leur éventuelle quête de réintégration ;
une assistance financière soit prévue pour le processus de réintégration susmentionné ;
les survivants du massacre, les personnes déplacées et la deuxième génération des descendants soient indemnisés ;
le massacre soit relaté dans les livres d’école et les archives notamment, ainsi que dans l’histoire de la Turquie, et présenté dans les musées ;
des efforts soient déployés pour encourager la réconciliation entre les populations concernées ;
l’endroit où Seyid Riza, son fils et ses compagnons sont enterrés soit révélé publiquement ;
le nom de tous les villages et villes kurdes soit rétabli, en particulier celui de Dersim (qui s’appelle aujourd’hui Tunceli, en turc)
tous les projets de construction de barrages qui entraîneraient l’inondation de villes, de lotissements, de lieux historiques et de zones agricoles kurdes soient suspendus.
2. Considérations de la commission
La commission a pris connaissance des événements qui ont eu lieu au Dersim en 1937 et 1938. Elle estime qu’il est important de soumettre les faits qui se sont déroulés alors à un travail d’analyse historique.
La commission pense que la contribution de la Suisse doit consister à mener un dialogue constructif et une politique active en vue de promouvoir les droits de l’homme et le travail de mémoire historique. Eu égard au fait que la Suisse s’engage déjà, au sein de diverses organisations internationales, en faveur de minorités religieuses et ethniques, elle propose de ne pas donner suite à la pétition.
——————–
11.2023 n Petition Parmaksiz Ismail. Anerkennung des Völkermordes in Dersim, ehemalige Provinz der Türkei, 1937/38
Bericht der Aussenpolitischen Kommission vom 31.
Oktober 2011
Die Kommission hat an ihrer Sitzung vom 31. Oktober 2011 die am 4. Juli 2011 von Herrn Ismail Parmaksiz eingereichte Petition vorgeprüft.
Die Petenten fordern die Bundesversammlung auf, Unterstützung zu leisten, dass die Massentötung von Dersim von 1937/38 als Völkermord anerkannt wird.
Antrag der Kommission
Die Kommission beantragt mit 11 zu 5 Stimmen bei 1 Enthaltung, der Petition keine Folge zu geben.
Im Namen der Kommission
Die Präsidentin: Christa Markwalder
1. Inhalt der Petition
2. Erwägungen der Kommission
1. Inhalt der Petition
Die Petenten fordern vom Parlament:
Die Anerkennung der Massentötung von Dersim (1937-38) als Völkermord
Entschuldigung der Türkischen Republik bei den Opfern und deren Nachkommen
Recht auf Wiedereinbürgerung für vertriebene ehemalige Einwohner und deren Nachkommen
Unterstützung bei der Wiedereinbürgerung für vertriebene ehemalige Einwohner und deren Nachkommen, wenn diese es wünschen
finanzielle Unterstützung für die Wiedereinbürgerung
Abfindung für die Überlebenden, Vertriebenen und die zweite Generation der Nachkommen
Dokumentation bspw. in Schulbüchern, Museen, Archiven und in der türkischen Geschichte
Förderung der Versöhnung
Bekanntgabe des Ortes wo Seyid Riza, sein Sohn und seine Gefährten begraben sind
Umbenennung aller kurdischen Dörfer und Städte im Speziellen Dersim (heute Tuncelli)
Stopp aller Projekte zum Bau von Staudämmen, die kurdische Städte, Siedlungen, kulturelle Städte und landwirtschaftliche Felder überfluten würden.
2. Erwägungen der Kommission
Die Kommission hat von den Ereignissen von 1937/38 in Dersim Kenntnis genommen. Sie ist der Ansicht, dass eine historische Aufarbeitung dieser Ereignisse wichtig sei.
Von Seiten der Schweiz soll ein konstruktiver Dialog und eine aktive Politik zur Förderung der Menschenrechte und der Vergangenheitsaufarbeitung geführt werden. Angesichts der Tatsache, dass sich die Schweiz in internationalen Gremien für religiöse und ethnische Minderheiten einsetzt, beantragt die Kommission, der Petition keine Folge zu geben.
===============
Dersim: l’offense redoublée d’Erdogan
Posted by Laurent Leylekian – transfert on 16/12/2011, 15:28:52
Dersim: l’offense redoublée d’ErdoganPublié par Laurent Leylekian
Source:
http://eurotopie.leylekian.eu/Il est excuses plus insultantes encore que l’offense qu’elles sont censées racheter. En matière d’obscénité politique, force est de reconnaître que le Grand Turc vient de repousser les limites: Selon plusieurs dépêches de presse de son pays, Recep Tayyip Erdogan, le Premier ministre a récemment déclaré : “S’il y a des excuses à présenter au nom de l’Etat (…) je voudrais présenter mes excuses et je présente mes excuses” à propos des massacres de masse commis en 1938 par l’armée de la République kémaliste naissante dans la région reculée du Dersim.
Willy Brandt – Varsovie, 1970.
Nul doute que les zélateurs d’Ankara sauteront des deux pieds sur l’opportunité et sur la méconnaissance de la réalité turque par les Occidentaux pour présenter ces “excuses” comme un indice révélateur des “progrès de la Turquie” et autres billevesées. Parmi les extrapolations aventureuses qu’ils en tireront, se trouvera sûrement la prophétie que ces “excuses” pourraient constituer un prélude à une prochaine demande de pardon à propos du génocide des Arméniens. Bref, on entendra sous peu formulée la comparaison pour le moins osée entre l’actuel homme fort d’Ankara et l’ex-chancellier allemand Willy Brandt qui s’était agenouillé avec sincérité, courage et dignité devant le mémorial du Ghetto de Varsovie en 1970 et qui avait effectivement engagé son pays dans une démarche de contrition et de réparation .
Un contexte de rivalité politique: les Islamistes jettent l’opprobre sur les Kémalistes
Dersim 1938 – les soldats de la République et leurs victimes enchaînées comme des bêtes avant exécution.
Or rien n’est plus éloigné de la vérité. Passons rapidement sur la grossière minimisation du nombre de victimes des massacres du Dersim telle que conçue par Erdogan: il ne s’agit pas de 10 000 victimes, ni même de 13 806 morts selon un décompte aussi précis que fantaisiste mais de 50 à 80 000 morts, hommes, femmes et enfants tués au cours de prétendues opérations de “pacification”. En fait, le crime principal des habitants du Dersim était de s’être toujours montrés rétifs au processus de turquification – un processus d’ingénierie sociale renforcé depuis les Jeunes-Turcs – de n’avoir pas participé à la curée 20 ans auparavant – lors du Génocide des Arméniens – et d’avoir largement protégé ces derniers dans le cadre d’une conception tolérante et pacifique de l’Islam propre à l’alévisme. Si cette région qui était depuis longtemps dans le collimateur des autorités ottomanes n’a finalement été ravagée qu’en 1938, ce ne fut d’ailleurs pas dû à une quelconque mansuétude antérieure des pachas turcs mais parce que ni les Ottomans, ni les kémalistes qui leur succédèrent n’eurent suffisamment de puissance politique et militaire pour le faire auparavant.
Les “excuses” du Premier Ministre turc ne tombent donc pas dans le vide mais participe d’un contexte. En reconnaissant a minima les massacres du Dersim, Erdogan noircit un peu plus le tableau de ses adversaires kémalistes du parti républicain (CHP) . Son adresse constitue d’ailleurs une réponse de politicien roué à une attaque du leader du CHP – Kemal Kilicdaroglu, lui-même originaire du Dersim et qui souhaitait que “la Turquie affronte son passé”. La réponse d’Erdogan mérite d’être intégralement reproduite: “Est-ce moi ou vous qui devrait s’excuser ? S’il y a des excuses au nom de l’Etat et s’il y a une telle opportunité, je peux le faire et je m’excuse. Mais s’il y a quelqu’un qui devrait s’excuser au nom du CHP, c’est vous car vous êtes du Dersim. Vous avez déclaré que vous étiez honoré d’être du Dersim. Maintenant, sauvez votre honneur”.
Et d’ajouter “Le Dersim fait partie des évènements les plus tragiques de notre histoire récente. C’est un désastre qui doit maintenant être évoqué avec courage. Le parti qui devrait être confronté à cet incident (sic !) n’est pas le parti au pouvoir de la Justice et du Développement [l'AKP]. C’est le CHP qui est derrière ce désastre sanglant et qui devrait se confronter à cet incident (re-sic !) et son président est de Tunceli.” [NdT : nom actuel du Dersim]
Manœuvres et arrière-pensées politiques
Le résultat des élections législatives de 2011. la tâche rouge à l’Est de la Turquie représente le Dersim. Les “indépendants” en vert ont en fait voté pour le parti kurde BDP. En jaune, la réalité d’une Turquie islamiste.
Et voilà comment – à peu de frais – le tribun d’Ankara parvient dans un même mouvement à jeter une opprobre, certes justifiée, sur ses opposants politiques tout en passant sous silence les exactions actuelles de son propre gouvernement contre les Kurdes – ceux-là même qui prirent part naguère au Génocide des Arméniens et aux massacres du Dersim. Rappelons au passage que les principales voix discordantes de Turquie – celles qui pourraient se montrer critiques à l’adresse de la politique de plus en plus brutale et autoritaire du régime Erdogan – ont été mises sous les verrous il y a moins de deux mois. Rappelons aussi – cela pourrait avoir échappé – que le Dersim est la seule circonscription électorale de Turquie orientale qui vote CHP. Ceci s’explique d’une part parce que les habitants originels du Dersim – Alévis – se sont toujours montrés méfiants vis-à-vis de l’Islam orthodoxe sunnite et donc attachés à la laïcité, quoique artificielle qu’elle puisse être en Turquie, et d’autre part parce que suite aux massacres, l’Etat turc a procédé à une véritable colonisation intérieure de la région en y implantant des populations qui étaient au kémaliste ce que le komsomol était au bolchevisme. La déclaration d’Erdogan peut donc aussi être interprétée comme une manœuvre de séduction à l’égard de ces populations dans un contexte où le leadership des islamistes de l’AKP est aujourd’hui sérieusement entamé non seulement vis-à-vis des Kurdes à l’Est mais également vis-à-vis des classes moyennes turques.
Les massacres du Dersim questionnent la République turque,
le Génocide des Arméniens met en cause la nation turque
Voilà donc le pourquoi du comment de ces “excuses” et de leur sincérité. Il ne faut donc pas s’attendre au même type d’excuses – par ailleurs à bon compte – vis-à-vis du Génocide des Arméniens. Car si les deux opérations furent assez similaires d’un point de vue opérationnel, si ceux qui participèrent au premier furent aussi impliqués dans le second, comme par exemple l’infâme Sükrü Kaya, là s’arrête la similitude et le contexte des deux tueries fut en fait assez différent : Les massacres du Dersim furent essentiellement un acte d’affirmation de la République turque et on peut donc faire confiance à Erdogan pour les fustiger; le Génocide des Arméniens fut l’acte de création de la nation turque dont il ne faut pas escompter qu’il soit regretté par n’importe lequel des dirigeants passés ou actuels de Turquie.
Pour ceux qui auraient quelques doutes en la matière, la fin de l’intervention d’Erdogan est également révélatrice. Accusé comme de bien entendu par le CHP de préparer un demande de pardon pour le Génocide des Arméniens, le sanguin Erdogan a vertement répliqué “vous me mettez dans le même panier que la Diaspora arménienne. Honte à vous : Comment osez vous me comparer à la Diaspora arménienne”. C’est sûr : le “bon Turc” Erdogan n’est certainement pas prêt à battre sa coulpe en reconnaissant que la création de l’identité de son peuple s’est faite sur le cadavre d’un autre.
=====================
“S’il y a des excuses à présenter au nom de l’Etat, alors je présente mes excuses”. Par ces mots, le premier ministre turc Recep Tayyip Erdogan a reconnu officiellement les massacres du Dersim commis par l’armée turque en 1937-38, au cours d’une campagne de répression particulièrement sanglante. “L’incident le plus tragique de notre passé récent”, selon Erdogan, qui répondait à une demande de son opposant Kemal Kiliçdaroglu, qui demandait que “la Turquie affronte son passé”. Ces déclarations de M. Erdogan, la semaine dernière, au Parlement, documents à la main (voir la vidéo), ont fait couler beaucoup d’encre. Mais c’est surtout la polémique politicienne qui occupe les commentateurs, prenant le pas sur la dimension historique de cet acte de repentance, même incomplet.
Les réactions ont d’abord été sceptiques. Ses détracteurs et le parti kémaliste CHP, taxent M. Erdogan d’”hypocrisie”. Le premier ministre a bien sûr son propre agenda. Et cette reconnaissance surprise lui permet de discréditer un peu plus le CHP, son principal parti d’opposition, empêtré dans ses contradictions, incapable de solder un héritage encombrant. Le CHP, parti fondé par Atatürk et parti unique jusqu’en 1945… A la fin des années 30, sous la présidence d’Atatürk, les chefs du gouvernement, Ismet Inönü puis Celal Bayar, ont eux-même supervisé les opérations du Dersim.
Des opérations planifiées depuis la fin des années 20 pour écraser dans le sang cette région rebelle, peuplée de Kurdes et de Zazas, alévis, mais aussi d’Arméniens, islamisés ou non, qui y avaient trouvé refuge au moment du génocide de 1915. La petite ville de Dersim est alors rebaptisée Tunceli, la main de bronze, du nom de l’opération militaire. Le nom d’usage jusqu’à aujourd’hui pour cette province.
Erdogan s’est en fait engouffré dans une brèche ouverte par le CHP lui-même. Le 9 novembre, le député CHP de Tunceli, Hüseyin Aygün, (photo) brise la glace et met en cause une politique d’Etat. “Pas vraiment un scoop, écrit Jean Marcou sur le blog de l’Ovipot. “Mais venant d’un député du CHP, même de Tunceli, il surprend, bien sûr, et fait l’événement”. Ces déclarations ont provoqué des remous jusqu’au sein du parti. Un groupe de députés a demandé l’exclusion d’Aygün. Le président du CHP, Kemal Kiliçdaroglu est lui-même originaire de Nazimiye, dans la région de Tunceli et des membres de sa propre famille ont été victimes des massacres et des déportations. En novembre 2009, le vice président du CHP de l’époque, le diplomate Onur Öymen, avait soulevé la réprobation après une sortie, justifiant les massacres de 1937-38.
A trop se laisser distraire par cette polémique, on en aurait presque oublié que ce n’est pas seulement M. Erdogan qui a reconnu les massacres, mais, fait beaucoup plus signifiant, à travers lui, la République turque. “La portée d’un tel geste dépasse très largement son auteur : il est difficile de refermer la boîte de Pandore, une fois qu’on l’a ouverte…”, écrit encore Jean Marcou. Bien sûr, cette reconnaissance a minima, validant les chiffres officiels de 13.806 morts, recensés par la gendarmerie, là où selon les historiens, on pourrait plutôt parler de 30.000 à 50.000 morts, est largement insuffisante. Bien sûr il faudra encore d’autres étapes pour parvenir à la vérité historique: sur l’emploi d’armes chimiques contre des civils, gazés dans les grottes. Ou sur le rôle, par exemple de Sabiha Gökçen, fille adoptive d’Atatürk et première femme pilote de l’armée turque, qui fut envoyée pour arroser la région de bombes.
Mais un processus est enclenché et il dépasse très probablement les intentions du premier ministre. Le journal Radikal et le reste de la presse pro gouvernementale (Sabah, Zaman, etc) publient depuis deux semaines documents et articles sur les massacres du Dersim. Les librairies débordent d’ouvrages abordant la question et les chercheurs se lancent dans l’étude des documents d’archives.
Les éditorialistes s’emballent, questionnent, critiquent : quelques exemples avec Mehmet Ali Birand, pour qui il faut maintenant affronter le tabou de 1915, Orhan Kemal Cengiz, ou encore Koray Caliskan. D’autres, comme Pinar Ogunc, dans Radikal, font remarquer que c’est l’AKP qui avait fait interdire un documentaire sur le Dersim. L’universitaire Bilgin Ayata souligne que la politique de l’Etat turc, sous Erdogan, reste peu différente de celle de ses prédécesseurs, prenant pour exemple le projet de 10 barrages autour du Dersim…
Le génocide arménien de 1915, après les massacres des années 30 que les Dersimis qualifient volontiers de “jenosid”, peut-il être la prochaine étape de ce travail de mémoire? Les réactions à courte vue de Tayyip Erdogan peuvent laisser penser le contraire. Mais c’est la République qui parle.
Conseil national
Consiglio nazionale
Cussegl naziunal
Rapport de la Commission de politique extérieure du 31 octobre 2011
Réunie le 31 octobre 2011, la Commission de politique extérieure du Conseil national a procédé à l’examen préalable de la pétition visée en titre, déposée le 4 juillet 2011 par M. Ismail Parmaksiz.
L’auteur de ladite pétition invoque l’aide de l’Assemblée fédérale afin que le massacre perpétré au Dersim en 1937 et 1938 soit reconnu comme étant un génocide.
Proposition de la commission
Par 11 voix contre 5 et 1 abstention, la commission propose de ne pas donner suite à la pétition.
Pour la commission :
La présidente Christa Markwalder
1. Objet de la pétition
2. Considérations de la commission
1. Objet de la pétition
L’auteur de la pétition demande au Parlement de s’engager afin que :
le massacre de Dersim (1937-1938) soit reconnu en tant que génocide ;
la République de Turquie présente ses excuses aux victimes et à leurs descendants ;
les habitants qui ont été déplacés au moment des faits et leurs descendants jouissent d’un droit à la réintégration ;
les habitants qui ont été déplacés au moment des faits et leurs descendants soient assistés dans leur éventuelle quête de réintégration ;
une assistance financière soit prévue pour le processus de réintégration susmentionné ;
les survivants du massacre, les personnes déplacées et la deuxième génération des descendants soient indemnisés ;
le massacre soit relaté dans les livres d’école et les archives notamment, ainsi que dans l’histoire de la Turquie, et présenté dans les musées ;
des efforts soient déployés pour encourager la réconciliation entre les populations concernées ;
l’endroit où Seyid Riza, son fils et ses compagnons sont enterrés soit révélé publiquement ;
le nom de tous les villages et villes kurdes soit rétabli, en particulier celui de Dersim (qui s’appelle aujourd’hui Tunceli, en turc)
tous les projets de construction de barrages qui entraîneraient l’inondation de villes, de lotissements, de lieux historiques et de zones agricoles kurdes soient suspendus.
2. Considérations de la commission
La commission a pris connaissance des événements qui ont eu lieu au Dersim en 1937 et 1938. Elle estime qu’il est important de soumettre les faits qui se sont déroulés alors à un travail d’analyse historique.
La commission pense que la contribution de la Suisse doit consister à mener un dialogue constructif et une politique active en vue de promouvoir les droits de l’homme et le travail de mémoire historique. Eu égard au fait que la Suisse s’engage déjà, au sein de diverses organisations internationales, en faveur de minorités religieuses et ethniques, elle propose de ne pas donner suite à la pétition.
——————–
11.2023 n Petition Parmaksiz Ismail. Anerkennung des Völkermordes in Dersim, ehemalige Provinz der Türkei, 1937/38
Bericht der Aussenpolitischen Kommission vom 31.
Oktober 2011
Die Kommission hat an ihrer Sitzung vom 31. Oktober 2011 die am 4. Juli 2011 von Herrn Ismail Parmaksiz eingereichte Petition vorgeprüft.
Die Petenten fordern die Bundesversammlung auf, Unterstützung zu leisten, dass die Massentötung von Dersim von 1937/38 als Völkermord anerkannt wird.
Antrag der Kommission
Die Kommission beantragt mit 11 zu 5 Stimmen bei 1 Enthaltung, der Petition keine Folge zu geben.
Im Namen der Kommission
Die Präsidentin: Christa Markwalder
1. Inhalt der Petition
2. Erwägungen der Kommission
1. Inhalt der Petition
Die Petenten fordern vom Parlament:
Die Anerkennung der Massentötung von Dersim (1937-38) als Völkermord
Entschuldigung der Türkischen Republik bei den Opfern und deren Nachkommen
Recht auf Wiedereinbürgerung für vertriebene ehemalige Einwohner und deren Nachkommen
Unterstützung bei der Wiedereinbürgerung für vertriebene ehemalige Einwohner und deren Nachkommen, wenn diese es wünschen
finanzielle Unterstützung für die Wiedereinbürgerung
Abfindung für die Überlebenden, Vertriebenen und die zweite Generation der Nachkommen
Dokumentation bspw. in Schulbüchern, Museen, Archiven und in der türkischen Geschichte
Förderung der Versöhnung
Bekanntgabe des Ortes wo Seyid Riza, sein Sohn und seine Gefährten begraben sind
Umbenennung aller kurdischen Dörfer und Städte im Speziellen Dersim (heute Tuncelli)
Stopp aller Projekte zum Bau von Staudämmen, die kurdische Städte, Siedlungen, kulturelle Städte und landwirtschaftliche Felder überfluten würden.
2. Erwägungen der Kommission
Die Kommission hat von den Ereignissen von 1937/38 in Dersim Kenntnis genommen. Sie ist der Ansicht, dass eine historische Aufarbeitung dieser Ereignisse wichtig sei.
Von Seiten der Schweiz soll ein konstruktiver Dialog und eine aktive Politik zur Förderung der Menschenrechte und der Vergangenheitsaufarbeitung geführt werden. Angesichts der Tatsache, dass sich die Schweiz in internationalen Gremien für religiöse und ethnische Minderheiten einsetzt, beantragt die Kommission, der Petition keine Folge zu geben.
===============
Dersim: l’offense redoublée d’Erdogan
Posted by Laurent Leylekian – transfert on 16/12/2011, 15:28:52
Dersim: l’offense redoublée d’ErdoganPublié par Laurent Leylekian
Source:
http://eurotopie.leylekian.eu/Il est excuses plus insultantes encore que l’offense qu’elles sont censées racheter. En matière d’obscénité politique, force est de reconnaître que le Grand Turc vient de repousser les limites: Selon plusieurs dépêches de presse de son pays, Recep Tayyip Erdogan, le Premier ministre a récemment déclaré : “S’il y a des excuses à présenter au nom de l’Etat (…) je voudrais présenter mes excuses et je présente mes excuses” à propos des massacres de masse commis en 1938 par l’armée de la République kémaliste naissante dans la région reculée du Dersim.
Willy Brandt – Varsovie, 1970.
Nul doute que les zélateurs d’Ankara sauteront des deux pieds sur l’opportunité et sur la méconnaissance de la réalité turque par les Occidentaux pour présenter ces “excuses” comme un indice révélateur des “progrès de la Turquie” et autres billevesées. Parmi les extrapolations aventureuses qu’ils en tireront, se trouvera sûrement la prophétie que ces “excuses” pourraient constituer un prélude à une prochaine demande de pardon à propos du génocide des Arméniens. Bref, on entendra sous peu formulée la comparaison pour le moins osée entre l’actuel homme fort d’Ankara et l’ex-chancellier allemand Willy Brandt qui s’était agenouillé avec sincérité, courage et dignité devant le mémorial du Ghetto de Varsovie en 1970 et qui avait effectivement engagé son pays dans une démarche de contrition et de réparation .
Un contexte de rivalité politique: les Islamistes jettent l’opprobre sur les Kémalistes
Dersim 1938 – les soldats de la République et leurs victimes enchaînées comme des bêtes avant exécution.
Or rien n’est plus éloigné de la vérité. Passons rapidement sur la grossière minimisation du nombre de victimes des massacres du Dersim telle que conçue par Erdogan: il ne s’agit pas de 10 000 victimes, ni même de 13 806 morts selon un décompte aussi précis que fantaisiste mais de 50 à 80 000 morts, hommes, femmes et enfants tués au cours de prétendues opérations de “pacification”. En fait, le crime principal des habitants du Dersim était de s’être toujours montrés rétifs au processus de turquification – un processus d’ingénierie sociale renforcé depuis les Jeunes-Turcs – de n’avoir pas participé à la curée 20 ans auparavant – lors du Génocide des Arméniens – et d’avoir largement protégé ces derniers dans le cadre d’une conception tolérante et pacifique de l’Islam propre à l’alévisme. Si cette région qui était depuis longtemps dans le collimateur des autorités ottomanes n’a finalement été ravagée qu’en 1938, ce ne fut d’ailleurs pas dû à une quelconque mansuétude antérieure des pachas turcs mais parce que ni les Ottomans, ni les kémalistes qui leur succédèrent n’eurent suffisamment de puissance politique et militaire pour le faire auparavant.
Les “excuses” du Premier Ministre turc ne tombent donc pas dans le vide mais participe d’un contexte. En reconnaissant a minima les massacres du Dersim, Erdogan noircit un peu plus le tableau de ses adversaires kémalistes du parti républicain (CHP) . Son adresse constitue d’ailleurs une réponse de politicien roué à une attaque du leader du CHP – Kemal Kilicdaroglu, lui-même originaire du Dersim et qui souhaitait que “la Turquie affronte son passé”. La réponse d’Erdogan mérite d’être intégralement reproduite: “Est-ce moi ou vous qui devrait s’excuser ? S’il y a des excuses au nom de l’Etat et s’il y a une telle opportunité, je peux le faire et je m’excuse. Mais s’il y a quelqu’un qui devrait s’excuser au nom du CHP, c’est vous car vous êtes du Dersim. Vous avez déclaré que vous étiez honoré d’être du Dersim. Maintenant, sauvez votre honneur”.
Et d’ajouter “Le Dersim fait partie des évènements les plus tragiques de notre histoire récente. C’est un désastre qui doit maintenant être évoqué avec courage. Le parti qui devrait être confronté à cet incident (sic !) n’est pas le parti au pouvoir de la Justice et du Développement [l'AKP]. C’est le CHP qui est derrière ce désastre sanglant et qui devrait se confronter à cet incident (re-sic !) et son président est de Tunceli.” [NdT : nom actuel du Dersim]
Manœuvres et arrière-pensées politiques
Le résultat des élections législatives de 2011. la tâche rouge à l’Est de la Turquie représente le Dersim. Les “indépendants” en vert ont en fait voté pour le parti kurde BDP. En jaune, la réalité d’une Turquie islamiste.
Et voilà comment – à peu de frais – le tribun d’Ankara parvient dans un même mouvement à jeter une opprobre, certes justifiée, sur ses opposants politiques tout en passant sous silence les exactions actuelles de son propre gouvernement contre les Kurdes – ceux-là même qui prirent part naguère au Génocide des Arméniens et aux massacres du Dersim. Rappelons au passage que les principales voix discordantes de Turquie – celles qui pourraient se montrer critiques à l’adresse de la politique de plus en plus brutale et autoritaire du régime Erdogan – ont été mises sous les verrous il y a moins de deux mois. Rappelons aussi – cela pourrait avoir échappé – que le Dersim est la seule circonscription électorale de Turquie orientale qui vote CHP. Ceci s’explique d’une part parce que les habitants originels du Dersim – Alévis – se sont toujours montrés méfiants vis-à-vis de l’Islam orthodoxe sunnite et donc attachés à la laïcité, quoique artificielle qu’elle puisse être en Turquie, et d’autre part parce que suite aux massacres, l’Etat turc a procédé à une véritable colonisation intérieure de la région en y implantant des populations qui étaient au kémaliste ce que le komsomol était au bolchevisme. La déclaration d’Erdogan peut donc aussi être interprétée comme une manœuvre de séduction à l’égard de ces populations dans un contexte où le leadership des islamistes de l’AKP est aujourd’hui sérieusement entamé non seulement vis-à-vis des Kurdes à l’Est mais également vis-à-vis des classes moyennes turques.
Les massacres du Dersim questionnent la République turque,
le Génocide des Arméniens met en cause la nation turque
Voilà donc le pourquoi du comment de ces “excuses” et de leur sincérité. Il ne faut donc pas s’attendre au même type d’excuses – par ailleurs à bon compte – vis-à-vis du Génocide des Arméniens. Car si les deux opérations furent assez similaires d’un point de vue opérationnel, si ceux qui participèrent au premier furent aussi impliqués dans le second, comme par exemple l’infâme Sükrü Kaya, là s’arrête la similitude et le contexte des deux tueries fut en fait assez différent : Les massacres du Dersim furent essentiellement un acte d’affirmation de la République turque et on peut donc faire confiance à Erdogan pour les fustiger; le Génocide des Arméniens fut l’acte de création de la nation turque dont il ne faut pas escompter qu’il soit regretté par n’importe lequel des dirigeants passés ou actuels de Turquie.
Pour ceux qui auraient quelques doutes en la matière, la fin de l’intervention d’Erdogan est également révélatrice. Accusé comme de bien entendu par le CHP de préparer un demande de pardon pour le Génocide des Arméniens, le sanguin Erdogan a vertement répliqué “vous me mettez dans le même panier que la Diaspora arménienne. Honte à vous : Comment osez vous me comparer à la Diaspora arménienne”. C’est sûr : le “bon Turc” Erdogan n’est certainement pas prêt à battre sa coulpe en reconnaissant que la création de l’identité de son peuple s’est faite sur le cadavre d’un autre.
=====================
“S’il y a des excuses à présenter au nom de l’Etat, alors je présente mes excuses”. Par ces mots, le premier ministre turc Recep Tayyip Erdogan a reconnu officiellement les massacres du Dersim commis par l’armée turque en 1937-38, au cours d’une campagne de répression particulièrement sanglante. “L’incident le plus tragique de notre passé récent”, selon Erdogan, qui répondait à une demande de son opposant Kemal Kiliçdaroglu, qui demandait que “la Turquie affronte son passé”. Ces déclarations de M. Erdogan, la semaine dernière, au Parlement, documents à la main (voir la vidéo), ont fait couler beaucoup d’encre. Mais c’est surtout la polémique politicienne qui occupe les commentateurs, prenant le pas sur la dimension historique de cet acte de repentance, même incomplet.
Les réactions ont d’abord été sceptiques. Ses détracteurs et le parti kémaliste CHP, taxent M. Erdogan d’”hypocrisie”. Le premier ministre a bien sûr son propre agenda. Et cette reconnaissance surprise lui permet de discréditer un peu plus le CHP, son principal parti d’opposition, empêtré dans ses contradictions, incapable de solder un héritage encombrant. Le CHP, parti fondé par Atatürk et parti unique jusqu’en 1945… A la fin des années 30, sous la présidence d’Atatürk, les chefs du gouvernement, Ismet Inönü puis Celal Bayar, ont eux-même supervisé les opérations du Dersim.
Des opérations planifiées depuis la fin des années 20 pour écraser dans le sang cette région rebelle, peuplée de Kurdes et de Zazas, alévis, mais aussi d’Arméniens, islamisés ou non, qui y avaient trouvé refuge au moment du génocide de 1915. La petite ville de Dersim est alors rebaptisée Tunceli, la main de bronze, du nom de l’opération militaire. Le nom d’usage jusqu’à aujourd’hui pour cette province.
Erdogan s’est en fait engouffré dans une brèche ouverte par le CHP lui-même. Le 9 novembre, le député CHP de Tunceli, Hüseyin Aygün, (photo) brise la glace et met en cause une politique d’Etat. “Pas vraiment un scoop, écrit Jean Marcou sur le blog de l’Ovipot. “Mais venant d’un député du CHP, même de Tunceli, il surprend, bien sûr, et fait l’événement”. Ces déclarations ont provoqué des remous jusqu’au sein du parti. Un groupe de députés a demandé l’exclusion d’Aygün. Le président du CHP, Kemal Kiliçdaroglu est lui-même originaire de Nazimiye, dans la région de Tunceli et des membres de sa propre famille ont été victimes des massacres et des déportations. En novembre 2009, le vice président du CHP de l’époque, le diplomate Onur Öymen, avait soulevé la réprobation après une sortie, justifiant les massacres de 1937-38.
A trop se laisser distraire par cette polémique, on en aurait presque oublié que ce n’est pas seulement M. Erdogan qui a reconnu les massacres, mais, fait beaucoup plus signifiant, à travers lui, la République turque. “La portée d’un tel geste dépasse très largement son auteur : il est difficile de refermer la boîte de Pandore, une fois qu’on l’a ouverte…”, écrit encore Jean Marcou. Bien sûr, cette reconnaissance a minima, validant les chiffres officiels de 13.806 morts, recensés par la gendarmerie, là où selon les historiens, on pourrait plutôt parler de 30.000 à 50.000 morts, est largement insuffisante. Bien sûr il faudra encore d’autres étapes pour parvenir à la vérité historique: sur l’emploi d’armes chimiques contre des civils, gazés dans les grottes. Ou sur le rôle, par exemple de Sabiha Gökçen, fille adoptive d’Atatürk et première femme pilote de l’armée turque, qui fut envoyée pour arroser la région de bombes.
Mais un processus est enclenché et il dépasse très probablement les intentions du premier ministre. Le journal Radikal et le reste de la presse pro gouvernementale (Sabah, Zaman, etc) publient depuis deux semaines documents et articles sur les massacres du Dersim. Les librairies débordent d’ouvrages abordant la question et les chercheurs se lancent dans l’étude des documents d’archives.
Les éditorialistes s’emballent, questionnent, critiquent : quelques exemples avec Mehmet Ali Birand, pour qui il faut maintenant affronter le tabou de 1915, Orhan Kemal Cengiz, ou encore Koray Caliskan. D’autres, comme Pinar Ogunc, dans Radikal, font remarquer que c’est l’AKP qui avait fait interdire un documentaire sur le Dersim. L’universitaire Bilgin Ayata souligne que la politique de l’Etat turc, sous Erdogan, reste peu différente de celle de ses prédécesseurs, prenant pour exemple le projet de 10 barrages autour du Dersim…
Le génocide arménien de 1915, après les massacres des années 30 que les Dersimis qualifient volontiers de “jenosid”, peut-il être la prochaine étape de ce travail de mémoire? Les réactions à courte vue de Tayyip Erdogan peuvent laisser penser le contraire. Mais c’est la République qui parle.
zondag 11 december 2011
DERSIM KURT ASIRETLERI BIRLESIK KOMITESI
DEKLARASYONÊ DÊSIMİ / DERSİM DEKLARASYONU
1. Dersim 38 Soykırımı’yla yüzleşilsin, toplumsal barış sağlansın.
Devlet, parlementoda cumhurbaşkanı ve kurbanların da bulunacağı bir anma/yüzleşme töreniyle Dersim Soykırımı’ndan dolayı af dilesin.
Dersim Soykırımı meclis araştırma komisyonu kurulsun.
Mamekiye’de uzmanların öncülüğünde uluslararası normlara uygun bir ‘Dersim Soykırımı Dokümantasyon Merkezi’ kurulsun.
Dersim 37/38 Soykırımı arşivleri, meclis tutanaklarından genelkurmay arşivlerine dek, açılsın.
Toplu katliam yerleri açıklansın ve tarihin tekkerür etmemesi için bir ‘hatırlama ve unutmama’ anıtıyla ebedileştirilsin.
İdam edilen ve akibetleri devletçe gizlenen Seyid Rıza ve Dersim ilerigelenlerinin mezar yerleri açıklansın.
38’de ‘evlat’ alınan, Dersim’in kayıp çocuklarının listeleri açıklansın, akibetleri araştırılsın.
Soykırıma uğrayan, sürgüne gönderilen, zorla ikamete tabi tutulanların hakları iade edilsin ve yaşadıkları mağduriyetler giderilsin.
1924'te yayımlanan, Cumhuriyet öncesi eski isimleriyle Dersim bölgesini gösteren harita. Orjinali Jarudiyar arşivindedir
2. Dersim coğrafyası tarihi sınırlarıyla tanınsın ve adı iade edilsin.
‘Tunceli Kanunu’ kaldırılsın. Değiştirilen köy, kasabe ve şehir adları geri verilsin.
Dersim Katliamı’nda yer alanların isimleri Dersim coğrafyasındaki bina, alan ve yerleşim birimlerinden kaldırılsın.
38’in devamı olan Dersim coğrafyasını insansızlaştırma politikası durdurulsun.
Boşaltılan ve yakılan köylere geri dönüşler sağlansın.
‘Baraj projeleri’ iptal edilsin ve ‘Siyanürle altın arama’ çalışmaları durdurulsun.
Munzur Dersimliler için kutsaldır, dokunulmasın.
3. Dersim’in etnik kimliği tanınsın.
Eşit yuttaşlık sağlansın.
Dersimliler’in özgünlüğü kabul edilerek özellikle “Horasan Türkleri” ve “Kürt Alevi” gibi yakıştırma tabirlerinden vaz geçilsin, Kırmanc/Zaza kimliği tanınsın.
4. Anadilde eğitim hakkı tanınsın.
Zazaca Türkiye’nin en çok konuşulan üçüncü dili. Dersim’in yaygın dili olan Zazaca, bu katliam ve asimilasyon sonucu, UNESCO’nun da işaret ettiği gibi, tehdit altında. Zazaca, anadilde eğitim hakkı sağlanarak yaşatılsın.
TRT kurumunda Zazaca yayın yapan bir kanal kurulsun.
5. İnaç özgürlüğü sağlansın.
İnaç kimliğimiz, Raa Heqi resmiyette tanınsın ve gerçek anlamda eşit koşullar (laiklik) sağlansın.
6. Kimliğimiz, dilimiz ve inancımız anayasal güvenceye kavuşturulsun.
Barış ve kardeşlik her kes için olsun.
Barış ve kardeşlik istiyoruz.
1. Dersim 38 Soykırımı’yla yüzleşilsin, toplumsal barış sağlansın.
Devlet, parlementoda cumhurbaşkanı ve kurbanların da bulunacağı bir anma/yüzleşme töreniyle Dersim Soykırımı’ndan dolayı af dilesin.
Dersim Soykırımı meclis araştırma komisyonu kurulsun.
Mamekiye’de uzmanların öncülüğünde uluslararası normlara uygun bir ‘Dersim Soykırımı Dokümantasyon Merkezi’ kurulsun.
Dersim 37/38 Soykırımı arşivleri, meclis tutanaklarından genelkurmay arşivlerine dek, açılsın.
Toplu katliam yerleri açıklansın ve tarihin tekkerür etmemesi için bir ‘hatırlama ve unutmama’ anıtıyla ebedileştirilsin.
İdam edilen ve akibetleri devletçe gizlenen Seyid Rıza ve Dersim ilerigelenlerinin mezar yerleri açıklansın.
38’de ‘evlat’ alınan, Dersim’in kayıp çocuklarının listeleri açıklansın, akibetleri araştırılsın.
Soykırıma uğrayan, sürgüne gönderilen, zorla ikamete tabi tutulanların hakları iade edilsin ve yaşadıkları mağduriyetler giderilsin.
1924'te yayımlanan, Cumhuriyet öncesi eski isimleriyle Dersim bölgesini gösteren harita. Orjinali Jarudiyar arşivindedir
2. Dersim coğrafyası tarihi sınırlarıyla tanınsın ve adı iade edilsin.
‘Tunceli Kanunu’ kaldırılsın. Değiştirilen köy, kasabe ve şehir adları geri verilsin.
Dersim Katliamı’nda yer alanların isimleri Dersim coğrafyasındaki bina, alan ve yerleşim birimlerinden kaldırılsın.
38’in devamı olan Dersim coğrafyasını insansızlaştırma politikası durdurulsun.
Boşaltılan ve yakılan köylere geri dönüşler sağlansın.
‘Baraj projeleri’ iptal edilsin ve ‘Siyanürle altın arama’ çalışmaları durdurulsun.
Munzur Dersimliler için kutsaldır, dokunulmasın.
3. Dersim’in etnik kimliği tanınsın.
Eşit yuttaşlık sağlansın.
Dersimliler’in özgünlüğü kabul edilerek özellikle “Horasan Türkleri” ve “Kürt Alevi” gibi yakıştırma tabirlerinden vaz geçilsin, Kırmanc/Zaza kimliği tanınsın.
4. Anadilde eğitim hakkı tanınsın.
Zazaca Türkiye’nin en çok konuşulan üçüncü dili. Dersim’in yaygın dili olan Zazaca, bu katliam ve asimilasyon sonucu, UNESCO’nun da işaret ettiği gibi, tehdit altında. Zazaca, anadilde eğitim hakkı sağlanarak yaşatılsın.
TRT kurumunda Zazaca yayın yapan bir kanal kurulsun.
5. İnaç özgürlüğü sağlansın.
İnaç kimliğimiz, Raa Heqi resmiyette tanınsın ve gerçek anlamda eşit koşullar (laiklik) sağlansın.
6. Kimliğimiz, dilimiz ve inancımız anayasal güvenceye kavuşturulsun.
Barış ve kardeşlik her kes için olsun.
Barış ve kardeşlik istiyoruz.
zaterdag 3 december 2011
Federe Kürdistan Bölgesi Başkanı Mesut Barzani dün Selahaddin kentinde bulunan Başkanlık konutunda Suriye’de Ulusal Kürt Meclisi” yöneticileri ile
DARISI KUZEY KURDISTANLILARIN BASINA
Suriye’de Ulusal Kürt Meclisi yöneticileri ile bir araya gelen Federe Kürdistan Bölgesi Başkanı Mesut Barzani önemli mesajlar verdi. Suriye’de demokrasi ve Kürtlerin haklarının anayasayla garantiye kavuşmasını isteyen Barzani “Kürtler mevcut durumu iyi tahlil etmeli” dedi.
Görüşmede Batı Kürdistan’ın Qamişlo kentinde söz konusu meclisin yaptığı kongrenin sonuçları ve Suriye’deki gelişmeler ele alındığı öğrenildi.
Kürdistan Bölge Başkanlığı’nda yapılan açıklamaya göre Barzani, toplantının önemine dikkat çekerek “Suriye’deki Kürtlerin durumunu yakından öğrenmek ve Kürdistan Bölgesi’nin bu süreçte nasıl bir rol oynayabileceği açısından önemli bir görüşme” dedi. Suriye halkının taleplerini desteklediklerini söyleyen Barzani şu mesajı verdi:
“Biz Suriye’deki Kürt partilerini destekliyoruz ve kurdukları birlikten memnuniyet duyuyoruz. Kürtler, mevcut durumu iyi tahlil ederek hareket etmeli. Bizim için önemli olan demokrasi ve Kürtlerin haklarının anayasayla garantiye kavuşması.”
Kürt siyasetinin Suriye’de yaşanacak bir mezhep çatışmasını önüne geçmesi gerektiğine dikkat çeken Barzani, “Kürtlerin davası ulusal bir dava. Bu yüzden de tüm unsurlarla birlikte yaşama kültürüne önem verilmeli” dedi.
Meclis yöneticilerinden özellikle kadın ve gençlere önem verilmesini isteyen Barzani, ayrıca bir irtibat komitesinin kurulmasını istedi.
02) Meclis’te Kürtçe Bilen AKP'li Sayısı 8 -03-12.2011
Erdoğan'ın '70 Kürt vekili'nin yalnız 8'i Kürdçe biliyormuş.
‘24. Dönem Türkiye Büyük Millet Meclisi Albümü’ basılarak dağıtılınca Kürtçe bilen milletvekili sayısı da ortaya çıktı. Buna göre 549 üyesi olan TBMM’de toplam 37 vekil Kürtçe biliyor, bunların 26’sı BDP’li 8’i AKP’li, 2’si ise CHP’li.
Başbakan Erdoğan'ın '70 Kürt vekilim var' dediğinin AKP'nin sadece 8 vekilinin Kürtçe bilmesi dikkat çekti.
Meclis albümü milletvekillerinin profillerini de ortaya çıkardı. Buna göre 514 milletvekili yüksek öğrenim, 33 milletvekili lise ve dengi okul, 1 milletvekili ortaokul, 2 milletvekili ise ilkokul mezunu. Ayrıca mecliste 55 profesör, 10 doçent, 12 yardımcı doçent ve 41 doktor var.
Yüksek lisans yapan vekillerin sayısı 85’ken, meslek grupları arasında hukukçular başı çekiyor; avukat, hakim, savcı 122’yi bulurken,. 74 Öğretim Üyesi, 65 işveren mecliste var. Albümde tutuklu vekillere de yer verilmesi dikkat çekti. ANF
03) Barış sürecinin aktörleri -03-12.2011
Mithat Sancar
DUBLIN- Dublin’deki görüşmelerde dönüp dolaşıp aynı noktaya geliyoruz: Silahların susması nasıl mümkün oldu?
Kuzey İrlanda barış sürecinden herkes kendine göre dersler çıkarmış. Bu derslerde epeyce ortak husus var.
Yukarıdaki soruya verilen cevaplardaki benzerlikler, farklılıklardan çok daha fazla. Farklı değerlendirmelerin kaynağında da, esas olarak, kişilerin silahlı çatışmayı yaşama şekli ile çatışmanın sonlandırılmasında oynadıkları rol yer alıyor.
Aslında çatışmanın aktörleri, aynı zamanda çözümün de aktörleri olmuşlar. Yani “barışı savaşanlar yapmış”. Ancak sürecin inşasında “taraf”lar dışında, başka kişilerin, kurumların, girişimlerin de emeği var.
Bu seyahat esnasında, her iki sahadan da önemli isimlerle görüştük. Çatışmaların doğrudan tarafı olmayan, “üçüncü aktör” diyebileceğimiz muhataplarımızın başında Glencree Barış ve Uzlaşma Merkezi geliyor. Merkez’in başkanı Ian White’ın sürece dair gözlemleri ve çıkarımları çarpıcıydı.
Glencree’nin, bu seyahatin gerçekleşmesinde DPI’yla birlikte çalıştığını belirteyim. Daha doğrusu, bu çalışma DPI ve Glencree arasındaki işbirliğiyle mümkün oldu.
Ian White, barış sürecinden çıkardığı dersleri anlatırken şu noktaların altını çizdi:
1) Barış çalışmalarının ilerleyebilmesi için, tarafların birbirine güvenmesi şart değildir; sürece güvenmek yeterlidir. Uzun süre birbirini düşman görmüş ve çatışmış tarafların birbirlerine güvenmelerini beklemek gerçekçi değildir. Ancak müzakere sürecinin işlemesini mümkün kılacak, tıkanmaların aşılmasını sağlayacak ilke ve usuller üzerinde mutabakat oluşursa, güven olmadan da barışa ulaşılabilir.
2) Müzakere süreci boyunca gerilimler olabilir, hatta çatışmalar yaşanabilir. Önemli olan, buna rağmen süreci devam ettirmektir. Bu ise, çatışmaları iyi bir şekilde yönetmeye bağlıdır. Barış umudunu canlı tutabilmek için, çatışmaları yönetme becerisi göstermek şarttır.
3) Ben şiddete kesin bir şekilde karşıyım. Ama bu tutumum, şiddetin bir yöntem olarak kullanılmasını anlamak için çaba harcamama engel değil. Silahlı mücadeleyi harekete geçiren ve devamını sağlayan sebepleri, saikleri, çelişkileri ve dinamikleri anlamaya çalışmadan, silahları susturacak yöntem ve tedbirleri bulmak çok zordur, hatta imkânsızdır.
Bilmem önemi var mı, ama yine de söyleyeyim: Glencree’nin başkanı Ian White, Belfastlı bir Protestan. Katolik bir kadınla evlendikten sonra, Belfast’taki Protestanlar tarafından dışlanmış. Bunun üzerine ailesiyle Dublin’e göç etmiş. Çatışmalar sürerken de şiddete karşı çıkmış, bunun gereklerini de yerine getirmeye çalışmış. Bu nedenle, her iki taraf nezdinde de çoğunlukla şüpheli ve antipatik bir algıya konu olmuş. Lakin bugünden geriye bakıldığında, Glencree ve ona benzer kuruluşların barış sürecinde fazla görünmeyen fakat etkili aktörler oldukları kabul ediliyor.
Dünün en heyecan verici gelişmesi, şüphesiz Gerry Adams’la buluşmaydı. Yaklaşık yarım saat süren görüşmede, Gerry Adams yeni ve çarpıcı bir şey söylemedi. Hatta fazla ketum ve tutuk da sayılabilirdi. Buna rağmen bu buluşma etkileyiciydi. Etkilenme konusunda herkesin kendine göre bir sebebi vardır mutlaka.
Benim Gerry Adams’a baktığımda ilk gördüğüm şey, karizmatik bir kahraman portresiydi. Ama savaşın değil, barışın kahramanı. Karşılaştığım bütün eski IRA liderleri gibi, kendine (biraz da aşırı) güven havası Adams’ta da hemen fark ediliyor. Bunun kibirle karışık bir “özgüven” mi, yoksa tarihsel işlevi ve bugün temsil ettiği şeyler açısından kendisinden memnun, kendisiyle barışık olma hali mi olduğunu sordum kendime. Benim cevabım, ikinci şık oldu. Böyle baktığım için olacak herhalde, Adams başta olmak üzere hepsinde bir çelebilik de gördüm.
Gerry Adams, kanlı çatışmaların barışa evrilebileceği fikrinin ve umudunun canlı bir simgesi gibi duruyor. Çatışmalar sürerken, birçok kişi için tasavvur dahi edilemez olan bir konumu temsil ediyor.
Kısa konuşmasında vurguladığı ilk husus, barışçıl çözümün ancak haklar, eşitlik ve adalet temelinde gerçekleşebileceğidir. IRA, kendisine böyle bir çözüm teklifi sunulduğunda, silahtan siyasete geçme konusunda fazla zorlanmamış. Daha doğrusu, yapılan teklifin bu özelliklere sahip olduğuna ikna olduğunda, silahları terk etmekle sonuçlanacak siyasal mücadele zeminine geçmeye karar vermiş. Adams, müzakere sürecinin bizatihi kendisini “bir siyasal mücadele yöntemi olarak” gördüklerini belirtti ve ekledi: Siyasal alanın geniş tutulması ve özgür kılınması, barışı kurmak açısından hayati önemdedir. Bu tesbitlerin Türkiye açısından ne anlama geldiğini ayrıca hatırlatmaya gerek var mı?
ETA’nın silah bırakma sürecine kendisinin de katkısı olduğu, aynı şeyi Türkiye’deki çatışma için düşünüp düşünmeyeceği soruldu Adams’a. Cevabı azıcık diplomatik, çokça da mütevazıydi. Her ülkenin şartlarının farklı olduğunu, hiçbir topluma sunacak hazır bir reçeteleri bulunmadığını vurguladıktan sonra, bir talep olursa “tecrübelerini memnuniyetle paylaşabileceğini” söyledi.
Sonrasında başka görüşmelerimiz de oldu, akşam parlamentoda yemeğe davetliydik. Ama sanırım hepimizin kafasında az ya da çok Adams’la ilgili düşünceler oynaşıyor, ülkemize dair sorular dolanıyordu.
Fotoğraf altı
Karşılaştırmalı barış süreçleri çalışması kapsamında Dublin’de bulunan heyet Gerry Adams’la buluştu. Üç partinin milletvekilleri, akademisyenler ve gazetecilerden oluşan heyet Adams’la yarım saat görüştü.
04) Cezaevinden Van'a Anlamlı Yardım -03-12.2011
Van’da yaşanan iki depremin ardından Türkiye’nin ve Dünya’nın birçok ülkesinden yardımlar Van halkına gönderildi. 01 Aralık 2011
Kalemini, defterini, silgisini gönderen çocuklar, boynunda yıllarca taşıdığı küçük çeyrek altınını gönderenler Anneler ve gönderecek hiçbir şeyi olmayan ama mektubuyla Van halkının acısını paylaşanlar, Depremin en duygusal fotoğraflarıydı…
Ve Cezaevleri…
Üzerinde bulanan elbiseyi, bir Vanlı ısınsın diye gönderen fedakar tutuklu ve hükümlüler… Neredeyse tüm cezaevlerinde bulanan siyasi ve tutukluların yaptıkları kampanyalar ise Van halkını derinden duygulandırıyor.
İşte Tekirdağ 1 Nolu Tipi’nden, Van halkı için Belediye Başkanı Bekir Kaya’ya gönderilen o duygu dolu mektup:
“Halkımızın karlaştığı felaketin derin sarsıntısı içerisindeyiz. İfade edebilecek ne kelime mevcut, nede üzüntümüz buna el vermektedir. Tüm varlığımızla halkımızın yanında olduğumuzu belirtmek istiyorum. Zaten o halkın kendisi olan, bizleriz. Yaramız ağır, acımız büyük, kalbimizle, ruhumuzla, kederli halkımıza başsağlığı diliyoruz. Başımız sağolsun. Yitirdiğimiz canlarımıza rahmet olsun…Güçlü olmak zorundayız. Güçlü olup halkımıza da güç vermeliyiz. Yanınızdayız…
Sembolikte olsa elimden gelen imkanla aşağıdaki giysileri yolluyorum.
1 adet Pantolon
1 adet Mont
1 adet Kazak
1 Adet Kışlık Eşofman Üstü…”
Saygılarımla
Resul ÇETİN
Tekirdağ 1 Nolu F Tipi Yüksek Güvenlikli Kapalı Cezaevi
05)İnsanlar Van'dan Kaçıyor-03-12.2011
Van'da dün yaşanan depremin ardından paniğe katılan birçok kişi çareyi kenti terk etmekte buldu. Göç nedeniyle karayollarında trafik kilitlendi.
Van'da dün akşam meydana gelen 5.6 büyüklüğündeki depremde 2 otel ve bir dersanenin yanında hasarlı 15 bina yerle bir oldu. Halen Bayram Otel ve Aslan Otel'inde aralarında DHA muhabirleri Cem Emir ve Sabahattin Yılmaz'ın da bulunduğu 50'den fazla kişinin enkaz altında olduğu tahmin ediliyor.
Çeşitli illerden gönderilen 300 kişilik arama-kurtarma ekiplerinin çalışmaları devam ederken paniğe kapılan birçok kişi artçı şokların ardından çareyi kenti terk etmekte buldu. Özel araçlarıyla kenti terk edenler trafiğin kilitlenmesine neden oldu.
Bu arada Milli Eğitim Bakanlığı, Van'da meydana gelen deprem nedeniyle sadece deprem bölgesi olan Van'da okulların açılmasının 5 Aralık 2011 tarihine kadar ertelendiğini bildirdi.
06)Hepimiz nasıl Dersimli olduk-03-12.2011
CHP Tunceli Milletvekili Hüseyin Aygün Tarafsız Bölge’de konuştu.
Tam iki saat boyunca...
Sahiciliğiyle etkiledi, hakkaniyetiyle etkiledi, tevazusuyla etkiledi, samimiyetiyle etkiledi, bilgisiyle etkiledi, anlatımıyla etkiledi.
* * *
Öyle bir konuştu ki...
O konuşurken...
- Kemal Kılıçdaroğlu ile Tayyip Erdoğan’ın kavgası gündemden düştü... Onun yerine Munzur Çayı’nda günlerce akan kan devreye girdi.
- Siyasi çekişmeler, fırsatı değerlendirmeler, kısır kavgalar gündemden düştü... Onun yerine ölmemek için mağaralara sığınan zavallı Dersim köylülerinin üzerine sıkılan gazlar devreye girdi.
- “İngiliz parmağı/Fransız oyunu” falan gündemden düştü... Onun yerine bir gecede hukuksuz bir şekilde idam edilen Seyit Rıza’nın asılmış bedeni devreye girdi.
- “İsyan bastırılırken tatsız şeyler olmuş olabilir” cümlesindeki “tatsız şeyler” nitelemesi devreden çıktı... Onun yerine makineliyle tarandıktan sonra ölmediklerinden şüphe duyulanların süngülenmeleri devreye girdi.
- “Ne yani devlet kendisine isyan edenler karşısında bir şey yapmayacak mıydı?” cümlesi devreden çıktı... Onun yerine Zazaca yakılmış Dersim ağıtları devreye girdi...
- “O mu yaptı, bu mu yaptı” türünden mevzi kazanmaya dair sorular devreden çıktı... Onun yerine haksız yere katledilmiş en az 15 bin kişinin ölü bedeni devreye girdi.
- Yalanlarla yazılmış tarih devreden çıktı... Onun yerine Munzur’dan akan kadın ve çocukların cesetleri devreye girdi.
- Tunceli halkının desteklediği partilerden yola çıkılarak yapılan sendromlu yorumlar devreden çıktı... Onun yerine katliama maruz kalmış insanların çaresizlik içinde “belki de suç bizdeydi” diyerek olup bitene anlam kazandırma çabaları girdi devreye...
- “Sırası mı şimdi bunların? Neden bu defterleri açıyorsunuz?” tarzı yaklaşımlar devreden çıktı... Onun yerine tam 73 yıl boyunca sıranın neden Dersim’e hiç gelmediği sorusu devreye girdi.
* * * Hüseyin Aygün konuştu...
- O konuştukça gözlerimiz yaşardı, utançtan kıpkırmızı kesildik.
- O konuştukça isyan ettik, merhametsizliğin böylesine lanet okuduk.
- O konuştukça kendimizi 1938’in Dersim’inde gibi hissettik.
- O konuştukça Munzur Çayı’ndan günlerce akan kanı gördük...
- O konuştukça süngülendik, makinelilerle tarandık.
Ve en sonunda...
“Artık hepimiz Dersimliyiz” dedik, diyebildik.
Ahmet HAKAN, Hürriyet / 01.12.2011
Suriye’de Ulusal Kürt Meclisi yöneticileri ile bir araya gelen Federe Kürdistan Bölgesi Başkanı Mesut Barzani önemli mesajlar verdi. Suriye’de demokrasi ve Kürtlerin haklarının anayasayla garantiye kavuşmasını isteyen Barzani “Kürtler mevcut durumu iyi tahlil etmeli” dedi.
Görüşmede Batı Kürdistan’ın Qamişlo kentinde söz konusu meclisin yaptığı kongrenin sonuçları ve Suriye’deki gelişmeler ele alındığı öğrenildi.
Kürdistan Bölge Başkanlığı’nda yapılan açıklamaya göre Barzani, toplantının önemine dikkat çekerek “Suriye’deki Kürtlerin durumunu yakından öğrenmek ve Kürdistan Bölgesi’nin bu süreçte nasıl bir rol oynayabileceği açısından önemli bir görüşme” dedi. Suriye halkının taleplerini desteklediklerini söyleyen Barzani şu mesajı verdi:
“Biz Suriye’deki Kürt partilerini destekliyoruz ve kurdukları birlikten memnuniyet duyuyoruz. Kürtler, mevcut durumu iyi tahlil ederek hareket etmeli. Bizim için önemli olan demokrasi ve Kürtlerin haklarının anayasayla garantiye kavuşması.”
Kürt siyasetinin Suriye’de yaşanacak bir mezhep çatışmasını önüne geçmesi gerektiğine dikkat çeken Barzani, “Kürtlerin davası ulusal bir dava. Bu yüzden de tüm unsurlarla birlikte yaşama kültürüne önem verilmeli” dedi.
Meclis yöneticilerinden özellikle kadın ve gençlere önem verilmesini isteyen Barzani, ayrıca bir irtibat komitesinin kurulmasını istedi.
02) Meclis’te Kürtçe Bilen AKP'li Sayısı 8 -03-12.2011
Erdoğan'ın '70 Kürt vekili'nin yalnız 8'i Kürdçe biliyormuş.
‘24. Dönem Türkiye Büyük Millet Meclisi Albümü’ basılarak dağıtılınca Kürtçe bilen milletvekili sayısı da ortaya çıktı. Buna göre 549 üyesi olan TBMM’de toplam 37 vekil Kürtçe biliyor, bunların 26’sı BDP’li 8’i AKP’li, 2’si ise CHP’li.
Başbakan Erdoğan'ın '70 Kürt vekilim var' dediğinin AKP'nin sadece 8 vekilinin Kürtçe bilmesi dikkat çekti.
Meclis albümü milletvekillerinin profillerini de ortaya çıkardı. Buna göre 514 milletvekili yüksek öğrenim, 33 milletvekili lise ve dengi okul, 1 milletvekili ortaokul, 2 milletvekili ise ilkokul mezunu. Ayrıca mecliste 55 profesör, 10 doçent, 12 yardımcı doçent ve 41 doktor var.
Yüksek lisans yapan vekillerin sayısı 85’ken, meslek grupları arasında hukukçular başı çekiyor; avukat, hakim, savcı 122’yi bulurken,. 74 Öğretim Üyesi, 65 işveren mecliste var. Albümde tutuklu vekillere de yer verilmesi dikkat çekti. ANF
03) Barış sürecinin aktörleri -03-12.2011
Mithat Sancar
DUBLIN- Dublin’deki görüşmelerde dönüp dolaşıp aynı noktaya geliyoruz: Silahların susması nasıl mümkün oldu?
Kuzey İrlanda barış sürecinden herkes kendine göre dersler çıkarmış. Bu derslerde epeyce ortak husus var.
Yukarıdaki soruya verilen cevaplardaki benzerlikler, farklılıklardan çok daha fazla. Farklı değerlendirmelerin kaynağında da, esas olarak, kişilerin silahlı çatışmayı yaşama şekli ile çatışmanın sonlandırılmasında oynadıkları rol yer alıyor.
Aslında çatışmanın aktörleri, aynı zamanda çözümün de aktörleri olmuşlar. Yani “barışı savaşanlar yapmış”. Ancak sürecin inşasında “taraf”lar dışında, başka kişilerin, kurumların, girişimlerin de emeği var.
Bu seyahat esnasında, her iki sahadan da önemli isimlerle görüştük. Çatışmaların doğrudan tarafı olmayan, “üçüncü aktör” diyebileceğimiz muhataplarımızın başında Glencree Barış ve Uzlaşma Merkezi geliyor. Merkez’in başkanı Ian White’ın sürece dair gözlemleri ve çıkarımları çarpıcıydı.
Glencree’nin, bu seyahatin gerçekleşmesinde DPI’yla birlikte çalıştığını belirteyim. Daha doğrusu, bu çalışma DPI ve Glencree arasındaki işbirliğiyle mümkün oldu.
Ian White, barış sürecinden çıkardığı dersleri anlatırken şu noktaların altını çizdi:
1) Barış çalışmalarının ilerleyebilmesi için, tarafların birbirine güvenmesi şart değildir; sürece güvenmek yeterlidir. Uzun süre birbirini düşman görmüş ve çatışmış tarafların birbirlerine güvenmelerini beklemek gerçekçi değildir. Ancak müzakere sürecinin işlemesini mümkün kılacak, tıkanmaların aşılmasını sağlayacak ilke ve usuller üzerinde mutabakat oluşursa, güven olmadan da barışa ulaşılabilir.
2) Müzakere süreci boyunca gerilimler olabilir, hatta çatışmalar yaşanabilir. Önemli olan, buna rağmen süreci devam ettirmektir. Bu ise, çatışmaları iyi bir şekilde yönetmeye bağlıdır. Barış umudunu canlı tutabilmek için, çatışmaları yönetme becerisi göstermek şarttır.
3) Ben şiddete kesin bir şekilde karşıyım. Ama bu tutumum, şiddetin bir yöntem olarak kullanılmasını anlamak için çaba harcamama engel değil. Silahlı mücadeleyi harekete geçiren ve devamını sağlayan sebepleri, saikleri, çelişkileri ve dinamikleri anlamaya çalışmadan, silahları susturacak yöntem ve tedbirleri bulmak çok zordur, hatta imkânsızdır.
Bilmem önemi var mı, ama yine de söyleyeyim: Glencree’nin başkanı Ian White, Belfastlı bir Protestan. Katolik bir kadınla evlendikten sonra, Belfast’taki Protestanlar tarafından dışlanmış. Bunun üzerine ailesiyle Dublin’e göç etmiş. Çatışmalar sürerken de şiddete karşı çıkmış, bunun gereklerini de yerine getirmeye çalışmış. Bu nedenle, her iki taraf nezdinde de çoğunlukla şüpheli ve antipatik bir algıya konu olmuş. Lakin bugünden geriye bakıldığında, Glencree ve ona benzer kuruluşların barış sürecinde fazla görünmeyen fakat etkili aktörler oldukları kabul ediliyor.
Dünün en heyecan verici gelişmesi, şüphesiz Gerry Adams’la buluşmaydı. Yaklaşık yarım saat süren görüşmede, Gerry Adams yeni ve çarpıcı bir şey söylemedi. Hatta fazla ketum ve tutuk da sayılabilirdi. Buna rağmen bu buluşma etkileyiciydi. Etkilenme konusunda herkesin kendine göre bir sebebi vardır mutlaka.
Benim Gerry Adams’a baktığımda ilk gördüğüm şey, karizmatik bir kahraman portresiydi. Ama savaşın değil, barışın kahramanı. Karşılaştığım bütün eski IRA liderleri gibi, kendine (biraz da aşırı) güven havası Adams’ta da hemen fark ediliyor. Bunun kibirle karışık bir “özgüven” mi, yoksa tarihsel işlevi ve bugün temsil ettiği şeyler açısından kendisinden memnun, kendisiyle barışık olma hali mi olduğunu sordum kendime. Benim cevabım, ikinci şık oldu. Böyle baktığım için olacak herhalde, Adams başta olmak üzere hepsinde bir çelebilik de gördüm.
Gerry Adams, kanlı çatışmaların barışa evrilebileceği fikrinin ve umudunun canlı bir simgesi gibi duruyor. Çatışmalar sürerken, birçok kişi için tasavvur dahi edilemez olan bir konumu temsil ediyor.
Kısa konuşmasında vurguladığı ilk husus, barışçıl çözümün ancak haklar, eşitlik ve adalet temelinde gerçekleşebileceğidir. IRA, kendisine böyle bir çözüm teklifi sunulduğunda, silahtan siyasete geçme konusunda fazla zorlanmamış. Daha doğrusu, yapılan teklifin bu özelliklere sahip olduğuna ikna olduğunda, silahları terk etmekle sonuçlanacak siyasal mücadele zeminine geçmeye karar vermiş. Adams, müzakere sürecinin bizatihi kendisini “bir siyasal mücadele yöntemi olarak” gördüklerini belirtti ve ekledi: Siyasal alanın geniş tutulması ve özgür kılınması, barışı kurmak açısından hayati önemdedir. Bu tesbitlerin Türkiye açısından ne anlama geldiğini ayrıca hatırlatmaya gerek var mı?
ETA’nın silah bırakma sürecine kendisinin de katkısı olduğu, aynı şeyi Türkiye’deki çatışma için düşünüp düşünmeyeceği soruldu Adams’a. Cevabı azıcık diplomatik, çokça da mütevazıydi. Her ülkenin şartlarının farklı olduğunu, hiçbir topluma sunacak hazır bir reçeteleri bulunmadığını vurguladıktan sonra, bir talep olursa “tecrübelerini memnuniyetle paylaşabileceğini” söyledi.
Sonrasında başka görüşmelerimiz de oldu, akşam parlamentoda yemeğe davetliydik. Ama sanırım hepimizin kafasında az ya da çok Adams’la ilgili düşünceler oynaşıyor, ülkemize dair sorular dolanıyordu.
Fotoğraf altı
Karşılaştırmalı barış süreçleri çalışması kapsamında Dublin’de bulunan heyet Gerry Adams’la buluştu. Üç partinin milletvekilleri, akademisyenler ve gazetecilerden oluşan heyet Adams’la yarım saat görüştü.
04) Cezaevinden Van'a Anlamlı Yardım -03-12.2011
Van’da yaşanan iki depremin ardından Türkiye’nin ve Dünya’nın birçok ülkesinden yardımlar Van halkına gönderildi. 01 Aralık 2011
Kalemini, defterini, silgisini gönderen çocuklar, boynunda yıllarca taşıdığı küçük çeyrek altınını gönderenler Anneler ve gönderecek hiçbir şeyi olmayan ama mektubuyla Van halkının acısını paylaşanlar, Depremin en duygusal fotoğraflarıydı…
Ve Cezaevleri…
Üzerinde bulanan elbiseyi, bir Vanlı ısınsın diye gönderen fedakar tutuklu ve hükümlüler… Neredeyse tüm cezaevlerinde bulanan siyasi ve tutukluların yaptıkları kampanyalar ise Van halkını derinden duygulandırıyor.
İşte Tekirdağ 1 Nolu Tipi’nden, Van halkı için Belediye Başkanı Bekir Kaya’ya gönderilen o duygu dolu mektup:
“Halkımızın karlaştığı felaketin derin sarsıntısı içerisindeyiz. İfade edebilecek ne kelime mevcut, nede üzüntümüz buna el vermektedir. Tüm varlığımızla halkımızın yanında olduğumuzu belirtmek istiyorum. Zaten o halkın kendisi olan, bizleriz. Yaramız ağır, acımız büyük, kalbimizle, ruhumuzla, kederli halkımıza başsağlığı diliyoruz. Başımız sağolsun. Yitirdiğimiz canlarımıza rahmet olsun…Güçlü olmak zorundayız. Güçlü olup halkımıza da güç vermeliyiz. Yanınızdayız…
Sembolikte olsa elimden gelen imkanla aşağıdaki giysileri yolluyorum.
1 adet Pantolon
1 adet Mont
1 adet Kazak
1 Adet Kışlık Eşofman Üstü…”
Saygılarımla
Resul ÇETİN
Tekirdağ 1 Nolu F Tipi Yüksek Güvenlikli Kapalı Cezaevi
05)İnsanlar Van'dan Kaçıyor-03-12.2011
Van'da dün yaşanan depremin ardından paniğe katılan birçok kişi çareyi kenti terk etmekte buldu. Göç nedeniyle karayollarında trafik kilitlendi.
Van'da dün akşam meydana gelen 5.6 büyüklüğündeki depremde 2 otel ve bir dersanenin yanında hasarlı 15 bina yerle bir oldu. Halen Bayram Otel ve Aslan Otel'inde aralarında DHA muhabirleri Cem Emir ve Sabahattin Yılmaz'ın da bulunduğu 50'den fazla kişinin enkaz altında olduğu tahmin ediliyor.
Çeşitli illerden gönderilen 300 kişilik arama-kurtarma ekiplerinin çalışmaları devam ederken paniğe kapılan birçok kişi artçı şokların ardından çareyi kenti terk etmekte buldu. Özel araçlarıyla kenti terk edenler trafiğin kilitlenmesine neden oldu.
Bu arada Milli Eğitim Bakanlığı, Van'da meydana gelen deprem nedeniyle sadece deprem bölgesi olan Van'da okulların açılmasının 5 Aralık 2011 tarihine kadar ertelendiğini bildirdi.
06)Hepimiz nasıl Dersimli olduk-03-12.2011
CHP Tunceli Milletvekili Hüseyin Aygün Tarafsız Bölge’de konuştu.
Tam iki saat boyunca...
Sahiciliğiyle etkiledi, hakkaniyetiyle etkiledi, tevazusuyla etkiledi, samimiyetiyle etkiledi, bilgisiyle etkiledi, anlatımıyla etkiledi.
* * *
Öyle bir konuştu ki...
O konuşurken...
- Kemal Kılıçdaroğlu ile Tayyip Erdoğan’ın kavgası gündemden düştü... Onun yerine Munzur Çayı’nda günlerce akan kan devreye girdi.
- Siyasi çekişmeler, fırsatı değerlendirmeler, kısır kavgalar gündemden düştü... Onun yerine ölmemek için mağaralara sığınan zavallı Dersim köylülerinin üzerine sıkılan gazlar devreye girdi.
- “İngiliz parmağı/Fransız oyunu” falan gündemden düştü... Onun yerine bir gecede hukuksuz bir şekilde idam edilen Seyit Rıza’nın asılmış bedeni devreye girdi.
- “İsyan bastırılırken tatsız şeyler olmuş olabilir” cümlesindeki “tatsız şeyler” nitelemesi devreden çıktı... Onun yerine makineliyle tarandıktan sonra ölmediklerinden şüphe duyulanların süngülenmeleri devreye girdi.
- “Ne yani devlet kendisine isyan edenler karşısında bir şey yapmayacak mıydı?” cümlesi devreden çıktı... Onun yerine Zazaca yakılmış Dersim ağıtları devreye girdi...
- “O mu yaptı, bu mu yaptı” türünden mevzi kazanmaya dair sorular devreden çıktı... Onun yerine haksız yere katledilmiş en az 15 bin kişinin ölü bedeni devreye girdi.
- Yalanlarla yazılmış tarih devreden çıktı... Onun yerine Munzur’dan akan kadın ve çocukların cesetleri devreye girdi.
- Tunceli halkının desteklediği partilerden yola çıkılarak yapılan sendromlu yorumlar devreden çıktı... Onun yerine katliama maruz kalmış insanların çaresizlik içinde “belki de suç bizdeydi” diyerek olup bitene anlam kazandırma çabaları girdi devreye...
- “Sırası mı şimdi bunların? Neden bu defterleri açıyorsunuz?” tarzı yaklaşımlar devreden çıktı... Onun yerine tam 73 yıl boyunca sıranın neden Dersim’e hiç gelmediği sorusu devreye girdi.
* * * Hüseyin Aygün konuştu...
- O konuştukça gözlerimiz yaşardı, utançtan kıpkırmızı kesildik.
- O konuştukça isyan ettik, merhametsizliğin böylesine lanet okuduk.
- O konuştukça kendimizi 1938’in Dersim’inde gibi hissettik.
- O konuştukça Munzur Çayı’ndan günlerce akan kanı gördük...
- O konuştukça süngülendik, makinelilerle tarandık.
Ve en sonunda...
“Artık hepimiz Dersimliyiz” dedik, diyebildik.
Ahmet HAKAN, Hürriyet / 01.12.2011
kurdt birlesik hareketinden Sert Uyarı
Hiçbir sorunun muhatapsız olarak çözülemeyeceği herkesin bildiği bir gerçekliktir. Buna rağmen Türk devletinin ısrarla Kürt halkının özgürlük iradesini yadsıyan yaklaşımları, sürmektedir. İçişleri Bakanlığının yürüttüğü görüşmelerin ise, Kürt halkının özgürlük iradesini muhatap alma yerine, kendi çözüm anlayışlarına yandaş bulma çabalarından başka bir şey değildir.
Koma Civaken Kurdistan (KCK) Yürütme Konseyi Başkanlığı, ‘demokratik açılım’ adı altındaki projenin ‘özünde çok tehlikeli’ olduğunu belirterek amacın Kürt özürlük hareketini tasfiye amaçlı olduğunu belirtti. Cemil Bayık’a yönelik iddiaları da ‘çirkin iftira’ olarak değerlendiren KCK, İçişleri Bakanlığı’nın görüşmeleri için de ‘yandaş bulma çabaları’ dedi.
KCK Yürütme Konseyi Başkanlığı yaptığı açıklamada, ‘demokratik açılım’ adı altında yapılan tartışmaları değerlendirdi. Amacın Kürt özgürlük hareketinin tasfiyesi olduğunu kaydeden KCK, hiçbir sorunun muhatapsız çözülemeyeceğinin altını çizdi. KCK açıklamasında, cezaevlerinde hasta tutuklular, Diyarbakır Cezaevi’ne ilişkin yaşanan gelişme ve Günlük gazetesinin kapatılmasını da değerlendirerek sert eleştirilerde bulundu.
AMAÇ TASFİYE
KCK, “Hareketimizin geliştirdiği eylemsizlik kararı ve yaptığı çağrılar ile gündeme giren Kürt sorununda demokratik çözüm tartışmaları Önderliğimizin sunacağı yol haritasıyla somut bir çözüm perspektifine ulaşma olanağını sağlayacaktır. Buna karşı Türk devletinin başta Kürt açılımı dediği, daha sonra demokratik açılım diye adı değiştirilen girişimleriyle konu tümüyle Türkiye’nin gündemine oturmuştur. Bu sürecin geliştirilmesinde özellikle son iki haftadan bu yana Türk devlet yetkililerinin beyanat ve tavırları niyetlerini daha fazla açığa vurmuştur. Sorunun çözümü için neyi yapacaklarını değil, neyi yapmayacaklarını izah etmeye çalışan Türk devleti, özünde Kürt özgürlük hareketini zayıflatma, atılacak bazı sıradan adımların eşliğinde Kürt özgürlük hareketini tasfiye etmeyi hedeflediği anlaşılmıştır” dedi.
PROJE ÖZÜNDE ÇOK TEHLİKELİ
Projenin özünde ‘çok tehlikeli’ olduğuna dikkat çeken KCK şunları ifade etti: “Bu çerçevede gündemleştirilen demokratik açılım adı altındaki proje özünde çok tehlikeli, eskisini çok çok aşan düzeyde bir çatışma sürecini yaşatabileceği konusunda ilgili tüm çevreleri büyük bir ciddiyetle uyarma ihtiyacı doğmuştur. Hükümet yetkililerinin Kürt açılımını, terörü bitirme adı altında Kürt özgürlük hareketini bitirme niyetini açığa vurmasıyla beraber avukatları İmralı’ya gidişini açıkça engellemesi, gerçek bir çözüm ve Kürt halkıyla barışı düşünmediklerini, bunun yerine Kürt halkını iradesizleştirmek istediklerini ortaya koymuştur. Önderliğimizin yol haritasına ilişkin yapacağı açıklamayı engellemek, Önderliğimizi sürecin dışında tutma ve hareketimizin, Önderliğimizin başlattığı süreci sabote etmek anlamına gelmektedir.”
HİÇBİR SORUN MUHATAPSIZ ÇÖZÜLMEZ
KCK, hiçbir sorunun muhatapsız çözülmeyeceğini şu sözlerle ifade etti: “Hiçbir sorunun muhatapsız olarak çözülemeyeceği herkesin bildiği bir gerçekliktir. Buna rağmen Türk devletinin ısrarla Kürt halkının özgürlük iradesini yadsıyan yaklaşımları, sürmektedir. İçişleri Bakanlığının yürüttüğü görüşmelerin ise, Kürt halkının özgürlük iradesini muhatap alma yerine, kendi çözüm anlayışlarına yandaş bulma çabalarından başka bir şey değildir.”
CEMİL BAYIK İDDİASI ÇİRKİN İFTİRA
Cemil Bayık’a yönelik iddialara da sert tepki gösteren KCK, şunları kaydetti: “Diğer yandan Türk özel savaşının hareketimize karşı yürüttüğü saldırı ve karalama faaliyetleri durmamıştır. Hatta giderek tırmandırıldığı, ucube iddialarla gündemin bulandırıldığı görülmektedir. Hareketimizin yönetimine yönelik çirkin iftiraların geliştirilmesi bunu açıkça göstermektedir. Hareketimizin yönetimine karşı saldırıların son örneği Cemil Bayık arkadaşın Kürdistan’da büyük katliamlar gerçekleştiren, Kürt halkının katili durumundaki Levent Ersöz ile görüştüğü iddiası tam bir kara çalma, çamur at tutmazsa izi kalır tutumunu ifade etmektedir. Gizli tanık adı altında özel olarak tertiplendiği anlaşılan tümüyle yalana dayalı bu iftira ve saldırı ile hareketimiz ve hareketimizin yönetimi hakkında kuşkular yaratılmak, hareketimizin etkisini zayıflatmak istemektedirler. Bununla birlikte Ergenekon savcısının bu tür gerçek dışı beyanatlarla Ergenekon’un Kürdistan’da işlediği katliamların üstünü örtmeye çabaladığı açıkça ortadadır. Ergenekon savcısı doğrularla yanlışları iç içe dizerek samimiyeti konusunda ciddi kuşkular yaratırken Kürdistan’da uygulanan katliam politikasında devleti temize çıkarma telaşı olarak öne çıkmaktadır.”
KÜRT TUTSAKLARA ÇİFTE STANDART
KCK açıklamasında cezaevlerindeki hasta tutsakların durumuna da değindi. KCK bu konuda şunları söyledi: “Köktenci bir değişimi taşımayan AKP hükümeti işi lafla götürerek kamuoyunu oyalama ve yanıltma durumundadır. Eğer durum böyle olmasaydı, bugün yüzlerce tutuklu Kürdistan özgürlük savaşçısı zindanlarda açık açık ölüme terk edilmezdi. En ağır suçlarla yargılanan Ergenekon sanıkları sağlık gerekçesiyle hastane hastane dolaştırılıp serbest bırakılırken, ölümcül hastalıklarla pençeleşen sol ve Kürdistanlı tutuklulara karşı çifte standartçı bir yaklaşım gösterilmekte ve tedavilerine dahi imkan sunulmamaktadır.”
DİYARBAKIR ZİNDANI PROJESİ DELİLLERİ ORTADAN KALDIRMA AMAÇLI
Diyarbakır Cezaevi’nin şehir dışına çıkarılması projesini de eleştiren KCK, “Zindanlarda tutuklu insanlarımıza bugün de ağır uygulamalar sürerken, on binlerce tutsağın ağır işkencelerden geçirildiği, onlarcasının vahşi işkenceler sonucu katledildiği, yüzlercesinin sakat bırakıldığı Diyarbakır zindanının okula dönüştürülme projesi de, bir dönemi gerçeklerle yüzleşerek kapatma değil, bir dönemin delillerini ortadan kaldırma ve gerçekleri örtbas etme gayretidir” diye belirtti.
GÜNLÜK’E KAPATMAYA TEPKİ
KCK açıklamasında Günlük gazetesine verilen kapatma cezasına da işaret ederek bunun herkesi susturma kendini konuşturma çabası olduğunu vurguladı. KCK “Türk devletinin demokratik açılım adını verdiği projesindeki samimiyetsizliğini açığa vuran en son örnek ise Günlük gazetesine yönelik olarak verilen kapatma kararıdır. Açık ki, bu kararla sürecin özgürce tartışılmasını ve yurtseverlerin, demokrasi güçlerinin çözüm yönündeki sesini yükseltmeye ve engellemeye yönelik bir çabadır. Herkesi susturarak kendini konuşturma çabasıdır” ifadelerini kullandı.
Hiçbir sorunun muhatapsız olarak çözülemeyeceği herkesin bildiği bir gerçekliktir. Buna rağmen Türk devletinin ısrarla Kürt halkının özgürlük iradesini yadsıyan yaklaşımları, sürmektedir. İçişleri Bakanlığının yürüttüğü görüşmelerin ise, Kürt halkının özgürlük iradesini muhatap alma yerine, kendi çözüm anlayışlarına yandaş bulma çabalarından başka bir şey değildir.
Koma Civaken Kurdistan (KCK) Yürütme Konseyi Başkanlığı, ‘demokratik açılım’ adı altındaki projenin ‘özünde çok tehlikeli’ olduğunu belirterek amacın Kürt özürlük hareketini tasfiye amaçlı olduğunu belirtti. Cemil Bayık’a yönelik iddiaları da ‘çirkin iftira’ olarak değerlendiren KCK, İçişleri Bakanlığı’nın görüşmeleri için de ‘yandaş bulma çabaları’ dedi.
KCK Yürütme Konseyi Başkanlığı yaptığı açıklamada, ‘demokratik açılım’ adı altında yapılan tartışmaları değerlendirdi. Amacın Kürt özgürlük hareketinin tasfiyesi olduğunu kaydeden KCK, hiçbir sorunun muhatapsız çözülemeyeceğinin altını çizdi. KCK açıklamasında, cezaevlerinde hasta tutuklular, Diyarbakır Cezaevi’ne ilişkin yaşanan gelişme ve Günlük gazetesinin kapatılmasını da değerlendirerek sert eleştirilerde bulundu.
AMAÇ TASFİYE
KCK, “Hareketimizin geliştirdiği eylemsizlik kararı ve yaptığı çağrılar ile gündeme giren Kürt sorununda demokratik çözüm tartışmaları Önderliğimizin sunacağı yol haritasıyla somut bir çözüm perspektifine ulaşma olanağını sağlayacaktır. Buna karşı Türk devletinin başta Kürt açılımı dediği, daha sonra demokratik açılım diye adı değiştirilen girişimleriyle konu tümüyle Türkiye’nin gündemine oturmuştur. Bu sürecin geliştirilmesinde özellikle son iki haftadan bu yana Türk devlet yetkililerinin beyanat ve tavırları niyetlerini daha fazla açığa vurmuştur. Sorunun çözümü için neyi yapacaklarını değil, neyi yapmayacaklarını izah etmeye çalışan Türk devleti, özünde Kürt özgürlük hareketini zayıflatma, atılacak bazı sıradan adımların eşliğinde Kürt özgürlük hareketini tasfiye etmeyi hedeflediği anlaşılmıştır” dedi.
PROJE ÖZÜNDE ÇOK TEHLİKELİ
Projenin özünde ‘çok tehlikeli’ olduğuna dikkat çeken KCK şunları ifade etti: “Bu çerçevede gündemleştirilen demokratik açılım adı altındaki proje özünde çok tehlikeli, eskisini çok çok aşan düzeyde bir çatışma sürecini yaşatabileceği konusunda ilgili tüm çevreleri büyük bir ciddiyetle uyarma ihtiyacı doğmuştur. Hükümet yetkililerinin Kürt açılımını, terörü bitirme adı altında Kürt özgürlük hareketini bitirme niyetini açığa vurmasıyla beraber avukatları İmralı’ya gidişini açıkça engellemesi, gerçek bir çözüm ve Kürt halkıyla barışı düşünmediklerini, bunun yerine Kürt halkını iradesizleştirmek istediklerini ortaya koymuştur. Önderliğimizin yol haritasına ilişkin yapacağı açıklamayı engellemek, Önderliğimizi sürecin dışında tutma ve hareketimizin, Önderliğimizin başlattığı süreci sabote etmek anlamına gelmektedir.”
HİÇBİR SORUN MUHATAPSIZ ÇÖZÜLMEZ
KCK, hiçbir sorunun muhatapsız çözülmeyeceğini şu sözlerle ifade etti: “Hiçbir sorunun muhatapsız olarak çözülemeyeceği herkesin bildiği bir gerçekliktir. Buna rağmen Türk devletinin ısrarla Kürt halkının özgürlük iradesini yadsıyan yaklaşımları, sürmektedir. İçişleri Bakanlığının yürüttüğü görüşmelerin ise, Kürt halkının özgürlük iradesini muhatap alma yerine, kendi çözüm anlayışlarına yandaş bulma çabalarından başka bir şey değildir.”
CEMİL BAYIK İDDİASI ÇİRKİN İFTİRA
Cemil Bayık’a yönelik iddialara da sert tepki gösteren KCK, şunları kaydetti: “Diğer yandan Türk özel savaşının hareketimize karşı yürüttüğü saldırı ve karalama faaliyetleri durmamıştır. Hatta giderek tırmandırıldığı, ucube iddialarla gündemin bulandırıldığı görülmektedir. Hareketimizin yönetimine yönelik çirkin iftiraların geliştirilmesi bunu açıkça göstermektedir. Hareketimizin yönetimine karşı saldırıların son örneği Cemil Bayık arkadaşın Kürdistan’da büyük katliamlar gerçekleştiren, Kürt halkının katili durumundaki Levent Ersöz ile görüştüğü iddiası tam bir kara çalma, çamur at tutmazsa izi kalır tutumunu ifade etmektedir. Gizli tanık adı altında özel olarak tertiplendiği anlaşılan tümüyle yalana dayalı bu iftira ve saldırı ile hareketimiz ve hareketimizin yönetimi hakkında kuşkular yaratılmak, hareketimizin etkisini zayıflatmak istemektedirler. Bununla birlikte Ergenekon savcısının bu tür gerçek dışı beyanatlarla Ergenekon’un Kürdistan’da işlediği katliamların üstünü örtmeye çabaladığı açıkça ortadadır. Ergenekon savcısı doğrularla yanlışları iç içe dizerek samimiyeti konusunda ciddi kuşkular yaratırken Kürdistan’da uygulanan katliam politikasında devleti temize çıkarma telaşı olarak öne çıkmaktadır.”
KÜRT TUTSAKLARA ÇİFTE STANDART
KCK açıklamasında cezaevlerindeki hasta tutsakların durumuna da değindi. KCK bu konuda şunları söyledi: “Köktenci bir değişimi taşımayan AKP hükümeti işi lafla götürerek kamuoyunu oyalama ve yanıltma durumundadır. Eğer durum böyle olmasaydı, bugün yüzlerce tutuklu Kürdistan özgürlük savaşçısı zindanlarda açık açık ölüme terk edilmezdi. En ağır suçlarla yargılanan Ergenekon sanıkları sağlık gerekçesiyle hastane hastane dolaştırılıp serbest bırakılırken, ölümcül hastalıklarla pençeleşen sol ve Kürdistanlı tutuklulara karşı çifte standartçı bir yaklaşım gösterilmekte ve tedavilerine dahi imkan sunulmamaktadır.”
DİYARBAKIR ZİNDANI PROJESİ DELİLLERİ ORTADAN KALDIRMA AMAÇLI
Diyarbakır Cezaevi’nin şehir dışına çıkarılması projesini de eleştiren KCK, “Zindanlarda tutuklu insanlarımıza bugün de ağır uygulamalar sürerken, on binlerce tutsağın ağır işkencelerden geçirildiği, onlarcasının vahşi işkenceler sonucu katledildiği, yüzlercesinin sakat bırakıldığı Diyarbakır zindanının okula dönüştürülme projesi de, bir dönemi gerçeklerle yüzleşerek kapatma değil, bir dönemin delillerini ortadan kaldırma ve gerçekleri örtbas etme gayretidir” diye belirtti.
GÜNLÜK’E KAPATMAYA TEPKİ
KCK açıklamasında Günlük gazetesine verilen kapatma cezasına da işaret ederek bunun herkesi susturma kendini konuşturma çabası olduğunu vurguladı. KCK “Türk devletinin demokratik açılım adını verdiği projesindeki samimiyetsizliğini açığa vuran en son örnek ise Günlük gazetesine yönelik olarak verilen kapatma kararıdır. Açık ki, bu kararla sürecin özgürce tartışılmasını ve yurtseverlerin, demokrasi güçlerinin çözüm yönündeki sesini yükseltmeye ve engellemeye yönelik bir çabadır. Herkesi susturarak kendini konuşturma çabasıdır” ifadelerini kullandı.
Barış ve Demokrasi Partisi (BDP)'nin "Buradayım. İrademe sahip çıkıyorum" şiarıyla Diyarbakır İstasyon Meydanı'nda düzenlediği mitinge 50 bini aşkın kişi katıldı.
Diyarbakır ile çevre il ve ilçelerden on binlerce kişi İstasyon Meydanı'na akın etti. Alan sarı-kırmızı-yeşil renklerle süslendi. Mitinge BDP Eş Genel Başkanı Selahattin Demirtaş, BDP'li milletvekilleri Nursel Aydoğan, Emine Ayna, Ayla Akat Ata, Halil Aksoy, Altan Tan, Diyarbakır Büyükşehir Belediye Başkanı Osman Baydemir ve ilçe belediye başkanları, BDP il ve ilçe yöneticileri ile Ezilenlerin Sosyalist Partisi (ESP), Partizan, HAKPAR, KADEP, ÖSP, TŞDK, EMEP ile DTK temsilcileri katıldı.
ESP, miting alanına Ofis merkezde toplanarak ve "Askeri-siyasi operasyonlara ve tutuklamalara karşı buradayız" yazılı pankart taşıyarak geldi. ESP'liler, "Disa disa serhildan azadiya Kurdistan", "Askeri-siyasi operasyonlar durdurulsun", "Gözaltılar, tutuklamalar, baskılar bizi yıldıramaz", "Bijî Kurdistan a azad" sloganlarını attı.
Mitingde bir konuşma yapan BDP Diyarbakır İl Eş Başkanı Zübeyde Zümrt, BDP'nin 29 Mart yerel seçimler sonrası belediye sayısını iki katına çıkarmasını AKP'nin içini sindirmediğini kaydetti. Zümrüt, AKP'nin uyguladığı soykırım politikalarının ne Kürt halkına ne de Kürt siyasetçilerine geri adım attırmayacağını söyledi.
Diyarbakır Büyükşehir Belediye Başkanı Osman Baydemir de Diyarbakır'dan tüm dünyaya ve Ankara'ya "Kan kanla yıkanmaz. Yitirdiğimiz hiçbir canı, alacağımız başka bir canla geri getirme şansı yok. Bu halkın iradesini yok sayarak, zindana koyarak bu sorun çözülmedi, çözülmez, yegane yol var o da istişaredir" diye seslendi. "Birlikte yaşam, barış kardeşlik çağrımızı, 'artık dilimize kurşun sıkmayalım' çağrısını anlamayan zalimlere, bizi teslim almak isteyen zalimlere bir çift sözüm var" diyen Baydemir, Ahmet Arif'in "33 kurşun" adlı şiirini okuyarak, "Onlara cevabımız budur. Ez li virin" dedi.
Baydemir'in ardından konuşan BDP Eş Genel Başkanı Demirtaş, "Yıllardır halk olarak bu zorlu mücadeleyi veriyoruz. Kürt halkı Kürdistan'da onursuz bir halk olarak teslim alınmaya çalışılıyor ve bu halk buna karşı direniyor. Bugün Amed isyandadır ve Amed 'Buradayım' diyor" dedi.
'BAK İDRİS NAİM ŞAHİN...'
Demirtaş, 19 Kasım'da yapılması planlanan mitingin yağmur nedeniyle ertelenmesine ilişkin İçişleri Bakanı İdris Naim Şahin'in "BDP Diyarbakır'da miting yapamadı. Bakın KCK operasyonları ne kadar etkilidir" sözlerine şöyle yanıt verdi: "Kendisi öyle bir şahsiyet ki ne söyleseniz üstüne alınmıyor, çünkü anlamıyor. Anlama problemi var. Polislere sesleniyorum; bu görüntüleri ona gönderin, biz de hepimiz zafer işareti yapalım. Bak İdris Naim Şahin; burası Amed İstasyon Meydanı, bak KCK operasyonları etkili olmuş mu ona göre konuş."
Kürt halkına yönelik saldırıların önceki dönemlerde de yaşandığını belirten Demirtaş, "Hepsinin amacı herkesi Türkleştirmek. İsteyen Türkleşebilir biz ona saygı duyarız, ama kimse kimseye bunu zorla yapamaz. Kürt halkı direnişiyle bunu ortaya koymuştur. Dersimi bombalayanlar, 'tek dil, tek millet' için yapmaya çalıştılar. Zilan, Sason katliamları, askeri darbeler, Amed zindanındaki işkence, köy yakmaların hepsinin amacı bunun içindi" dedi.
AKP'nin de aynısını yaptığını söyleyen Demirtaş, "Bir gün gelecek bu insanlık suçunu işleyenler, bu asimilasyonu yapanlar yargılanacaklar. Ey Başbakan; sen de bundan yargılanacaksın. Bunun hesabını vereceksiniz. Hatip Dicle içerde, piyangodan vekili onun sırasında oturuyor" dedi.
KCK tutuklularını asla yalnız bırakmayacaklarını dile getiren Selahattin Demirtaş, "Onlar bizim onurumuzdur. Asla tek bir adım bile geri atmayacağız. Şehirleri de bombalasanız bundan geri adım atmayacağız. Teslim olmak bizim tarihimizde yoktur. Bundan sonra da bizden görecekleri budur. Tek insanımızın bile morali bozulmamalıdır. İstedikleri kadar operasyon yapabilirler, ama bu kahramanlık değildir, bu operasyonlar aptallıktır. Ama sizin yaptığınız direniştir, kahramanlıktır. Amaçları halkın iradesini kırmaktır" diye konuştu.
'BAŞBAKAN HABERİN OLSUN, DİRENİŞTEYİZ'
BDP Eş Genel Başkanı, Kürt halkının yıllardır barış elini uzattığını ama devletin hakaret, tutuklama ve tehditle yaklaştığını söyledi. Demirtaş, "Zulme karşı direnmek anayasanın halklara verdiği bir yetkidir. Direnme hakkı anayasal bir haktır. Anayasal hakkımızı kullanıyoruz haberin olsun başbakan, biz direnişteyiz" diye konuştu.
Yeni anayasa için yol temizliği yapılması gerektiğini kaydeden Demirtaş, bunun için öncelikle basın özgürlüğü ve anadilde eğitim hakkı olması gerektiğini ifade etti. Demirtaş, "Özerk yönetimler kabul edilmeden, halkımız böyle bir anayasaya izin vermeyecektir. AKP bunları tartışmıyorsa, insanlık suçu işlemeye devam edecek. İmralı'da tecride son vereceksiniz. Müzakereleri başlatmanız gerekir. KCK Yürütme Konseyi Başkanı Karayılan açıkladı. 'İmralı'dan gelen 10'dan fazla mektup bizde. Onları avukatlar değil devlet götürdü' diyor. Madem barışa giden yolu biliyorsunuz o halde neden kapatıyorsunuz" dedi.
Demirtaş, arkalarında halkın öz gücü olduğunu söyledi, "Bir halk hareketini tutuklayarak partisini kapatarak teslim almaya çalışanlar yanıldılar. AKP'nin ısrarı, siyaseten kendi sonunu hazırlar" dedi.
Savaşın da bir hukuku olduğunu söyleyen Selahattin Demirtaş, Kazan Vadisi'nde kimyasal silah kullanılarak öldürülen gerillaları hatırlattı.
'KÜRTLER İTTİFAKI GÜÇLENDİRMELİ'
"Kürt halkının ittifakını güçlendirmesi gereken gündür" diyerek Kürt birliğine dikkat çeken Demirtaş, "BDP'li olsun ama olmasın herkesin bu zulme karşı çıkması gerekir. Çünkü tarih yeniden yazılıyor" dedi.
Demirtaş, AKP'ye oy verenlere de seslendi, "Oy vermenize saygı duyuyoruz. Ama unutmayın ki bu yüzden tutuklanan arkadaşlarımız sizin çocuklarınızın geleceği için direniyorlar. Zulmün yanında durmayın. Şeyh Said'i asan, celladını hatırlayan var mı, ama direniş sahiplerinin adları asla unutulmayacaktır."
Demirtaş, Hakikatleri Araştırma Komisyonu kurulmasını önerisini yineledi, "Gelin Dersim'i araştırmakla başlayalım" önerisinde bulundu. Demirtaş, "Bakalım ne olmuş kim ne yapmış. Bunun hepsinin belgeleri başbakandadır" dedi.
Van depreminden sonra yapılan yardımlara da değinen Demirtaş, "Halkımızın dayanışması devam etmelidir. Medyanın ilgisi azaldı diye halkın ilgisi azalmamalıdır. Siz yapmazsanız yapacak başka kimse yok. Çünkü hükümetin böyle bir derdi yok" diye konuştu.
Malatya Kürecik'ten gelenlere de seslenen Demirtaş, "Arkadaşlarımızı selamlıyoruz. O direniş bizim direnişimizdir" dedi. Demirtaş, son olarak BDP üyelik kampanyasına dikkat çekerek, herkesin BDP'ye üye olmasını istedi.
Diyarbakır ile çevre il ve ilçelerden on binlerce kişi İstasyon Meydanı'na akın etti. Alan sarı-kırmızı-yeşil renklerle süslendi. Mitinge BDP Eş Genel Başkanı Selahattin Demirtaş, BDP'li milletvekilleri Nursel Aydoğan, Emine Ayna, Ayla Akat Ata, Halil Aksoy, Altan Tan, Diyarbakır Büyükşehir Belediye Başkanı Osman Baydemir ve ilçe belediye başkanları, BDP il ve ilçe yöneticileri ile Ezilenlerin Sosyalist Partisi (ESP), Partizan, HAKPAR, KADEP, ÖSP, TŞDK, EMEP ile DTK temsilcileri katıldı.
ESP, miting alanına Ofis merkezde toplanarak ve "Askeri-siyasi operasyonlara ve tutuklamalara karşı buradayız" yazılı pankart taşıyarak geldi. ESP'liler, "Disa disa serhildan azadiya Kurdistan", "Askeri-siyasi operasyonlar durdurulsun", "Gözaltılar, tutuklamalar, baskılar bizi yıldıramaz", "Bijî Kurdistan a azad" sloganlarını attı.
Mitingde bir konuşma yapan BDP Diyarbakır İl Eş Başkanı Zübeyde Zümrt, BDP'nin 29 Mart yerel seçimler sonrası belediye sayısını iki katına çıkarmasını AKP'nin içini sindirmediğini kaydetti. Zümrüt, AKP'nin uyguladığı soykırım politikalarının ne Kürt halkına ne de Kürt siyasetçilerine geri adım attırmayacağını söyledi.
Diyarbakır Büyükşehir Belediye Başkanı Osman Baydemir de Diyarbakır'dan tüm dünyaya ve Ankara'ya "Kan kanla yıkanmaz. Yitirdiğimiz hiçbir canı, alacağımız başka bir canla geri getirme şansı yok. Bu halkın iradesini yok sayarak, zindana koyarak bu sorun çözülmedi, çözülmez, yegane yol var o da istişaredir" diye seslendi. "Birlikte yaşam, barış kardeşlik çağrımızı, 'artık dilimize kurşun sıkmayalım' çağrısını anlamayan zalimlere, bizi teslim almak isteyen zalimlere bir çift sözüm var" diyen Baydemir, Ahmet Arif'in "33 kurşun" adlı şiirini okuyarak, "Onlara cevabımız budur. Ez li virin" dedi.
Baydemir'in ardından konuşan BDP Eş Genel Başkanı Demirtaş, "Yıllardır halk olarak bu zorlu mücadeleyi veriyoruz. Kürt halkı Kürdistan'da onursuz bir halk olarak teslim alınmaya çalışılıyor ve bu halk buna karşı direniyor. Bugün Amed isyandadır ve Amed 'Buradayım' diyor" dedi.
'BAK İDRİS NAİM ŞAHİN...'
Demirtaş, 19 Kasım'da yapılması planlanan mitingin yağmur nedeniyle ertelenmesine ilişkin İçişleri Bakanı İdris Naim Şahin'in "BDP Diyarbakır'da miting yapamadı. Bakın KCK operasyonları ne kadar etkilidir" sözlerine şöyle yanıt verdi: "Kendisi öyle bir şahsiyet ki ne söyleseniz üstüne alınmıyor, çünkü anlamıyor. Anlama problemi var. Polislere sesleniyorum; bu görüntüleri ona gönderin, biz de hepimiz zafer işareti yapalım. Bak İdris Naim Şahin; burası Amed İstasyon Meydanı, bak KCK operasyonları etkili olmuş mu ona göre konuş."
Kürt halkına yönelik saldırıların önceki dönemlerde de yaşandığını belirten Demirtaş, "Hepsinin amacı herkesi Türkleştirmek. İsteyen Türkleşebilir biz ona saygı duyarız, ama kimse kimseye bunu zorla yapamaz. Kürt halkı direnişiyle bunu ortaya koymuştur. Dersimi bombalayanlar, 'tek dil, tek millet' için yapmaya çalıştılar. Zilan, Sason katliamları, askeri darbeler, Amed zindanındaki işkence, köy yakmaların hepsinin amacı bunun içindi" dedi.
AKP'nin de aynısını yaptığını söyleyen Demirtaş, "Bir gün gelecek bu insanlık suçunu işleyenler, bu asimilasyonu yapanlar yargılanacaklar. Ey Başbakan; sen de bundan yargılanacaksın. Bunun hesabını vereceksiniz. Hatip Dicle içerde, piyangodan vekili onun sırasında oturuyor" dedi.
KCK tutuklularını asla yalnız bırakmayacaklarını dile getiren Selahattin Demirtaş, "Onlar bizim onurumuzdur. Asla tek bir adım bile geri atmayacağız. Şehirleri de bombalasanız bundan geri adım atmayacağız. Teslim olmak bizim tarihimizde yoktur. Bundan sonra da bizden görecekleri budur. Tek insanımızın bile morali bozulmamalıdır. İstedikleri kadar operasyon yapabilirler, ama bu kahramanlık değildir, bu operasyonlar aptallıktır. Ama sizin yaptığınız direniştir, kahramanlıktır. Amaçları halkın iradesini kırmaktır" diye konuştu.
'BAŞBAKAN HABERİN OLSUN, DİRENİŞTEYİZ'
BDP Eş Genel Başkanı, Kürt halkının yıllardır barış elini uzattığını ama devletin hakaret, tutuklama ve tehditle yaklaştığını söyledi. Demirtaş, "Zulme karşı direnmek anayasanın halklara verdiği bir yetkidir. Direnme hakkı anayasal bir haktır. Anayasal hakkımızı kullanıyoruz haberin olsun başbakan, biz direnişteyiz" diye konuştu.
Yeni anayasa için yol temizliği yapılması gerektiğini kaydeden Demirtaş, bunun için öncelikle basın özgürlüğü ve anadilde eğitim hakkı olması gerektiğini ifade etti. Demirtaş, "Özerk yönetimler kabul edilmeden, halkımız böyle bir anayasaya izin vermeyecektir. AKP bunları tartışmıyorsa, insanlık suçu işlemeye devam edecek. İmralı'da tecride son vereceksiniz. Müzakereleri başlatmanız gerekir. KCK Yürütme Konseyi Başkanı Karayılan açıkladı. 'İmralı'dan gelen 10'dan fazla mektup bizde. Onları avukatlar değil devlet götürdü' diyor. Madem barışa giden yolu biliyorsunuz o halde neden kapatıyorsunuz" dedi.
Demirtaş, arkalarında halkın öz gücü olduğunu söyledi, "Bir halk hareketini tutuklayarak partisini kapatarak teslim almaya çalışanlar yanıldılar. AKP'nin ısrarı, siyaseten kendi sonunu hazırlar" dedi.
Savaşın da bir hukuku olduğunu söyleyen Selahattin Demirtaş, Kazan Vadisi'nde kimyasal silah kullanılarak öldürülen gerillaları hatırlattı.
'KÜRTLER İTTİFAKI GÜÇLENDİRMELİ'
"Kürt halkının ittifakını güçlendirmesi gereken gündür" diyerek Kürt birliğine dikkat çeken Demirtaş, "BDP'li olsun ama olmasın herkesin bu zulme karşı çıkması gerekir. Çünkü tarih yeniden yazılıyor" dedi.
Demirtaş, AKP'ye oy verenlere de seslendi, "Oy vermenize saygı duyuyoruz. Ama unutmayın ki bu yüzden tutuklanan arkadaşlarımız sizin çocuklarınızın geleceği için direniyorlar. Zulmün yanında durmayın. Şeyh Said'i asan, celladını hatırlayan var mı, ama direniş sahiplerinin adları asla unutulmayacaktır."
Demirtaş, Hakikatleri Araştırma Komisyonu kurulmasını önerisini yineledi, "Gelin Dersim'i araştırmakla başlayalım" önerisinde bulundu. Demirtaş, "Bakalım ne olmuş kim ne yapmış. Bunun hepsinin belgeleri başbakandadır" dedi.
Van depreminden sonra yapılan yardımlara da değinen Demirtaş, "Halkımızın dayanışması devam etmelidir. Medyanın ilgisi azaldı diye halkın ilgisi azalmamalıdır. Siz yapmazsanız yapacak başka kimse yok. Çünkü hükümetin böyle bir derdi yok" diye konuştu.
Malatya Kürecik'ten gelenlere de seslenen Demirtaş, "Arkadaşlarımızı selamlıyoruz. O direniş bizim direnişimizdir" dedi. Demirtaş, son olarak BDP üyelik kampanyasına dikkat çekerek, herkesin BDP'ye üye olmasını istedi.
woensdag 23 november 2011
R.T. ERDOGAN VE DERSIM HAKKINNDAKI ACIKLAMALARI
KILIÇDAROĞLU SANA YAZIKLAR OLSUN
Milletvekili arkadaşım Metiner sizin aşiretinizden bahsetti. Söyle, niye söylemiyorsun? Burada üstad Kürt, Ermeni dememiştir. Necip Fazıl, Dersim ve Dersimlilieri din mazlumları sınıfına alarak insanı trajediyi bize aktarmıştır.
Bak ben bunu konuşuyorum, ama sen gelip beni Ermeni diasporasıyla aynı yere oturtmaya çalışıyorsun. Sana yazıklar olsun. Türkiye Cumhuriyeti’nin Başbakanı Tayyip Erdoğan’ı Ermeni diasporasıyla aynı yere oturtanın alnını karışlarım.
BU RAPOR SADECE 100 ADET BASILMIŞ
Dersim’e yapılan operasyonlar bir isyanın bastırılması olarak zihinlerde meşrulaştırılmaya çalıştırılıyor. Ama ilk Meclis’te Dersim Mebusu olarak bizzat Atatürk tarafından davet edilen Diyap Ağa’dan kimse bahsetmiyor.
Seyit Rıza’nın 1915 olayları sırasında, işgalci ordularıyla savaştığından, din ve namusu için hizmet ettiği için vali tarafından şereflendirildiğinden kimse bahsetmiyor.
Bu rapor sadece 100 adet basılarak, gizli ve zat’a mahsus olarak belli yerlere gönderilmiş bir rapordur. Sayın Kılıçdaroğlu, belge ve arşivden bahsetti. Başbakanlığın arşivi açıktır. Sayın Kılıçdaroğlu görmek istiyorsan buyurursun görürsün incelersin. O şartlar içerisinde de bu konudaki bilgisizliğini giderirsin.
RAPORDA DERSİM'E YAPILACAK HAREKATIN AYRINTILARI ANLATILIYOR
Ne var bu raporda? Sadece birkaç cümleyi aktarıyorum:
Sayfa 199. 1926 yılında mülkiye müfettişi Hamdi beyin raporuna atıf yapılıyor
Dersim hükümeti cumhuriye için bir çıbandır. Bu çıban üzerinde kati bir ameliye yapmak ve ihtimalatı selameti memleket namına farzı ayımdır diyor.
Ve 201. sayfasında. Dersim Türkiye için cehalet, maişet darlığı, dahili ve harici tesvilat ve Kürtlük temalüatı ile bulaşmış tehlikeli bir çıbandır. Kesin bir ameliyeye tabii tutulması lazımdır. Bunun için evvela silah toplamak ardından ıslahat yapmak icap eder.
Bu rapor eski raporları hatırlattıktan sonra kendi çözüm önerilerini ortaya koyuyor.
Dersim’e yapılacak harekatın ayrıntıları, göç ettirilecek aşiretlerin listesi anlatılıyor.
KILIÇDAROĞLU HABERİN VAR MI BUNLARDAN
Belge 1: Yine 1935 yılında bir kanun çıkarılıyor. Adı Tunceli vilayetinin idaresi hakkında kanun. O zaman sadece Tunceli’yi kapsamıyor, şimdiki çevre illeri de kapsıyor.
Madde 1: Tunceli vilayetine kor komutan rütbesinde bir zat, vali ve bir kumandan olarak seçilir. Sonra bu vali ve kumandana yasada çok enteresan haklar tanınıyor. Mesela, gerek görürlerse aileleri bir yerden bir yere göç ettirebilir. Mesela idam hükümleri hemen infaz yapılır.
Sayın Kılıçdaroğlu haberin var mı bunlardan?
DERSİM'DE BÜYÜK BİR DRAM YAŞANIYOR
Mesela ceza mahkemelerinde verilen kararların temyizine gerek yoktur. İşte bu kanunun ardından hazırlıklar yapılıyor. 1937-38-39 yıllarında Dersim’de maalesef büyük bir dram yaşanıyor. Havadan, karadan toplarla Dersim’de hareket eden her şey katlediliyor.
O DÖNEMDE SADECE CHP VAR
Dersim olayları sırasında oralarda asker olan bir isim veriyorum. Muhsin Batur. Kim olduğunu biliyorsunuz değil mi?
O dönemde sadece CHP var. Şimdi CHP kendi geçmişini güya bunlardan kurtaracak onun için bana fatura kesmek istiyor. Özür dilesin diyor. Bütün bu işlerin valisi her şeyi sizsiniz. Bizim devlet olarak özür dilememize mani bir şey yok ama. Bu işin nedeni sizin zihniyetiniz, CHP zihniyeti. Buna eski defterleri karıştırmak denmez.
MUHSİN BATUR ANILARINDA YAZIYOR
Dersim olayları sırasında asker olan Muhsin Batur anılarında aynen şöyle yazıyor:
“Günlerden bir gün emir geldi. Trenle Elazığ’a vardık. Oralardan da ilk durak Pertek olmak üzere harekete geçtim. Okuyucularımdan özür diliyorum ve yaşantımın bu bölümünü anlatmaktan kaçınıyorum diyor.”
İKİ MASUM ÇOCUK SÜNGÜLETİLEREK BABALARININ YANINA GÖNDERİLİYOR
Üstad Necip Fazıl, Dersim’deki facianın durumunu şöyle anlatıyor.
Babalarını arayan ve yanına gitmek istediklerini söyleyen iki masum çocuk, Hozat Kaymakam’ı tarafından süngületilerek babalarının yanına gönderiliyor. Alevler içinden fırlamak isteyen bir genç kalasla alevlerin içine itiliyor ve karşısında sigara içiliyor. İktidar CHP iktidarı, zihniyet CHP zihniyeti.
Üstad faciayı şu sözlerle anlatıyor. Mazgirt halkı doğranmakta, merhamet sahiplerinden biri çocukları alıp bir derenin kenarında saklamak istiyor. Fakat bu vaziyeti de haber alıyorlar. Çocukları da öldürme emri veriliyor ama bu görevi yerine getirecek biri bulunamıyor. Nihayet kara suratlı bir adam bulunuyor ve bir dere içinde titreşe titreşe bekleyen 20 masumun işi bitiriliyor. Murat suyunun kandan kıp kırmızı aktığını görenler olmuştur.
'AYIPTIR, ZULÜMDÜR, CİNAYETTİR'
Seyit Rıza’nın hikayesi yürek burkucudur. Şöyle anlatılıyor:
“Son sözünü sordum. 40 liram var oğluma verirsiniz dedi. Bu sırada Fındık Hafız asılıyordu. Asarken iki kez ip koptu. Fındık Hafız’ın idamı bitti. Seyit Rıza’yı meydana çıkardık. Soğuktu etrafta kimseler yoktu. Ama Seyit Rıza meydan insan dolmuş gibi sessizliğe hitap etti. “Evladı kerbalayık. Bir hatayık. Ayıptır zulümdür, cinayettir” diyor. Sayısı bugün daha bilinmeyen binlerce insan katlediliyor. Yuvalar yıkılıyor.”
CHP’nin geçmişinde bunlar var. Bizim geçmişimizde bunlar yok.
İŞTE DERSİM'E YAPILAN MÜDAHALENİN BİLANÇOSU
Belge 2. Burada belgeyi şimdi size göstereceğim. 8 Ağustos 1939 belgeli bir belge. Jandarma Komutanlığı’ndan başvekalet yüksek makamına gönderilmiş.
Dersim’e yapılan müdahalenin bilançosu veriliyor. Baskınların devam edileceği bildiriliyor. Ekte de bir cetvel var. Ölü diri teslim olanların rakamları. 1936-37-38-39’da toplam 13 bin 806 kişinin öldürüldüğü bu resmi belgede ifade ediliyor. Bakın deprem felaketinden bahsetmiyorum. Öldürülenlerden bahsediyorum. Belgenin altındaki imza çok ilginç Faik Öztrak dahiliye vekili, yani İçişleri Bakanı.
ÖZÜR DİLİYORUM
Sayın Kılıçdaroğlu nereye kaçıyorsun? Bunlardan nasıl sıyrılacaksın. Ben mi özür dileyeceğim, sen mi dileyeceksin? Eğer devlet adına özür dilenecekse, böyle bir literatür varsa ben özür dilerim, diliyorum.
HADİ ONURUNU KURTAR BAKALIM
Ancak CHP adına, CHP zihniyeti adına özür dilemesi gereken varsa, şu anda güya yeni CHP’nin genel başkanıyım diyorsun ya. Onur duyuyorum diyorsun ya hadi onurunu kurtar bakalım.
BAŞBAKAN CELAL BAYAR
Belge 3. 23 Aralık 1938. Tunceli’den 11 bin 683 kişinin sürüldüğünü belirten, iki bin kişinin daha sürülmesini karara bağlayan bakanlar kurulu kararı. Burda da Başbakan kim biliyor musunuz? İsmet İnönü, Cumhurbaşkanı İsmet İnönü, Başbakan Celal Bayar.
BU SÜRGÜNLERİN ALTINDA İNÖNÜ'NÜN İMZALARI VAR
Anma törenlerini yapan sensin, nasıl yüzleşiyorsun tarihinle? İşte bütün bu sürgünlerin altında İnönü’nün imzaları var. Havadan bombardımanların altında imzası var. Atatürk’ün vefatından yaklaşık bir ay sonra İsmet İnönü Cumhurbaşkanı, Başbakan Celal Bayar.
SİZİN KAHRAMANINIZ BUYSA ÜLKE BATAR
Tabi alttaki imzalarda bir isim de benim çok dikkatimi çekti. Bayındırlık Bakanı kim biliyor musunuz? Ali Çetinkaya. Bu Kel Aliço’dur. Yani İskipli Atıf Hoca’yı, düzmece bir mahkemeyle, şahitlerin sonra dinlenmesine diye karar veren hakim bu işte.
3 Mayıs’ta ne oldu? Ankara Yenimahalle’de bir parka verdi. Biz bunu hatırlattığımız zaman da Kılıçdaroğlu, Afyonkarahisar’da onu kahraman ilan etti. Sizin kahramanlarınız buysa bu ülke biter be. Bizim kahramanlarımız arasında böyle yüzü kapkara olanlar yok, apaydınlık olaylar var.
SASON'DA 384 KİŞİ ÖLDÜRÜLDÜ
Belge 4. 27 Eylül 1938. Dersim operasyonlarının hemen ardından Sason’da yapılan operasyonlarının raporu. Sason bölgesinde 384 kişinin öldürüldüğü, teslim olanların tamamının da batıya göç ettirildiği yazıyor. 28 Eylül 1938 imza kim biliyor musunuz? İçişleri Bakanı Şükrü Kaya. Yine CHP.
ARŞİV AÇIK, GİT BAK
Ben daha ne anlatayım? Daha bir şey anlatayım mı arkadaşlar? Sadece birkaç tanesini ayırıp huzurlarınıza getirdim. Ben belgeyle konuşuyorum. Beyefendi diyor ki arşivi aç. Arşiv açık yahu. Git bak incele, ama git bak doğruyu anlat. Kendini durup dururken savunmaya kalkma. Bunların siyasetine doğruluk üzerine değildir.
DERSİM AYDINLATILMAYI BEKLEYEN BİR FACİA
Dersim yakın tarihimizdeki en acı en trajik olaylardan biridir. Dersim aydınlatılmayı bekleyen bir faciadır.
CHP'Lİ AYGÜN'E LİNÇ KAMPANYASI BAŞLATTILAR
Sayın Aygün çıktı açıklama yaptı. Ne yaptılar? Hemen linç kampanyası başlattılar. Çünkü orada doğruyu söyleyemezsin. CHP Genel Başkanı grup kürsüsünden bu ülkenin Başbakan’ına seviyesiz açıklamalarla bulunuyor.
Tuncelili bir genel başkan, CHP için aslında bir fırsattır. CHP genel başkanı hakaret etmeyi bırakıp partisinin geçmişiyle yüzleşmeli, CHP’nin bu ülkeye yaptığı zulümleri araştırmalıdır. Yine geçtiğimiz hafta içinde CHP’liler Sultan Abdülmecit ile Halife Abdülmecit’in aynı kişi olmadığını anladılar. Kampanyalar gösteriler yaptılar. Ama ben yine de burada bir çark olduğu için iyimserim. İyimser bir gelişme olarak değerlendiriyorum.
Milletvekili arkadaşım Metiner sizin aşiretinizden bahsetti. Söyle, niye söylemiyorsun? Burada üstad Kürt, Ermeni dememiştir. Necip Fazıl, Dersim ve Dersimlilieri din mazlumları sınıfına alarak insanı trajediyi bize aktarmıştır.
Bak ben bunu konuşuyorum, ama sen gelip beni Ermeni diasporasıyla aynı yere oturtmaya çalışıyorsun. Sana yazıklar olsun. Türkiye Cumhuriyeti’nin Başbakanı Tayyip Erdoğan’ı Ermeni diasporasıyla aynı yere oturtanın alnını karışlarım.
BU RAPOR SADECE 100 ADET BASILMIŞ
Dersim’e yapılan operasyonlar bir isyanın bastırılması olarak zihinlerde meşrulaştırılmaya çalıştırılıyor. Ama ilk Meclis’te Dersim Mebusu olarak bizzat Atatürk tarafından davet edilen Diyap Ağa’dan kimse bahsetmiyor.
Seyit Rıza’nın 1915 olayları sırasında, işgalci ordularıyla savaştığından, din ve namusu için hizmet ettiği için vali tarafından şereflendirildiğinden kimse bahsetmiyor.
Bu rapor sadece 100 adet basılarak, gizli ve zat’a mahsus olarak belli yerlere gönderilmiş bir rapordur. Sayın Kılıçdaroğlu, belge ve arşivden bahsetti. Başbakanlığın arşivi açıktır. Sayın Kılıçdaroğlu görmek istiyorsan buyurursun görürsün incelersin. O şartlar içerisinde de bu konudaki bilgisizliğini giderirsin.
RAPORDA DERSİM'E YAPILACAK HAREKATIN AYRINTILARI ANLATILIYOR
Ne var bu raporda? Sadece birkaç cümleyi aktarıyorum:
Sayfa 199. 1926 yılında mülkiye müfettişi Hamdi beyin raporuna atıf yapılıyor
Dersim hükümeti cumhuriye için bir çıbandır. Bu çıban üzerinde kati bir ameliye yapmak ve ihtimalatı selameti memleket namına farzı ayımdır diyor.
Ve 201. sayfasında. Dersim Türkiye için cehalet, maişet darlığı, dahili ve harici tesvilat ve Kürtlük temalüatı ile bulaşmış tehlikeli bir çıbandır. Kesin bir ameliyeye tabii tutulması lazımdır. Bunun için evvela silah toplamak ardından ıslahat yapmak icap eder.
Bu rapor eski raporları hatırlattıktan sonra kendi çözüm önerilerini ortaya koyuyor.
Dersim’e yapılacak harekatın ayrıntıları, göç ettirilecek aşiretlerin listesi anlatılıyor.
KILIÇDAROĞLU HABERİN VAR MI BUNLARDAN
Belge 1: Yine 1935 yılında bir kanun çıkarılıyor. Adı Tunceli vilayetinin idaresi hakkında kanun. O zaman sadece Tunceli’yi kapsamıyor, şimdiki çevre illeri de kapsıyor.
Madde 1: Tunceli vilayetine kor komutan rütbesinde bir zat, vali ve bir kumandan olarak seçilir. Sonra bu vali ve kumandana yasada çok enteresan haklar tanınıyor. Mesela, gerek görürlerse aileleri bir yerden bir yere göç ettirebilir. Mesela idam hükümleri hemen infaz yapılır.
Sayın Kılıçdaroğlu haberin var mı bunlardan?
DERSİM'DE BÜYÜK BİR DRAM YAŞANIYOR
Mesela ceza mahkemelerinde verilen kararların temyizine gerek yoktur. İşte bu kanunun ardından hazırlıklar yapılıyor. 1937-38-39 yıllarında Dersim’de maalesef büyük bir dram yaşanıyor. Havadan, karadan toplarla Dersim’de hareket eden her şey katlediliyor.
O DÖNEMDE SADECE CHP VAR
Dersim olayları sırasında oralarda asker olan bir isim veriyorum. Muhsin Batur. Kim olduğunu biliyorsunuz değil mi?
O dönemde sadece CHP var. Şimdi CHP kendi geçmişini güya bunlardan kurtaracak onun için bana fatura kesmek istiyor. Özür dilesin diyor. Bütün bu işlerin valisi her şeyi sizsiniz. Bizim devlet olarak özür dilememize mani bir şey yok ama. Bu işin nedeni sizin zihniyetiniz, CHP zihniyeti. Buna eski defterleri karıştırmak denmez.
MUHSİN BATUR ANILARINDA YAZIYOR
Dersim olayları sırasında asker olan Muhsin Batur anılarında aynen şöyle yazıyor:
“Günlerden bir gün emir geldi. Trenle Elazığ’a vardık. Oralardan da ilk durak Pertek olmak üzere harekete geçtim. Okuyucularımdan özür diliyorum ve yaşantımın bu bölümünü anlatmaktan kaçınıyorum diyor.”
İKİ MASUM ÇOCUK SÜNGÜLETİLEREK BABALARININ YANINA GÖNDERİLİYOR
Üstad Necip Fazıl, Dersim’deki facianın durumunu şöyle anlatıyor.
Babalarını arayan ve yanına gitmek istediklerini söyleyen iki masum çocuk, Hozat Kaymakam’ı tarafından süngületilerek babalarının yanına gönderiliyor. Alevler içinden fırlamak isteyen bir genç kalasla alevlerin içine itiliyor ve karşısında sigara içiliyor. İktidar CHP iktidarı, zihniyet CHP zihniyeti.
Üstad faciayı şu sözlerle anlatıyor. Mazgirt halkı doğranmakta, merhamet sahiplerinden biri çocukları alıp bir derenin kenarında saklamak istiyor. Fakat bu vaziyeti de haber alıyorlar. Çocukları da öldürme emri veriliyor ama bu görevi yerine getirecek biri bulunamıyor. Nihayet kara suratlı bir adam bulunuyor ve bir dere içinde titreşe titreşe bekleyen 20 masumun işi bitiriliyor. Murat suyunun kandan kıp kırmızı aktığını görenler olmuştur.
'AYIPTIR, ZULÜMDÜR, CİNAYETTİR'
Seyit Rıza’nın hikayesi yürek burkucudur. Şöyle anlatılıyor:
“Son sözünü sordum. 40 liram var oğluma verirsiniz dedi. Bu sırada Fındık Hafız asılıyordu. Asarken iki kez ip koptu. Fındık Hafız’ın idamı bitti. Seyit Rıza’yı meydana çıkardık. Soğuktu etrafta kimseler yoktu. Ama Seyit Rıza meydan insan dolmuş gibi sessizliğe hitap etti. “Evladı kerbalayık. Bir hatayık. Ayıptır zulümdür, cinayettir” diyor. Sayısı bugün daha bilinmeyen binlerce insan katlediliyor. Yuvalar yıkılıyor.”
CHP’nin geçmişinde bunlar var. Bizim geçmişimizde bunlar yok.
İŞTE DERSİM'E YAPILAN MÜDAHALENİN BİLANÇOSU
Belge 2. Burada belgeyi şimdi size göstereceğim. 8 Ağustos 1939 belgeli bir belge. Jandarma Komutanlığı’ndan başvekalet yüksek makamına gönderilmiş.
Dersim’e yapılan müdahalenin bilançosu veriliyor. Baskınların devam edileceği bildiriliyor. Ekte de bir cetvel var. Ölü diri teslim olanların rakamları. 1936-37-38-39’da toplam 13 bin 806 kişinin öldürüldüğü bu resmi belgede ifade ediliyor. Bakın deprem felaketinden bahsetmiyorum. Öldürülenlerden bahsediyorum. Belgenin altındaki imza çok ilginç Faik Öztrak dahiliye vekili, yani İçişleri Bakanı.
ÖZÜR DİLİYORUM
Sayın Kılıçdaroğlu nereye kaçıyorsun? Bunlardan nasıl sıyrılacaksın. Ben mi özür dileyeceğim, sen mi dileyeceksin? Eğer devlet adına özür dilenecekse, böyle bir literatür varsa ben özür dilerim, diliyorum.
HADİ ONURUNU KURTAR BAKALIM
Ancak CHP adına, CHP zihniyeti adına özür dilemesi gereken varsa, şu anda güya yeni CHP’nin genel başkanıyım diyorsun ya. Onur duyuyorum diyorsun ya hadi onurunu kurtar bakalım.
BAŞBAKAN CELAL BAYAR
Belge 3. 23 Aralık 1938. Tunceli’den 11 bin 683 kişinin sürüldüğünü belirten, iki bin kişinin daha sürülmesini karara bağlayan bakanlar kurulu kararı. Burda da Başbakan kim biliyor musunuz? İsmet İnönü, Cumhurbaşkanı İsmet İnönü, Başbakan Celal Bayar.
BU SÜRGÜNLERİN ALTINDA İNÖNÜ'NÜN İMZALARI VAR
Anma törenlerini yapan sensin, nasıl yüzleşiyorsun tarihinle? İşte bütün bu sürgünlerin altında İnönü’nün imzaları var. Havadan bombardımanların altında imzası var. Atatürk’ün vefatından yaklaşık bir ay sonra İsmet İnönü Cumhurbaşkanı, Başbakan Celal Bayar.
SİZİN KAHRAMANINIZ BUYSA ÜLKE BATAR
Tabi alttaki imzalarda bir isim de benim çok dikkatimi çekti. Bayındırlık Bakanı kim biliyor musunuz? Ali Çetinkaya. Bu Kel Aliço’dur. Yani İskipli Atıf Hoca’yı, düzmece bir mahkemeyle, şahitlerin sonra dinlenmesine diye karar veren hakim bu işte.
3 Mayıs’ta ne oldu? Ankara Yenimahalle’de bir parka verdi. Biz bunu hatırlattığımız zaman da Kılıçdaroğlu, Afyonkarahisar’da onu kahraman ilan etti. Sizin kahramanlarınız buysa bu ülke biter be. Bizim kahramanlarımız arasında böyle yüzü kapkara olanlar yok, apaydınlık olaylar var.
SASON'DA 384 KİŞİ ÖLDÜRÜLDÜ
Belge 4. 27 Eylül 1938. Dersim operasyonlarının hemen ardından Sason’da yapılan operasyonlarının raporu. Sason bölgesinde 384 kişinin öldürüldüğü, teslim olanların tamamının da batıya göç ettirildiği yazıyor. 28 Eylül 1938 imza kim biliyor musunuz? İçişleri Bakanı Şükrü Kaya. Yine CHP.
ARŞİV AÇIK, GİT BAK
Ben daha ne anlatayım? Daha bir şey anlatayım mı arkadaşlar? Sadece birkaç tanesini ayırıp huzurlarınıza getirdim. Ben belgeyle konuşuyorum. Beyefendi diyor ki arşivi aç. Arşiv açık yahu. Git bak incele, ama git bak doğruyu anlat. Kendini durup dururken savunmaya kalkma. Bunların siyasetine doğruluk üzerine değildir.
DERSİM AYDINLATILMAYI BEKLEYEN BİR FACİA
Dersim yakın tarihimizdeki en acı en trajik olaylardan biridir. Dersim aydınlatılmayı bekleyen bir faciadır.
CHP'Lİ AYGÜN'E LİNÇ KAMPANYASI BAŞLATTILAR
Sayın Aygün çıktı açıklama yaptı. Ne yaptılar? Hemen linç kampanyası başlattılar. Çünkü orada doğruyu söyleyemezsin. CHP Genel Başkanı grup kürsüsünden bu ülkenin Başbakan’ına seviyesiz açıklamalarla bulunuyor.
Tuncelili bir genel başkan, CHP için aslında bir fırsattır. CHP genel başkanı hakaret etmeyi bırakıp partisinin geçmişiyle yüzleşmeli, CHP’nin bu ülkeye yaptığı zulümleri araştırmalıdır. Yine geçtiğimiz hafta içinde CHP’liler Sultan Abdülmecit ile Halife Abdülmecit’in aynı kişi olmadığını anladılar. Kampanyalar gösteriler yaptılar. Ama ben yine de burada bir çark olduğu için iyimserim. İyimser bir gelişme olarak değerlendiriyorum.
vrijdag 18 november 2011
TC ÇÖZMEYE YANAŞMIYOR
Kürdistan açısından her bakımdan çöküntü ve yıkım anlamına gelecektir. Kürt sorunu Kürtlerin halk olmaktan kaynaklı haklarını kullanamamaları, statü sahibi olamamaları her taleplerinin de baskı ve şiddetle red edilmesinden kaynaklıdır. Sorunun çözümü Kürtlerin halk olarak tanınması, Türkiye halklarıyla birlikte eşitlik temelinde statüye kavuşmalarıyla ancak çözüm bulabilir. Kürt halkı artık mevcut durumda ulusal varlığını tehdit eden politikalar karşısında statüsüz bir halk olarak yaşamak istememektedir. Kürt halkı olarak inkar ve imha politikası temelinde kurulan siyasi statüsüzlüğü reddederek, özgürlük temelinde kendi toplumsal demokrasimizi de kurarak yeni bir statüye kavuşturmak istiyoruz. Kendimizi yönetme güç ve iradesine sahip olduğumuzu belirtiyoruz. Demokratik özerklik, sadece Kürt halkı için değil, tüm Türkiye halklarının, farklı kimlik ve kültürlerin kendisini özgürce ifade edeceği ve kendi kendilerini yöneteceği bir çözüm modelidir. Tüm toplumların doğal yaşam sistemidir. Demokratik özerklik, bir devleti yıkmak, yeni bir devlet kurmak değildir. Aynı zamanda bir devlet sistemi de değildir. Halkın devlet olmayan, kendi coğrafyasındaki öz yönetime katılma sistemidir. Dolayısıyla öz güç ve öz yeterlilik ilkesini esas alır. Bu esaslar temelinde, tarihsel dönemlerden de esinlenerek, uluslararası insan hakları belgelerinin tanımladığı haklar ışığında ortak vatan anlayışı temelinde toprak bütünlüğüne ve demokratik ulus perspektifi temelinde Türkiye halklarının ulusal bütünlüğüne bağlı kalarak, Kürt halkı olarak demokratik özerkliğimizi ilan ediyoruz.''
"DEMOKRATİK ÖZERKLİK KABUL EDİLSİN"
Ortadoğu ve Kuzey Afrika da başlayan halk hareketleri Türkiye toprakları içinde yer alıp da hiçbir özgürlük va haka sahip olamayan Kürt, Laz, Alevi ve Çerkezlerin bir an önce harekete geçmelerini zorunlu kılıyor.
Cahiliğin en yüksek olduğu Yemen, Tunus, Libya ve Mısır gibi ülkelerde halk ayaklanmışken hafıza kaybına uğratılarak Müslümanlaştırılmış Anadolu insanlarının korku içinde cellatlarına tapmaya devam etmeleri şizofrenik ruh haline tekabul ediyor.
Kürtlerin ise dil, vekil, tabela,demokratik toplum, milli şef gibi safsatalarla zaman kaybetme yerine, kendi hakları için harekete geçmeleri gerekiyor. Saddam, Kadafi, Mübarek vs.. örneklerinde görüldüğü gibi artık bu türden ‘büyük önder’, ‘tek şef’, ‘ büyük baş’, ‘ biricik lider’ gibi safsatalara kimse inanmıyor. Komünikasyon alanında teknik ve bilimin dev adimlarla ilerlediği günümüzde o eski çağın kapandığını görüyoruz. Çölün bin yılların karanlığından kurtulmaya çalışan insanlar ‘büyük lider’ değil, başka şeyler istiyorlar. A. Öcalan, ‘benlen görüşen son ekip en iyisidir, gladyatör ile ilişkisi yoktur’ diyerek 10 yıldan beri Gladyatör (TC ordusunun ana çekirdeği olan, sürekli değişik adlar alan – özel harp dairesi, kontrgerilla, ergenekon,yüksek seferberlik kurumu vs.. vs..)denilen TC’ nin kriminal yapılanmaları ile Kürtleri oyaladığını sağırlara anlatmaya çalışıyor. Bu türden görüşme ve anlaşmaların kimin çıkarları için yapıldığını anlamamak zor değil. Yangın Kürtlerin Suriyede ki kısmını da sarmışken, iyi polis, kötü polis oyunu oynayarak Kürtleri kandırmanın önderlik ile bir alakası yoktur. Arap yarımadası ve Güney Mezopotamyada ki Kürt düşmanı devletlerin iç sorunları dolayısyla zayıf düşmeleri, güney Kürdistanda bağımsızlığa doğru büyük adımların atılması, TC ‘nin ABD ve Avrupa’nın baskısı dolayisiyla toplu katliamlara girememesi, iç sorunu dolayısıyla da tavizler vermek zorunda kalması yeni bir döneme geçildiğini gösteriyor. CHP lideri bile özerklikten bahsetmeye başladı. Çoğunluğu Müslümanlık veya gelir sağlama adına örgütlenen Köy koruyucuları, terörist kılığına giren özel Jandarma birliklerinin sivil halkı ve kendilerini daha fazla kışkırtmak için köydeki ailelerini nasıl katlettiklerini anlamaya başladılar. Böylesi bir dönemde kukla önderliğin Kürtlere zarar vermekten başka bir şeye yaramadığı açıktır. Kürtler şimdiki durumlarından çok çok ilerde olmalıydı. Şimdiki durum 90 yıl öncesinden daha geridir. 1919 larda M. Kemal, Kürtlere otonomi vereceğini açıkça söylüyordu. Şimdiki CHP ise M. Kemal’in o zaman Kürt ağalarına önerdiklerine yeni yeni yaklaşmaya başlıyor.
Türkiyede ki devlet Suriye, Mısır, Irak, Libya ve Yemen den daha kötüdür. AKP, CHP, MHP, pusuda bekletilen 1 Milyona yakın resmi askeri güç, Diyanet adı altında faaliyet gösteren 98 000 kişilik dini ordu, 85 000′ in üzerinde ki köy koruyucuları ordusu, uluslararası alanda örgütlenmiş 19 tarikat – cemaatin milyonları bulan bağnaz militanları vs.. vs.. hepsi yeteri kadar zamana sahip oldular ve bütün şanslarını da denediler. Bundan sonra bütün bunların oluşturabilecekleri başka yapılanmalar da rasyonal olmayacaktır.
Kürdistan halkları, bu kadar korkunç bir yapılanmaya sahip bir devletin kendilerine bir şey veremeyeceğini iyi anlamalıdırlar. Bu noktadan hareketle, devletin 1980 lerde somutlaşan, Kürtlere yönelik devlet politikasının sınırlarının dışına çıkmayı önlerine hedef olarak koymalıdırlar. Kenan Evren diktası zamanında geliştirilen bir plana göre, Kürtler’e İspanya örneğinde ki ETA örgütüne benzer bir kimlik yapıştırılacaktı. Bask bölgesinde ki ETA çok öncelerden beri faaliyet gösteriyor, ama Bask halkının hak ve hukuğu alanında bir nebze ilerliyemiyordu. Bu örgüt İspanya polisinin elinde bir oyuncak haline gelmişti. Oraya buraya bombalar konuluyor, sivil halkın kanı dökülüyor ve her bomba patlatılmasının arifesinde sözde halk yürüyüşleri düzenlenerek Bask’lara ölüm diye çığlıklar atılıyordu. Kürt halkının düşmanlarının istediği tamda buyudu. Ordunun Jandarma-özel harp dairelerine verilen görev Kürtleri terörize etmek oldu. Terör, silahlanma devlet eliyle hızlandırılarak, Kürt sorununun imagosu, tecrit edilmiş bir örgüt sorunu şeklinde yansıtılıp, ETA, FARC örneklerinin yaratılmasında başarılı olundu. PKK içinde örgütlenen Türk ordusu elemanları, binlerce Kürdün ölümüne yol açan eylemlerin Kürtler tarafından yapıldığı imajının kök salınmasını sağlamakla görevli idiler. Bu konstrüksiyon hala ayakta, şartlara göre, AKP bu yapıyı daha fazla İslamileştirerek devam ettirecektir.
Kürtler bu oyunun dışına çıkmalıdır. ETA imagosu değil, KATALANYA, güney Sudan veya Kosovo örneği yaratılmalıdır. İspanyada ki 2. büyük etnik toplum olan Katalanlar, ne bomba patlatıyor nede Franko’nun polis devletinin elemanlarını kendi örgütü diye lanse edip bilinçsiz halkı aldatmıyorlar ve işte şimdi bağımsız bir devlet oluşturma aşamasına geldiler. Bask’da polis denetiminde ki ‘eylemciler’ bomba patlatıp Bask halkını daha fazla sindirirken, Katalanyalılar başkentleri olan Barselona’da yerel parlamentolarını topluyor ve İspanya’dan daha fazla hak alıyorlar. Diyarbakır, 2. bir Barselona olmalıdır. Kosovolalılar yaklaşık 7 haftada bağımsızlıklarını elde ettiler. Bu iş o kadar zor değil, yol ve yordamınıa göre hareket etmek gerekir.
35 kişilik bir milletvekili gurubu bu alanda dünyayı ayağa kaldırabilir. Böyle bir şey eskiden ütopya sayılırdı, ama şimdi ki dünya şartlarında, herkes tarafında Kürtler için uygun bir seçenek olarak görülüyor. ABD ve AB, var olan çoğu kukla devletleri eskisi gibi her şart altında ayakta tutmaya çalışmıyor, daha esnek hareket ederek yeni devletlerin yaratılmasına kendileri önderlik ediyorlar. 30 kişiden fazla bir gurupla Ankara’ya gidip orada boşa oyalanmak Kürdistan’da gelişen halk hareketine zarar verecektir. vekiller, Kürtlerin temel taleplerinin kabulü için TC’ye son bir talepte bulunmalı, kabul edilmediği halde bu yolun sonuna noktayı koyarak, Diyarbakır’dan başka bir yaşamın da varolabileceği gerçeğini ispatlamalidirlar.
Tuğluk, herkesi demokratik özerliğe karşı sorumluluğu gereği dayanışma içinde olmaya çağırdıklarını da ifade ederek, '' Uluslararası camiaya çağrımızdır, uluslararası hukukta da yeri olan bu hak esas alınarak Kürt halkının ilan etiği demokratik özerkliği tanımaya çağırıyoruz'' dedi.
Toplantıya, BDP Grup Başkanı Selahattin Demirtaş, DTK Genel Başkanı ve bağımsız Mardin Milletvekili Ahmet Türk, BDP'li milletvekilleri, Belediye Başkanları ve DTK üyeleri katıldı.
"DEMOKRATİK ÖZERKLİK KABUL EDİLSİN"
Ortadoğu ve Kuzey Afrika da başlayan halk hareketleri Türkiye toprakları içinde yer alıp da hiçbir özgürlük va haka sahip olamayan Kürt, Laz, Alevi ve Çerkezlerin bir an önce harekete geçmelerini zorunlu kılıyor.
Cahiliğin en yüksek olduğu Yemen, Tunus, Libya ve Mısır gibi ülkelerde halk ayaklanmışken hafıza kaybına uğratılarak Müslümanlaştırılmış Anadolu insanlarının korku içinde cellatlarına tapmaya devam etmeleri şizofrenik ruh haline tekabul ediyor.
Kürtlerin ise dil, vekil, tabela,demokratik toplum, milli şef gibi safsatalarla zaman kaybetme yerine, kendi hakları için harekete geçmeleri gerekiyor. Saddam, Kadafi, Mübarek vs.. örneklerinde görüldüğü gibi artık bu türden ‘büyük önder’, ‘tek şef’, ‘ büyük baş’, ‘ biricik lider’ gibi safsatalara kimse inanmıyor. Komünikasyon alanında teknik ve bilimin dev adimlarla ilerlediği günümüzde o eski çağın kapandığını görüyoruz. Çölün bin yılların karanlığından kurtulmaya çalışan insanlar ‘büyük lider’ değil, başka şeyler istiyorlar. A. Öcalan, ‘benlen görüşen son ekip en iyisidir, gladyatör ile ilişkisi yoktur’ diyerek 10 yıldan beri Gladyatör (TC ordusunun ana çekirdeği olan, sürekli değişik adlar alan – özel harp dairesi, kontrgerilla, ergenekon,yüksek seferberlik kurumu vs.. vs..)denilen TC’ nin kriminal yapılanmaları ile Kürtleri oyaladığını sağırlara anlatmaya çalışıyor. Bu türden görüşme ve anlaşmaların kimin çıkarları için yapıldığını anlamamak zor değil. Yangın Kürtlerin Suriyede ki kısmını da sarmışken, iyi polis, kötü polis oyunu oynayarak Kürtleri kandırmanın önderlik ile bir alakası yoktur. Arap yarımadası ve Güney Mezopotamyada ki Kürt düşmanı devletlerin iç sorunları dolayısyla zayıf düşmeleri, güney Kürdistanda bağımsızlığa doğru büyük adımların atılması, TC ‘nin ABD ve Avrupa’nın baskısı dolayisiyla toplu katliamlara girememesi, iç sorunu dolayısıyla da tavizler vermek zorunda kalması yeni bir döneme geçildiğini gösteriyor. CHP lideri bile özerklikten bahsetmeye başladı. Çoğunluğu Müslümanlık veya gelir sağlama adına örgütlenen Köy koruyucuları, terörist kılığına giren özel Jandarma birliklerinin sivil halkı ve kendilerini daha fazla kışkırtmak için köydeki ailelerini nasıl katlettiklerini anlamaya başladılar. Böylesi bir dönemde kukla önderliğin Kürtlere zarar vermekten başka bir şeye yaramadığı açıktır. Kürtler şimdiki durumlarından çok çok ilerde olmalıydı. Şimdiki durum 90 yıl öncesinden daha geridir. 1919 larda M. Kemal, Kürtlere otonomi vereceğini açıkça söylüyordu. Şimdiki CHP ise M. Kemal’in o zaman Kürt ağalarına önerdiklerine yeni yeni yaklaşmaya başlıyor.
Türkiyede ki devlet Suriye, Mısır, Irak, Libya ve Yemen den daha kötüdür. AKP, CHP, MHP, pusuda bekletilen 1 Milyona yakın resmi askeri güç, Diyanet adı altında faaliyet gösteren 98 000 kişilik dini ordu, 85 000′ in üzerinde ki köy koruyucuları ordusu, uluslararası alanda örgütlenmiş 19 tarikat – cemaatin milyonları bulan bağnaz militanları vs.. vs.. hepsi yeteri kadar zamana sahip oldular ve bütün şanslarını da denediler. Bundan sonra bütün bunların oluşturabilecekleri başka yapılanmalar da rasyonal olmayacaktır.
Kürdistan halkları, bu kadar korkunç bir yapılanmaya sahip bir devletin kendilerine bir şey veremeyeceğini iyi anlamalıdırlar. Bu noktadan hareketle, devletin 1980 lerde somutlaşan, Kürtlere yönelik devlet politikasının sınırlarının dışına çıkmayı önlerine hedef olarak koymalıdırlar. Kenan Evren diktası zamanında geliştirilen bir plana göre, Kürtler’e İspanya örneğinde ki ETA örgütüne benzer bir kimlik yapıştırılacaktı. Bask bölgesinde ki ETA çok öncelerden beri faaliyet gösteriyor, ama Bask halkının hak ve hukuğu alanında bir nebze ilerliyemiyordu. Bu örgüt İspanya polisinin elinde bir oyuncak haline gelmişti. Oraya buraya bombalar konuluyor, sivil halkın kanı dökülüyor ve her bomba patlatılmasının arifesinde sözde halk yürüyüşleri düzenlenerek Bask’lara ölüm diye çığlıklar atılıyordu. Kürt halkının düşmanlarının istediği tamda buyudu. Ordunun Jandarma-özel harp dairelerine verilen görev Kürtleri terörize etmek oldu. Terör, silahlanma devlet eliyle hızlandırılarak, Kürt sorununun imagosu, tecrit edilmiş bir örgüt sorunu şeklinde yansıtılıp, ETA, FARC örneklerinin yaratılmasında başarılı olundu. PKK içinde örgütlenen Türk ordusu elemanları, binlerce Kürdün ölümüne yol açan eylemlerin Kürtler tarafından yapıldığı imajının kök salınmasını sağlamakla görevli idiler. Bu konstrüksiyon hala ayakta, şartlara göre, AKP bu yapıyı daha fazla İslamileştirerek devam ettirecektir.
Kürtler bu oyunun dışına çıkmalıdır. ETA imagosu değil, KATALANYA, güney Sudan veya Kosovo örneği yaratılmalıdır. İspanyada ki 2. büyük etnik toplum olan Katalanlar, ne bomba patlatıyor nede Franko’nun polis devletinin elemanlarını kendi örgütü diye lanse edip bilinçsiz halkı aldatmıyorlar ve işte şimdi bağımsız bir devlet oluşturma aşamasına geldiler. Bask’da polis denetiminde ki ‘eylemciler’ bomba patlatıp Bask halkını daha fazla sindirirken, Katalanyalılar başkentleri olan Barselona’da yerel parlamentolarını topluyor ve İspanya’dan daha fazla hak alıyorlar. Diyarbakır, 2. bir Barselona olmalıdır. Kosovolalılar yaklaşık 7 haftada bağımsızlıklarını elde ettiler. Bu iş o kadar zor değil, yol ve yordamınıa göre hareket etmek gerekir.
35 kişilik bir milletvekili gurubu bu alanda dünyayı ayağa kaldırabilir. Böyle bir şey eskiden ütopya sayılırdı, ama şimdi ki dünya şartlarında, herkes tarafında Kürtler için uygun bir seçenek olarak görülüyor. ABD ve AB, var olan çoğu kukla devletleri eskisi gibi her şart altında ayakta tutmaya çalışmıyor, daha esnek hareket ederek yeni devletlerin yaratılmasına kendileri önderlik ediyorlar. 30 kişiden fazla bir gurupla Ankara’ya gidip orada boşa oyalanmak Kürdistan’da gelişen halk hareketine zarar verecektir. vekiller, Kürtlerin temel taleplerinin kabulü için TC’ye son bir talepte bulunmalı, kabul edilmediği halde bu yolun sonuna noktayı koyarak, Diyarbakır’dan başka bir yaşamın da varolabileceği gerçeğini ispatlamalidirlar.
Tuğluk, herkesi demokratik özerliğe karşı sorumluluğu gereği dayanışma içinde olmaya çağırdıklarını da ifade ederek, '' Uluslararası camiaya çağrımızdır, uluslararası hukukta da yeri olan bu hak esas alınarak Kürt halkının ilan etiği demokratik özerkliği tanımaya çağırıyoruz'' dedi.
Toplantıya, BDP Grup Başkanı Selahattin Demirtaş, DTK Genel Başkanı ve bağımsız Mardin Milletvekili Ahmet Türk, BDP'li milletvekilleri, Belediye Başkanları ve DTK üyeleri katıldı.
maandag 31 oktober 2011
Kurdistan Forumu ve saldirilar
Bir yandan AKP’nin gözaltı ve tutuklama furyasının dozu da artıyorken, diger yandan da Askeri kanadin kullandigi eski kontra yontemleri de yine devreye sokuldu. Kürtlerin tutuklanmadığı tek bir gün bile olmazken, sadece 2 hafta icinde 14 kentte 1620′den fazla kişi gözaltına alındı
Kürtlere yönelik siyasi ve askeri operasyonlar hız kesmiyor. Askeri operasyonlarla birlikte hız verilirken, diger alanlarda da operasyonlara devam ediliyor. Mesela kurdistan internet siteleri de cokertilmeye calisiliyor.
Fazil
Kürtlere yönelik siyasi ve askeri operasyonlar hız kesmiyor. Askeri operasyonlarla birlikte hız verilirken, diger alanlarda da operasyonlara devam ediliyor. Mesela kurdistan internet siteleri de cokertilmeye calisiliyor.
Fazil
BERFIN KURDISTAN SALDIRI ALTINDA
Buyuk ihtimalle forumun kodlarini ele geciren Kurd dusmani ceteler faaliyetlerine alcakca devam ediyorlar. Kurdistan forumu islyemez hal getirildi.
Berfin-kurdistan sitesini de cokertmeye calisan soysuz eskiya turk ceteleri kardesiz yalanlarinin tutmadigini gorunce sopayi gostermeye basladilar.
Berfin-kurdistan sitesini de cokertmeye calisan soysuz eskiya turk ceteleri kardesiz yalanlarinin tutmadigini gorunce sopayi gostermeye basladilar.
maandag 17 oktober 2011
Serok Barzanî: Şerê PKK-ê xizmeta doza kurdan nake – konferansa kurdistanî jî çênabe
--------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------
26/08/2011
Arif Zêrevan Sernivîskarê Malpera Nefel ê li roja 21/08/2011 hevpeyvînekî li gel Mesûd Barzanî Serokê Herêma Kurdistanê sazkir ku evê li jêr jî pêşekî û naveroka hevpeyvînê ye:
SERÊ BILIND, 22/8 2011 — Serokê Kurdistanê Mesûd Barzanî duhî li Selahedînê di hevpeyvîneka eksklusîv de ji Nefelê re got divêt li Tirkiyeyê BDP û kurd şerê xwe li Parlamentoya Tirkiyeyê bikin û got şerê ko PKK jî dike xizmeta doza miletê kurd nake. Mesûd Barzanî got konferansa kurdistanî jî di van şertan de çênabe û ji bo Sûriyeyê jî got divêt mafên miletê kurd yê li Sûriyeyê bên qebûl kirin.
Dinya di serê rêberê Libyayê Muemmer Qeddafî de hilweşiya. Trablus ket destê serhildêran, sê kurên Qeddafî êxsîr bûn û Qeddafî bi xwe winda ye. Rojên dîktatorê Sûriyeyê Beşar Esedî jî gelek nemane. Zû yan dereng selteneta wî jî dê hilweşe û Sûriye dê rizgar bibe.
Rêberê PKK-ê Abdullah Ocalanî bi rêya eboqatên xwe berî demekî ji PKK-ê re got here û digel Îranê û Sûriyeyê di cepheyê li dijî “emperyalîzmê” de cih bigire. Niho li Qendîlê Îran û Tirkiye şer dikin ka kî dê PKK-ê di kontrola xwe de bihêle.
Berjewendiya kurdan di guhortina dîkatorên herêmê de ye. Berjewendiya kurdan di cepheya Emerîkayê û Yekîtiya Ewropayê û demokrasî û azadiyê de ye.
Di vê hevpeyvînê de serokê Kurdistanê Mesûd Barzanî rêya rast nîşanî kurdan û nemaze nîşanî kurdên bakur û Tirkiyeyê dide. Yan kurd dê guhê xwe bidin Mesûd Barzanî û rêya biserketinê hilbijêrin yan jî dê guhê xwe bidin rêberê PKK-ê Abdullah Ocalanî û bikevin nêv cepheya li dijî “emperyalîzmê” û rêya têkçûnê hilbijêrin.
***
* Wezîrê derve yê Tirkiyeyê Ahmet Davutoglu dema ko cara pêşiyê hat Hewlêrê û digel te civiya, piştî civînê wî got vîzyona Tirkiyeyê û ya cenabê te di heqê guhortinên RoJhilata-nêvê û herêmê de wekî hev e. Gelo guhortinên li herêmê û bûyerên li Sûriyeyê li gor vîzyona we çêdibin?
— Wekheviya boçûna me ew e ko divêt her miletek bi xwe biryarê li ser çarenivîsa xwe bide, ji ber hindê em li ser vê yekê mitefiq in.
* Serokê Emerîkayê Barack Obama û rêberên welatên Yekîtiya Ewropayê berî çend rojan aşkera got ko divêt serokê Sûriyeyê Beşar Esed dest ji desthilata xwe berde û here. Gelo ji bo herêmê û ji bo kurdên Sûriyeyê çûna Beşar Esedî yan mana wî baştir e?
— Ji bo me, ya mihim ew e ko çi bimîne yan biçe, çi ew yan ewên ko li dûv wî tên bin, îtirafê bi heqê miletê kurd bikin. Ew marjînalîzekirin, înkarkirina miletê kurd û ew kiryarên ko li hemberî miletê kurd hatine kirin nemînin. Û ji bo miletê Sûriyeyê jî rewşeka demokratîk li Sûriyeyê çêbe. Vêca Beşar Esed dike yan yên ko li dûv wî tên dikin ev qenaeta me ye. Ez nizanim ka ew desthilatdarên ko piştî Beşar Esedî tên dê vê bikin yan ne. Heger nekin dê rewş xirab bibe.
* Gumaneka Tirkiyeyê heye, dibêje heger Beşar Esed biçe mimkin e ko kurdên Sûriyeyê jî wekî kurdên başûr û Iraqê bibin xudanê hinek mafan û roleka wan hebe. Dibe ko Tirkiye ne zêde terefdara xurtbûna kurdan li Sûriyeyê be, qenaeta te li ser vê çi ye?
— Beşar Esed bimîne yan jî hinekên nû bên, bêguman rewşa Sûriyeyê ya niho dê bêt guhortin. Ew rewşa Sûriyeyê ya îro li ser lingan namîne û di hundirê guhortinên ko bêne kirin de divêt îtiraf bi heqê miletê kurd bêt kirin. Her dewleteka dî razî be yan nerazî be, heger bivêt ko istiqrar li Sûriyeyê çêbe divêt doza kurdan li Sûriyeyê çareser bike ji ber doza kurdan sebebeka bêistiqrariya Sûriyeyê ye.
* Niho şerek li Qendîlê heye. Îranê êrişî bingehên PKK-ê yên li Qendîlê kir û niho jî Tirkiye êriş dike. Qenaetek heye ko PKK li aliyê cepheyê Sûriyeyê û Îranê ye li hemberî cepheyê Emerîka û Tirkiyeyê. Îran û Tirkiye herdu jî bi êrişên xwe dixwazin PKK-ê bixin bin kontrola xwe de. Gelo divêt PKK çi bike?
— Hesabên aliyên cida çi ne em wê danin aliyekî. Lê belê ev ji bo herêma Kurdistanê bûye problemek. Îran ji aliyekî ve şerê PJAK-ê dike, Tirkiye ji aliyekê dî ve şerê PKK-ê dike û em dizanin ko PJAK û PKK ne ji hev cida ne. PKK guhê xwe nade me. Niyeta me jî nîne ko em di vî şerî de bibin teref ji ber em naxwazin şerê kurdan û kurdan çêbe.
— Ez careka dî dibêjim şerê kurdan û kurdan heram e. Lê belê heta hetayê bi vî awayeyî berdewam nake. Herêma Kurdistanê nikare heta hetayê baca problema PJAK-ê û Îranê bide yan jî baca problema PKK-ê û Tirkiyeyê bide. Divêt dermanek ji vê problemê re bêt dîtin û ew jî bi şerî çênabe. Ne Tirkiye û Îran dikarin bi şerî vê meseleyê safî bikin û ne jî PKK û PJAK dikarin tiştekî bi şerî bi dest bixin. Divêt hemî alî li rêya diyalogê vegerin.
* Emerîka hem li Iraqê û herêma Kurdistanê ye û mitefiqa we ye, di heman demê de Emerîka mitefiqa Tirkiyeyê ye jî. Wezîrê nêvxwe yê berê û koordînatorê pirsa kurdî li Tirkiyeyê Beşir Atalay berî sê rojan got li hemberî PKK-ê hemahengiyeka temam di nêvbera Tirkiyeyê û Emerîkayê de heye. Tirkiye di êrişên xwe de xelkê sivîl û gundên herêma Kurdistanê jî dike hedef. Helwêsta Emerîkayê ji bo van kiryarên Tirkiyeyê çi ye?
— Problema mezin ev e. PKK-ê di şelîta hidûdî de meqerên xwe danîne gelek gundan. Em çiqasê ji PKK-ê re dibêjin van gundan terk bike ew terk nake. Em naxwazin bi zorê jî şerê PKK-ê bikin û bibe şerê kurdan û kurdan. Lê belê çênabe ko PKK li ser vê siyaseta xwe jî berdewam bike û parçeyeka axa herêma Kurdistanê ji xwe re bike meqer û bihaneyan bide destê Tirkiyeyê û Îranê û ew heroj deverên me topbaran û bombebaran bikin.
— Niqteya didoyê jî ew e ko kontrola asîmanê Iraqê di destê Emerîkayê de ye. Bêguman heger Emerîka rê nede balafirên Tirkiyeyê ew nikarin bên û êriş bikin. Ev bi razîbûna Emerîkayê çêdibe.
* Hebûna gerîlayên PKK-ê li devera Qendîlê yan jî derketina wan û bicihbûna rêxistineka terorîst wekî Ensar El-Îslamê li Qendîlê ji bo ewlekariya herêma Kurdistanê baştir e?
— Ne ew û ne ew. Divêt hêzên herêma Kurdistanê biçin wêderê, yan jî hêzên hidûdê Iraqê biçin wêderê. Ew dever ne cihê PKK-ê ye û ne jî cihê Ensar El-Îslamê ye.
* 12-ê hezîranê li Tirkiyeyê hilbijartin çêbûn û bloka BDP-ê 36 kursiyên parlamentoyê bi dest xist lê belê neçû Parlamentoya Tirkiyeyê. Gelo berjewendiya kurdan di siyaseta sivîl û hilbijartinan û diyalogê de ye yan jî di siyaseta şerî ya PKK-ê de ye?
— Zemanê şerî nemaye. Bi qenaeta min kurdan şerê xwe li parlamentoyê kiriba sed caran ji wê tesîrtir û çêtir bû ko biçin û deh eskeran bikujin. Em li dijî vê siyasetê ne. Ev şerê vê dûmahîkê ko PKK-ê kir û esker kuştin, bi qenaeta min xeletiyeka zêde mezin bû û hîç xizmeta doza kurdî nake. Herin şerê xwe li parlamentoyê bikin.
* Planek hebû ko ”konferanseka kurdistanî” li Hewlêrê çêbe. Gelo bi konferanseka wisa mimkin ko kurd PKK-ê qane bikin ko dest ji siyaseta şerî berde?
— Konferans ji bo wê bû ko em peyama aştiyê ya miletê kurd bidin Tirkiyeyê, bidin Îranê, bidin Iraqê, bidin Ewropayê, bidin Emerîkayê û bidin hemî dinyayê. Piştî peydabûna vê rewşa niho hêdî ti faydeya konferansê nîne. Di bin agirê top û bombebarankirin û şerê PKK-ê û şerê PJAK-ê de konferans çênabe, zehmet e ko bêt çêkirin.
* Çênabe yan jî têt paşde dan?
— Di vê atmosferê de konferans nayêt kirin. Konferans ji bo peyama aştiyê bû. Em konferansekê çênakin ji bo ko biryarê bidin ka em piştgiriya şerî dikin yan li dijî şerî ne. Em konferansê ji bo şerî çênakin, em dê konferansê ji bo aştiyê çêkin. Çi dema ko şert minasib bin û konferans jî ji bo aştiyê be hingê em dê çêkin. Niho rewş rewşa şerî ye, em ji bo şerî konferansê çênakin.
* Mesaja cenabê te ji bo kurdên bakur û Tirkiyeyê çi ye. Divêt kurd çi bikin ji bo ji aliyê Emerîkayê û dinyayê ve rûbirûyê tawanbarbûna bi terorê û şerî nebin?
— Kurd şûna ko biçin şeş eskeran yan heşt eskeran li Çelê bikujin bila biçin li parlamentoyê raya xwe bibêjin, siyasetê bikin, daxwazên xwe bikin, biçin sefareta Emerîkayê bibînin, sefaretên ewropî bibînin, biçin cem Yekîtiya Ewropayê behsa problemên xwe bikin, neko biçin şeş eskeran bikujin.
* Emerîka dê îsal hêzên xwe ji Iraqê vekişîne. Derketina hêzên emerîkî xeterekê ji bo ewlekariya herêma Kurdistanê ji aliyê welatên cîran ve çêdike yan ne?
— Di nêvbera Emerîkayê û dewleta federal ya Iraqê de niho danûstandin heye, ji bo ko hinek hêzên emerîkî bimînin û di warê perwerdeyê de arîkariya hêzên Iraqê bikin. Bi qenaeta min dê lihevkirinek çêbe û ji bo perwerdeyê hinek hêzên emerîkî dê bimînin. Emerîka bi temamî terka Iraqê nake.
--------------------------------------------------------------------------------
SOURCE:: KRP.org PAGE HIT:: 2
Serokê Herêmê
Malpera Krp.org
Iraqi Constitution
Naveroka axaftina Serokê Herêma Kurdistanê ya 50 saliya salvegera Şoreşa Eylula Mezin li Akrê
Naveroka axaftina Serokê Herêma Kurdistanê ya Festîvala 50 saliya salvegera Şoreşa Eylula Mezin li Zaxo
Naveroka gotara Serokê Herêma Kurdistanê ya li Konferansa Nûnerên Hikûmeta Herêm yên li Derve
Serok Barzanî: Şerê PKK-ê xizmeta doza kurdan nake – konferansa kurdistanî jî çênabe
--------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------
26/08/2011
Arif Zêrevan Sernivîskarê Malpera Nefel ê li roja 21/08/2011 hevpeyvînekî li gel Mesûd Barzanî Serokê Herêma Kurdistanê sazkir ku evê li jêr jî pêşekî û naveroka hevpeyvînê ye:
SERÊ BILIND, 22/8 2011 — Serokê Kurdistanê Mesûd Barzanî duhî li Selahedînê di hevpeyvîneka eksklusîv de ji Nefelê re got divêt li Tirkiyeyê BDP û kurd şerê xwe li Parlamentoya Tirkiyeyê bikin û got şerê ko PKK jî dike xizmeta doza miletê kurd nake. Mesûd Barzanî got konferansa kurdistanî jî di van şertan de çênabe û ji bo Sûriyeyê jî got divêt mafên miletê kurd yê li Sûriyeyê bên qebûl kirin.
Dinya di serê rêberê Libyayê Muemmer Qeddafî de hilweşiya. Trablus ket destê serhildêran, sê kurên Qeddafî êxsîr bûn û Qeddafî bi xwe winda ye. Rojên dîktatorê Sûriyeyê Beşar Esedî jî gelek nemane. Zû yan dereng selteneta wî jî dê hilweşe û Sûriye dê rizgar bibe.
Rêberê PKK-ê Abdullah Ocalanî bi rêya eboqatên xwe berî demekî ji PKK-ê re got here û digel Îranê û Sûriyeyê di cepheyê li dijî “emperyalîzmê” de cih bigire. Niho li Qendîlê Îran û Tirkiye şer dikin ka kî dê PKK-ê di kontrola xwe de bihêle.
Berjewendiya kurdan di guhortina dîkatorên herêmê de ye. Berjewendiya kurdan di cepheya Emerîkayê û Yekîtiya Ewropayê û demokrasî û azadiyê de ye.
Di vê hevpeyvînê de serokê Kurdistanê Mesûd Barzanî rêya rast nîşanî kurdan û nemaze nîşanî kurdên bakur û Tirkiyeyê dide. Yan kurd dê guhê xwe bidin Mesûd Barzanî û rêya biserketinê hilbijêrin yan jî dê guhê xwe bidin rêberê PKK-ê Abdullah Ocalanî û bikevin nêv cepheya li dijî “emperyalîzmê” û rêya têkçûnê hilbijêrin.
***
* Wezîrê derve yê Tirkiyeyê Ahmet Davutoglu dema ko cara pêşiyê hat Hewlêrê û digel te civiya, piştî civînê wî got vîzyona Tirkiyeyê û ya cenabê te di heqê guhortinên RoJhilata-nêvê û herêmê de wekî hev e. Gelo guhortinên li herêmê û bûyerên li Sûriyeyê li gor vîzyona we çêdibin?
— Wekheviya boçûna me ew e ko divêt her miletek bi xwe biryarê li ser çarenivîsa xwe bide, ji ber hindê em li ser vê yekê mitefiq in.
* Serokê Emerîkayê Barack Obama û rêberên welatên Yekîtiya Ewropayê berî çend rojan aşkera got ko divêt serokê Sûriyeyê Beşar Esed dest ji desthilata xwe berde û here. Gelo ji bo herêmê û ji bo kurdên Sûriyeyê çûna Beşar Esedî yan mana wî baştir e?
— Ji bo me, ya mihim ew e ko çi bimîne yan biçe, çi ew yan ewên ko li dûv wî tên bin, îtirafê bi heqê miletê kurd bikin. Ew marjînalîzekirin, înkarkirina miletê kurd û ew kiryarên ko li hemberî miletê kurd hatine kirin nemînin. Û ji bo miletê Sûriyeyê jî rewşeka demokratîk li Sûriyeyê çêbe. Vêca Beşar Esed dike yan yên ko li dûv wî tên dikin ev qenaeta me ye. Ez nizanim ka ew desthilatdarên ko piştî Beşar Esedî tên dê vê bikin yan ne. Heger nekin dê rewş xirab bibe.
* Gumaneka Tirkiyeyê heye, dibêje heger Beşar Esed biçe mimkin e ko kurdên Sûriyeyê jî wekî kurdên başûr û Iraqê bibin xudanê hinek mafan û roleka wan hebe. Dibe ko Tirkiye ne zêde terefdara xurtbûna kurdan li Sûriyeyê be, qenaeta te li ser vê çi ye?
— Beşar Esed bimîne yan jî hinekên nû bên, bêguman rewşa Sûriyeyê ya niho dê bêt guhortin. Ew rewşa Sûriyeyê ya îro li ser lingan namîne û di hundirê guhortinên ko bêne kirin de divêt îtiraf bi heqê miletê kurd bêt kirin. Her dewleteka dî razî be yan nerazî be, heger bivêt ko istiqrar li Sûriyeyê çêbe divêt doza kurdan li Sûriyeyê çareser bike ji ber doza kurdan sebebeka bêistiqrariya Sûriyeyê ye.
* Niho şerek li Qendîlê heye. Îranê êrişî bingehên PKK-ê yên li Qendîlê kir û niho jî Tirkiye êriş dike. Qenaetek heye ko PKK li aliyê cepheyê Sûriyeyê û Îranê ye li hemberî cepheyê Emerîka û Tirkiyeyê. Îran û Tirkiye herdu jî bi êrişên xwe dixwazin PKK-ê bixin bin kontrola xwe de. Gelo divêt PKK çi bike?
— Hesabên aliyên cida çi ne em wê danin aliyekî. Lê belê ev ji bo herêma Kurdistanê bûye problemek. Îran ji aliyekî ve şerê PJAK-ê dike, Tirkiye ji aliyekê dî ve şerê PKK-ê dike û em dizanin ko PJAK û PKK ne ji hev cida ne. PKK guhê xwe nade me. Niyeta me jî nîne ko em di vî şerî de bibin teref ji ber em naxwazin şerê kurdan û kurdan çêbe.
— Ez careka dî dibêjim şerê kurdan û kurdan heram e. Lê belê heta hetayê bi vî awayeyî berdewam nake. Herêma Kurdistanê nikare heta hetayê baca problema PJAK-ê û Îranê bide yan jî baca problema PKK-ê û Tirkiyeyê bide. Divêt dermanek ji vê problemê re bêt dîtin û ew jî bi şerî çênabe. Ne Tirkiye û Îran dikarin bi şerî vê meseleyê safî bikin û ne jî PKK û PJAK dikarin tiştekî bi şerî bi dest bixin. Divêt hemî alî li rêya diyalogê vegerin.
* Emerîka hem li Iraqê û herêma Kurdistanê ye û mitefiqa we ye, di heman demê de Emerîka mitefiqa Tirkiyeyê ye jî. Wezîrê nêvxwe yê berê û koordînatorê pirsa kurdî li Tirkiyeyê Beşir Atalay berî sê rojan got li hemberî PKK-ê hemahengiyeka temam di nêvbera Tirkiyeyê û Emerîkayê de heye. Tirkiye di êrişên xwe de xelkê sivîl û gundên herêma Kurdistanê jî dike hedef. Helwêsta Emerîkayê ji bo van kiryarên Tirkiyeyê çi ye?
— Problema mezin ev e. PKK-ê di şelîta hidûdî de meqerên xwe danîne gelek gundan. Em çiqasê ji PKK-ê re dibêjin van gundan terk bike ew terk nake. Em naxwazin bi zorê jî şerê PKK-ê bikin û bibe şerê kurdan û kurdan. Lê belê çênabe ko PKK li ser vê siyaseta xwe jî berdewam bike û parçeyeka axa herêma Kurdistanê ji xwe re bike meqer û bihaneyan bide destê Tirkiyeyê û Îranê û ew heroj deverên me topbaran û bombebaran bikin.
— Niqteya didoyê jî ew e ko kontrola asîmanê Iraqê di destê Emerîkayê de ye. Bêguman heger Emerîka rê nede balafirên Tirkiyeyê ew nikarin bên û êriş bikin. Ev bi razîbûna Emerîkayê çêdibe.
* Hebûna gerîlayên PKK-ê li devera Qendîlê yan jî derketina wan û bicihbûna rêxistineka terorîst wekî Ensar El-Îslamê li Qendîlê ji bo ewlekariya herêma Kurdistanê baştir e?
— Ne ew û ne ew. Divêt hêzên herêma Kurdistanê biçin wêderê, yan jî hêzên hidûdê Iraqê biçin wêderê. Ew dever ne cihê PKK-ê ye û ne jî cihê Ensar El-Îslamê ye.
* 12-ê hezîranê li Tirkiyeyê hilbijartin çêbûn û bloka BDP-ê 36 kursiyên parlamentoyê bi dest xist lê belê neçû Parlamentoya Tirkiyeyê. Gelo berjewendiya kurdan di siyaseta sivîl û hilbijartinan û diyalogê de ye yan jî di siyaseta şerî ya PKK-ê de ye?
— Zemanê şerî nemaye. Bi qenaeta min kurdan şerê xwe li parlamentoyê kiriba sed caran ji wê tesîrtir û çêtir bû ko biçin û deh eskeran bikujin. Em li dijî vê siyasetê ne. Ev şerê vê dûmahîkê ko PKK-ê kir û esker kuştin, bi qenaeta min xeletiyeka zêde mezin bû û hîç xizmeta doza kurdî nake. Herin şerê xwe li parlamentoyê bikin.
* Planek hebû ko ”konferanseka kurdistanî” li Hewlêrê çêbe. Gelo bi konferanseka wisa mimkin ko kurd PKK-ê qane bikin ko dest ji siyaseta şerî berde?
— Konferans ji bo wê bû ko em peyama aştiyê ya miletê kurd bidin Tirkiyeyê, bidin Îranê, bidin Iraqê, bidin Ewropayê, bidin Emerîkayê û bidin hemî dinyayê. Piştî peydabûna vê rewşa niho hêdî ti faydeya konferansê nîne. Di bin agirê top û bombebarankirin û şerê PKK-ê û şerê PJAK-ê de konferans çênabe, zehmet e ko bêt çêkirin.
* Çênabe yan jî têt paşde dan?
— Di vê atmosferê de konferans nayêt kirin. Konferans ji bo peyama aştiyê bû. Em konferansekê çênakin ji bo ko biryarê bidin ka em piştgiriya şerî dikin yan li dijî şerî ne. Em konferansê ji bo şerî çênakin, em dê konferansê ji bo aştiyê çêkin. Çi dema ko şert minasib bin û konferans jî ji bo aştiyê be hingê em dê çêkin. Niho rewş rewşa şerî ye, em ji bo şerî konferansê çênakin.
* Mesaja cenabê te ji bo kurdên bakur û Tirkiyeyê çi ye. Divêt kurd çi bikin ji bo ji aliyê Emerîkayê û dinyayê ve rûbirûyê tawanbarbûna bi terorê û şerî nebin?
— Kurd şûna ko biçin şeş eskeran yan heşt eskeran li Çelê bikujin bila biçin li parlamentoyê raya xwe bibêjin, siyasetê bikin, daxwazên xwe bikin, biçin sefareta Emerîkayê bibînin, sefaretên ewropî bibînin, biçin cem Yekîtiya Ewropayê behsa problemên xwe bikin, neko biçin şeş eskeran bikujin.
* Emerîka dê îsal hêzên xwe ji Iraqê vekişîne. Derketina hêzên emerîkî xeterekê ji bo ewlekariya herêma Kurdistanê ji aliyê welatên cîran ve çêdike yan ne?
— Di nêvbera Emerîkayê û dewleta federal ya Iraqê de niho danûstandin heye, ji bo ko hinek hêzên emerîkî bimînin û di warê perwerdeyê de arîkariya hêzên Iraqê bikin. Bi qenaeta min dê lihevkirinek çêbe û ji bo perwerdeyê hinek hêzên emerîkî dê bimînin. Emerîka bi temamî terka Iraqê nake.
--------------------------------------------------------------------------------
SOURCE:: KRP.org PAGE HIT:: 2
Serokê Herêmê
Malpera Krp.org
Iraqi Constitution
Naveroka axaftina Serokê Herêma Kurdistanê ya 50 saliya salvegera Şoreşa Eylula Mezin li Akrê
Naveroka axaftina Serokê Herêma Kurdistanê ya Festîvala 50 saliya salvegera Şoreşa Eylula Mezin li Zaxo
Naveroka gotara Serokê Herêma Kurdistanê ya li Konferansa Nûnerên Hikûmeta Herêm yên li Derve
Serok Barzanî: Şerê PKK-ê xizmeta doza kurdan nake – konferansa kurdistanî jî çênabe
12 EYLÜL 1980 DARBESİNİN RAKAMLARLA SONUÇLARI
■650.000 kişi göz altına alındı.
■1 milyon 683 bin kişi fişlendi.
■Açılan 210 bin davada 230 bin kişi yargılandı.
■7 bin kişi için idam cezası istendi.
■517 kişiye idam cezası verildi.
■Haklarında idam cezası verilenlerden 50'si asıldı (26 siyasi suçlu, 23 adli suçlu, 1'i Asala militanı.
■İdamları istenen 259 kişinin dosyası Meclis'e gönderildi.
■71 bin kişi TCK'nin 141, 142 ve 163. maddelerinden yargılandı.
■98 bin 404 kişi örgüt üyesi olmak suçundan yargılandı.
■388 bin kişiye pasaport verilmedi.
■30 bin kişi sakıncalı olduğu için işten atıldı.
■14 bin kişi yurttaşlıktan çıkarıldı.
■30 bin kişi siyasi mülteci olarak yurtdışına gitti.
■300 kişi kuşkulu bir şekilde öldü.
■171 kişinin işkenceden öldüğü belgelendi.
■937 film sakıncalı bulunduğu için yasaklandı.
■23 bin 677 derneğin faaliyeti durduruldu.
■3 bin 854 öğretmen, üniversitede görevli 120 öğretim üyesi ve 47 hâkimin işine son verildi.
■400 gazeteci için toplam 4 bin yıl hapis cezası istendi.
■Gazetecilere 3 bin 315 yıl 6 ay hapis cezası verildi.
■31 gazeteci cezaevine girdi.
■300 gazeteci saldırıya uğradı.
■3 gazeteci silahla öldürüldü.
■Gazeteler 300 gün yayın yapamadı.
■13 büyük gazete için 303 dava açıldı.
■39 ton gazete ve dergi imha edildi.
■Cezaevlerinde toplam 299 kişi yaşamını yitirdi.
■144 kişi kuşkulu bir şekilde öldü.
■14 kişi açlık grevinde öldü.
■16 kişi -kaçarken- vuruldu.
■95 kişi -çatışmada- öldü.
■73 kişiye -doğal ölüm raporu- verildi.
■43 kişinin -intihar ettiği- bildirildi.
■650.000 kişi göz altına alındı.
■1 milyon 683 bin kişi fişlendi.
■Açılan 210 bin davada 230 bin kişi yargılandı.
■7 bin kişi için idam cezası istendi.
■517 kişiye idam cezası verildi.
■Haklarında idam cezası verilenlerden 50'si asıldı (26 siyasi suçlu, 23 adli suçlu, 1'i Asala militanı.
■İdamları istenen 259 kişinin dosyası Meclis'e gönderildi.
■71 bin kişi TCK'nin 141, 142 ve 163. maddelerinden yargılandı.
■98 bin 404 kişi örgüt üyesi olmak suçundan yargılandı.
■388 bin kişiye pasaport verilmedi.
■30 bin kişi sakıncalı olduğu için işten atıldı.
■14 bin kişi yurttaşlıktan çıkarıldı.
■30 bin kişi siyasi mülteci olarak yurtdışına gitti.
■300 kişi kuşkulu bir şekilde öldü.
■171 kişinin işkenceden öldüğü belgelendi.
■937 film sakıncalı bulunduğu için yasaklandı.
■23 bin 677 derneğin faaliyeti durduruldu.
■3 bin 854 öğretmen, üniversitede görevli 120 öğretim üyesi ve 47 hâkimin işine son verildi.
■400 gazeteci için toplam 4 bin yıl hapis cezası istendi.
■Gazetecilere 3 bin 315 yıl 6 ay hapis cezası verildi.
■31 gazeteci cezaevine girdi.
■300 gazeteci saldırıya uğradı.
■3 gazeteci silahla öldürüldü.
■Gazeteler 300 gün yayın yapamadı.
■13 büyük gazete için 303 dava açıldı.
■39 ton gazete ve dergi imha edildi.
■Cezaevlerinde toplam 299 kişi yaşamını yitirdi.
■144 kişi kuşkulu bir şekilde öldü.
■14 kişi açlık grevinde öldü.
■16 kişi -kaçarken- vuruldu.
■95 kişi -çatışmada- öldü.
■73 kişiye -doğal ölüm raporu- verildi.
■43 kişinin -intihar ettiği- bildirildi.
Abonneren op:
Posts (Atom)